Kalbimin Sahibi

"Hastayım"

Aslında yarın yayınlayacaktım ama dayanamadım. 😊

Hatırlamayanlar icin acıklama yapmak istiyorum. Irem diye bir bolum atmıştım. En yakın arkadaşıydı Almiranin .okula kayit yaptirdigini soylemisti sonra ortadan kaybolmuştu. Egemenle de barda abisiyle tartışırken tanışmışlardı.

Iyi okumalar...

Genç kız derin bir nefes aldı. Elini korkarak kızın yüzüne değdirdi.
Gözleri dolu dolu

"Irem?"

Dedi. Irem gülümsedi.

"Güzelim?"

Genç kızın gülümsemesi yavaş yavaş sönerken etrafına baktı.

Gözlerinin dolu olmasını umursamdan gülümsedi.

"Kimse şaşırmış gibi durmuyor"

Ayberk kafasını eğerken Egemen dudağını dişliyordu. Aleyna ve Adira birbirlerine bakıyor, Buray ise genç kıza bakıyordu.

Almira sesini biraz daha yükseltti.

"Burda ne döndüğünü biri söyleyecek mi artık?!"

Irem bir adım attı ve genç kızın elini tuttu.

"Onların bir suçu yok"

Almira'nın göz yaşları kendini daha fazla belli ederken gülmeye başladı.

Geri bir kaç adım attı ve gülerek bağırmaya başladı.

"Tabi ya, onların bir suçu yok. Aslında kimsenin suçu yok. Kimse suçlu değil ,kimse bir şey yapmıyor ama nedense her defasında benim canım yanıyor!

Bır kaç adımla Buray'ın yanına gitti.

Ve en çok da canımı sen yakıyorsun "

Gülümsemesi solarken etrafına bakındı  ve

"Özür dilerim"

Dedi. Kafasını salladı ve devam etti

"Size güvendiğim için özür dilerim "

Dedi ve hızlı adımlarla açık kalan kapıdan çıktı. Buray arkasından gitmek için adım atmıştı ki Irem onu kolundan tutup durdurdu.

Buray çatık kaşlarıyla kiza baktı ve sertçe kolunu çekti.

"Bırak Senin yüzünden zaten hepsi."

Irem kafasını eğdi.

"Biliyorum "

Gülümsedi ama bu mutluluktan değil acıdandı.

"Ve bu yüzden onunla tek başıma konuşmak ıstiyorum "

Buray yavaş yavaş yürüyerek salona geçti ve aynı yavaşlıkla koltuğa oturdu.kafasını elleri arasına aldı.

Irem Kıvanç'a çevirdi bakışlarını.

Kıvanç ona destek olan bir gülümseme gönderdi. Irem derin bir nefes aldı ve Almirayı bulmak için peşinden çıktı.

Irem aşağıya koşarak indi. Etrafına bakındı ama kimse yoktu. Hafiften esen rüzgarla titredi. Düz yürüdü evden baya bir uzaklaşmıştı. Hava kararmıştı. O ladar yürümüştü ki sahile inmişti.
Üzgünce

"Nerdesin Almira?"

Dedi. Soluna döndüğünde deniz vardı. İşte şimdi bulmuştu, Almira buralarda bir yerde olmalıydı. Sahil yolunu biraz daha yürüdü. Soğuk yavaştan kendini belli ederken ellerini kollarına sürttü ve ısınmaya çalıştı.