Kalbimin Sahibi

"Uzak durmak"

"Ben"

Dedi ve nefes alıp devam etti.

"Senden"

. Almira deli gibi merak ediyordu ama yakın oldukları için nefes bile almaya korkuyordu. Buray sonunda konuşup

" ben senden uzak durmalıyım" dedi. Bu sözler Almirayı hem kızdırmış hem de şaşırtmıştı. Neden ondan uzak durmak istiyordu ki? Almira ona ne yapmıştı?

" uzak dur o zaman Buray" dedi genç kız ve hızlıca oradan uzaklaştı. Buray ise sadece arkasından bakmakla yetindi genç kızın. Bu kız ona Melisayı hatırlatıyordu. O da Melisa gibi hem masum hemde çok güzeldi. Buray bu düşünceyi hızlıca kafasından kovdu. Kimse melisa kadar güzel olamazdı ona göre. Burayın bilmediği bişey Almirayı kendine çekiyordu. Ama Buray ona ne zaman yaklaşsa Nelisaya ihanet ettiğini düşünüyordu. Bu düşünceyle Buray elini sertçe duvara vurdu. Odadan çıkıp tekrar aşağı indi. Egemen koltukta öylece oturmuştu.

" neyin var kardeşim" diye sordu buray merakla.

" babam kanserdi ya hastaneye kaldırmışlar" dedi donuk ifadesiyle Egemen. Gitmek istiyordu egemen ama Almirayı Burayla yanlız bırakamazdı. Burayı tanıyordu ve almiranın ondan etkilenip pişman olacağı bişey yapmadından korkuyordu.

" git ben almiraya göz kulak olurum" dedi Buray son derece sakin bir tavırla.

" olmaz Ayberki arayıp onu almasını söylemeliyim" dedi. Egemen. Buray anlamıştı Egemeni.

" tamam ben ıtele giderim almira tek kalabilir" dedi Buray. Bozulmuştu azcık. Arkadaşı ona güvenmiyordu. Haklıydı da Buray o güzel dudakları gördükçe öpesi geliyordu.

" o zaman çıkalım" dedi ve ayaklandı Egemen. Almirayı sabah arayıp söyleyecekti olup biteni. Uyandırmak istemedi Ege genç kızı. İkiside evden çıktılar.

***

Almira tıkırtılar sebebiyle uykusundan uyandı. Gözlerini ovuşturup ayağı kalktı. Odasından çıkıp seslerin geldiği merdivenlerin tepesinde durdu ve aşağı baktı korkarak. Birden merdivenlerin başında kafasıda kar maskesi olan bir adam belirdi. Almira bir çığlık atıp son hızla odasına gitti. Kapıyı zar zor kilitledi titreyen elleri yüzünden. Kapıyı arkadaki adam tekmeliyordu ve bu almiranın korkmasını sağlıyordu. Almira telefonunu eline alıp ilk önce Egemenin numarasını çevirdi. Fakat egemenin telefonu kapalıydı.

" lanet olsun" dedi ve bu sefer Burayı aradı. 3 çalışta açtı telefonu buray. Nefes nefeseydi buray.

" ne var almira" dedi Buray, uykulu sesiyle gecenin bir vaktı ne istiyor bu kız diye düşünmeden edemedi. Kapı tekrar tekmelendiğinde Almira yine çığlık attı.

" Almira ne oluyo orda" diye bağırdı buray.

" Buray evde biri var yardım et lütfen" buray suyduğu şeyle hızlıca pantolonumu üzerine geçirip ayrıldı otelden. Arabasına binip evin yolunu tuttu. O sırada almira dua ediyordu. Kapı eğer bir kaç kere daha tekmelenirse kırılacaktı. Bir kaç dakka sonra sesler kesildi. Almira kafasını kaldırıp kapıya baktı. Sonra bir silah sesi. Almira bu korkuyla yine çığlık attı.

" Almira aç kapıyı" burayın sesini duyunca Almira kapıya koştu. Kapıyı titrek ellerle açtı ve karşısında duran yarı çıplak Buraya kollarını doladı ve gözyaşlarını bıraktı.
Buray o hızla nasıl geldiğini anlamamıştı. Adamla atışmıştı ve silah omuzunu sıyırmıştı. Almiranın kolları hala boynundaydı burayda bu sefer kollarını ona dolayınca almira gülümsedi. Ayrılıklarında almira burayın omuzunu gördü ve elleri ondan istemsiz ağzına gitti.

" omuzun" dedi Almira titrek sesle.

