Kalbimin Sahibi

"benimsin"

Buray sakinleşmeye çalışarak sorusunu Almiraya yöneltti

"Bu doğru olabilir mi?"

Genç kız bilmiyorum anlamında kafasını sallayıp göz yaşlarının akmasına engel olamadı. Ardından titrek çıkan sesiyle açıklama yaptı

"Bilmiyorum, babam bana bu konudan hiç bahsetmedi. Ben de konuşmak istemedim zaten, ama gerçek olabilir mi.....bilmiyorum!"

Buray, elini masaya sertçe vurup ayağa kalktı ve sandalyesini geri iterek Gökçeye döndü Ve

"eğer bu bir yalansa, kız mız demem seni öldürürüm Gökçe!"

Dedi. Tam arkasını dönmüş gidiyordu ki Gökçenin sesiyle olduğu yerde durdu

"Melisa kendi kendini öldürdü ve ben onun yanındaydım. Ölümüne şahit oldum!"

Buray daha da sinirlenerek bağırmasına engel olamadı

"Onun ölmesine izin mi verdin? Hele o bunu nasıl yapar? Ben onun arkasındayken ne haldeyim, o ise kendini öldürmüş. Hepiniz kafayı yemişsiniz. Yemin ederim normal yok!"

Artık sinirinden saçını çekiştiriyordu. gözlerini kaptmış sakinleşmeye çalışıyordu. Almira ise çoktan kendini ve göz yaşlarını bırakmıştı. Kalp nakliyle her şey düzeldi derken daha da beter olmuştu.

Gökçe de ayağa kalkıp aynı şekilde Buray'a bağırmaya başladı

"Ne saçmalıyorsun sen Buray? O benim canımdı, onu vazgeçirmeye çalıştım ama o istemedi ille de yapıcam dedi. Kalbimi Almiraya vericem dedi!"

Buray sandalyeye bir tekme attı ve genç kıza dönerek

"Senin yüzünden öldü, eğer sen olmasaydın şimdi o olacaktı, mutlu olacaktık. Sen ve abin hayatımı mahvetttiniz!"

Almira cevap verecek gücü bulamıyordu sadece ağlıyordu. Onun yerine Gökçe cevap verdi

"Kıza bağırma onun suçu yok! Melisa kendi vermek istedi, artık onlara borçlu kalmak istemiyordu, şimdi sakinleş herkes bize bakıyor otur doğru düzgün konuşalım "

Buray kesik kesik aldığı nefeslerinin arasından pkei dedi ve oturdu. Bir kaç dakika sesizlik oluştu, kimse söyleyecek bir şey bulamıyordu. Almiranın iç çekişleri, Buray'ın kesik kesik nefes alıp verişleri ve Gökçe'nin derin nefes alıp verişi. Dakikalarca bunu dinlediler.
Sonunda Buray bu ortamı bozup soracağı sorulardan birinden başladı

"Ne borcu, neyi ödemek istiyormuş? Bana böyle bir şeyden bahsetmemişti"

Gökçe, bu olacakları az çok tahmin etmişti zaten. Her şeyi tek tek araştırıp gelmişti

"Almira, bir kaç yıl önce Melisa'nın annesine ilik vermiş. Annesine ilik o kadar gerekliydi ki, ölümle bile sonuçlanabilirdi. Almira verip onu annesine bağışladı. O zamana kadar bana hep 'borcumu ödemem lazım' gibi bir şeyler söylüyordu. "

Buray, Ayberk'in dediklerini hatırladı. O da öyle demişti. "melisa bana artık borcumu ödenem lazım deyip duruyordu, onu ben öldürmedim Buray!" Galiba Ayberk haklıydı, diğer sorusuyla devam etti

"Peki neden bunu bu şekilde yapmayı tercih etti? "

Gökçe derin bir nefes alıp açıklama yaptı

"Biliyorsun, geçen sene Ayberkle çok yakındılar. Galiba Ayberk bir gün Almriadan bahsetmiş, hastalığından. Kalp nakli beklediğinden. Melisa o gün yanıma geldi, belki ben yardım edebilirim dedi, fazla dikkate almamıştım, bu kadar ileriye gideceğini düşünememiştim!"