Kalbimin Sahibi

"Tac"

Odaya dolan telefon sesiyle gözlerinde biriken yaşları elinin tersiyle sildi genç kız. Yandaki komidinden telefonuna uzanıp arayan kişiye bakmadan açtı.

"Efendim?"

"Prensesim nasılsın?"

Abisinin güven veren sesini duyunca istemsiz gülümsedi, gerçekten onu özlediğini fark etti.

"İyiyim abicim sen nasılsın?"

"İyiyim canım, seni özledim de bugün dersin yoksa buluşup bir kahve içmeye ne dersin?"

Abisinin teklifiyle morali düzelen genç kız onayladığını belirten sesler çıkarıp abisinden adresi aldı ve giyinmek için bavulunu açtı. Hala düzene oturtmamıştı, eşyalarını bavuldan çekip dolaba yerleştirmeliydi. Bunu aklının bir köşesine not edip üzerini değiştirmek için banyoya girdi.

Hazıralndıktan sonra bir de kırmızı ruj sürmeyi ihmal etmedi, abisini sinir etmeyi bile özlemişti. Kendi kendine kıkırdadıktan sonra çantasını alıp abisiyle buluşacağı cafeye yürümeye başladı.

İçeri girince oturduğu sandalyeden kalkıp kardeşini karşılamaya ayağa kalktı Ayberk. Kardeşini gördüğü için mutlu olurken, sürdüğü rujunu görünce kaşlarını çattı. Almiranın oturması için sandalyesini çekti ve genç kızı oturttu, ardındansa kulağına eğilerek kızgın bir tonda

"O kırmızı ne halt olduğu belirsiz şeyi çabuk sil!"

Dedi. Genç kızın hevesi kursağında kalırken kaşlarını çatarak abisine döndü ancak Ayberk oturmak için karşısına gečince bakışlarını karşıya çevirdi ve rahatsız olduğunu belli eden bir sesle

"Neden?"

Dedi, aslımda biraz kırılmıştı. Sonuçta bu kadar zamandır görüşmüyorlardı ve abisi rujuna takmıştı.

Hah inadına silme

İç sesine hak vererek geri adım atmayacağını belli eden bir sesle abisinin cevap vermesine izin vermeden kendi konuştu.

"Hem çok beğendim ben, silmeyi düşünmüyorum"

Ayberkin kaşları daha çok çatılırken gerçekten sinirlenmeye başlamıştı. Kız kardeşinin sürdüğü kırmızı ruj çok dikkat çekiyordu ve erkeklerin ona bakma düşüncesi şimdiden sinirlenmesini sağlamıştı. Sabır ister gibi kafasını sağa sola sallayınca Almiraya bakan bir çocuk gördü. Çocuk kendiyle aynı yaşta gibi duruyordu ve genç kızı yiyecekmiş gibi bakıyordu.

Almira Ayberkin bir şey dememesini galip olarak algılamıştı, ta ki Ayberkin tehditini duyana kadar

"Çek lan o gözlerini, eğer sen çekmessen ben onları yerlerinden çekeceğim!!"

Almira abisinin kime dediğini görmek için kafasını çevirdi ve kendine bakan çocuğu görünce abisini elini tutup sakinleştirmek ičin konuştu.

"Tamam abi, lütfen tatsızlık çıkarma. Bak ben de siliyorum rujumu"

Dedi ve masadan bir peçete alarak rujunu silmeye başladı.

Garson gelinec iki kahve isteyip beklemeye başladılar. Sonunda kahveler gelince Almira kahvesini içmeye başladı. Yarısına gelmişti ki abisinin sesiyle gelene baktı.

"Hah, sonunda geldi"

Kapıdan güzel ve genč bir kız adım atınca Almira kaşlarını yukarı doğru kaldırdı. Yanlarına doğru yürüten kızı bir güzel süzdükten sonra abisine dönüp bir açıklama bekledi.

Yeni gelen kız masaya vardığında Ayberk kalktı ve kızla yanaktan öpüştükten sonra sandalyesini çekip oturmasına yardım etti. Almira ikisine de uzaylıymışlar gibi bakıyordu ve ne olduğunh anlamaya čalışıyordu.