" sadece sıyırdı" dedi Burayda unursamaz tavırla. Almira burayın umursamaz halini hiç sevmiyodu ama bu umursamazlık Burayın havalı olmasını sağlıyordu. Gerçekten de öyleydi.
Almira burayın kolundan çekti ve yatağa oturttu onu.

" burda bekle" dedi ve gidip acil çantasını aldı. Buray bu kızın ilgisini seviyordu. Almira gazlı beze biraz tentürdiyot döktü ve burayın omuzuna bastırdı. Buray dikkatle Almirayı izliyordu.

" bu işleri nerden biliyorsun" diye sordu Buray merakla.

" ben küçükken annem ölmüştü ve ben kendi yaralarımı kendim sarardım. " dedi. Buray bu kızın bu kadar çok şey yaşamasına rağmen hala ayakta kalmasına şaşırıyordu.

" annenin ölmesi nasıl bir duygu" diye sordu. Almira burukça gülümsesi burayın sorusuyla.

" hayattan somutlaşıyor insan. Bir kız için çok zordur annesizlik. Mesela ben anneme hiç anlatmadım aşık olduğum çocuğu hiçbir zaman annemin omuzunda ağlamadım" dedi Genç kız ve gözünden bir damla yaş süzüldü. Buray almiranın gözyaşını sildi elinin tersiyle ve almiranın yanağını okşadı. Gözlerine baktı. Çok güzel bir rengi varı ve içinde kayboluyordu buray. Buray yaklaştı..............yaklaştı............ Yaklaştı almirayla aralarında 1 santim kalınca Almira işaret parmağını Burayın dudağına koydu.

" ben ilk öpücüğümü aşık olduğum birisine vermeyi tercih ederim " dedi. Aslında aşık olduğu adam karşısında duruyordu. Ama Buray onu sevmiyordu ki. Almira bunun için onu öpemezdi. Buray genç kızdan hızlıca uzaklaştı.

" en azından yanında uyusam o kadar kurşun yedik senin yüzünden" dedi Buray. Almira suçluluk duygusu duydu o an. Genç kız yavaşça yatağa girip utançla Buraya ' tamam ' anlamında kafasını salladı. Buray muzipçe gülümseyip genç kızın yanına uzandı. Genç kız Buraya arkadını döndü ve uyumaya çalıştı vanilya kokusuyla. Buray kolunu almiranın karnına atıp onu kendine çekip sarıldı. Almiranın Okyanus kokusunu içine çekti Buray. Genç kız bundan rahatsız olmuştu ama Buray kızar diye bişey demedi ve gözlerini kapatıp vanilya kokusuyla baş başa kaldı...

*********

Sabah gözlerini açtığında sımsıkı sardığı bir vücutla karşılaştı genç kız. Kafasını göğsünden kaldırıp kim olduğuna bakmak için kollarından destek alarak kime sarıldığına baktı. Buray'ı görünce ani reflexle kalkmaya çalışınca gelen sesle kafasını yataktan aşağı sarkıtıp sese baktı. Aniden kahkaha atmaya başlayınca Buray yerde uykulu gözlerle etrafına baktı ardından düştüğü için acıyan poposunu kaşıdı. Kahkaha atan Almiraya bakıp

"Ne gülüyorsun kızım"

Dedi. Almira uykuluykan ne kadar yakışıklı olduğuna baktı Buray'ın. Saç uçları alnına düşmüştü ve bu ona ayrı sempatiklik katıyordu. Bu çocuğa bir kez daha aşık oldu.

Buray toparlanıp kalktı ve her ne kadar istemese de

"Ben artık gideyim"

Dedi. Nedense istemedi gitmeyi, dünkü yaşadıklarından mıdır bilmiyordu ama istemiyordu gitmek. Almira onaylayan harrketler yapınca başka çaresi kalmadı ve çıkışa yürüdü.

Almiranın sesiyle durdu. Dinlemeye başladı

"Yarın tekrar gelecek misin?"

Sustu, cevap vermedi, veremedi. Uzak kalması gerekiyordu ama duramıyordu. Yanında mutlu oluyordu. Uzun zamandır mutlu olmamıştı ve Almirayla tanıştiğından beri mutluydu. Mutlu olmak çok güzel bir duyguydu ve galiba istiyordu. Kararsızlıkla Almiraya döndü ve

"Hayır uzak duracağız birbirimizden Almira, hoşçakal"

Dedi. Melisaya bunu yapamazdı, bu en doğru karardı.

Kapının kapanma sesiyle sıçradı genč kız. Gitmişti işte, artık sonsuza kadar gitmişti aşık olduğu çocuk. Ve o dur diyecek cesareti bile gösterememişti.