The Silent Type of Bad Girl (COMPLETED)

Chapter 19 - Positions

CHAPTER 19 - POSITIONS

Chasey's POV

Pagkagising na pagkagising ko ng umaga ay agad na kong nag bihis at nag ayos ng sarili. Medyo nahihilo pa ako sa pag iisip ng mga nangyayari at mga mangyayari, pero kailangan buo ang loob ko rito. Hindi na ko kumain pa at nag iwan na lamang ako ng note sa tabi ni Ella. Balak ko na kasing umalis dito at bumalik na ng Maynila.

Marami akong kaylangan asikasuhin ngayon lalo na't napag desisyunan ko ng ibalik ang gang namin. Pinasunod ko na lang din 'yung tatlo pabalik para masabi ko na 'tong plano ko sa kanila. Mahirap na rin kasi na mag stay pa sila do'n, baka may mangyari lang sa kanila na masama. Kaibigan ko sila at ayokong mangyari 'yun.

Maingat ako na umalis ng bahay at pumunta na ng bus stop. Sobrang madali pa ako dahil may guard na bantay sa may gate, mabuti na lamang at natutulog pa ito. Suot ang makapal kong jacket ay umupo ako sa wooden bench sa may waiting shed. Nag lagay din ako ng earphones at nag patugtog habang nag aabang ng masasakyan. Medyo madilim pa sa paligid, maaga pa kasi at paunti unti pa lang ang sikat ng araw, pero sigurado naman ako na may byahe na ng ganitong oras.

Habang nag hihintay ay naramdaman ko ang sunod sunod na vibrate ng cellphone ko. I tap my phone screen and flooded of messages appeared on my notification board.

From: Ella
Okay! Hintayin mo kami dyan sa terminal.

From: Keith
Hoy babae! Umaalis ka nanaman ng walang pasabi. Langya ka talaga! Sige, hintayin mo na lang kami dyan.

From: Erickha
What's with the sudden rush Chasey? Any problem? Tungkol ba ito sa gunshot kagabi?

Tumaas bahagya ang kilay ko. So, they'd already knew about it? Siguro ay kinwento na ni Ella.

Hindi na ko sumagot pa at hinayaan na lamang ang isang bus na lumagpas sa'kin. I looked up at the sky and realize that despite of the hard rain that poured yesterday night, the moon still manage to appear to give a light in the darkness. Hindi na ito masyadong maliwanag ngayon dahil mag uumaga na but for me, it's still beautiful and shining brightly. It's rare for me to see how moon and the sun sometimes meet at the horizon. A light meeting another source of light to defeat darkness. Like hope meeting another form of hope in the middle of chaos.

Hindi ko napigilan ang pag gala ng isipan sa nangyari kagabi. Bahagya akong natulala at binaba na lamang ang tingin. Now that I finally get to decide what to do to stop this madness, I won't ever back down. Alam kong sa gagawin kong ito, mas dadami ang mag tatangka sa'kin at lalong magiging delikado ang buhay ko but I couldn't careless.

I am Chasey Andrei Armada, the leader of Badgirl's in Silence, as much as they want me completely vanished here on earth, they'll only try. They can never drag me down. I won't let them.

Mamatay na nga sila sa kakasubok sa'kin but luck has always been on my side. From the very start. I smirked.

Almost an hour passed at nakarating na rin ang mga kaibigan ko sa terminal. Mga nakataas pa ang kilay at nag tatanong ang mga mata kaya inirapan ko na lamang sila at sumakay na sa bus na sakto namang hihinto na rito. Sumunod naman sila sa'kin at nang makaupo na kami ay agad na nila kong pinutakte ng tanong.

"Chasey! Ano bang importante ang sasabihin mo at kailangan pa nating bumalik agad ng Maynila? Second day pa lang natin ngayon sa Field trip tapos babalik na agad tayo, ano ba yan!" Maktol ni Keith. Mukhang naiiyak na at busangot ang mukha sa'kin. Hindi ko naman siya pinansin at tinitigan lang kaya lalo siyang nag dabog. Nakanguso.

"Tungkol ba 'to sa nangyari kagabi? You know, I may act stupid sometimes but I know and I'm sure na hindi hindi lang aksidente iyong kagabi. It's a bullet, right? May nagtangka nanaman sa buhay mo..." Seryosong sinabi ni Ella at tamad na tumango lang ako. I then heard a curse and a loud gasped beside me.