The Silent Type of Bad Girl (COMPLETED)

Chapter 41 - Revelations

CHAPTER 41 - REVELATIONS

Chasey's POV

Blood splattered everywhere as I walked in the third floor's hallway. Ang kaninang malinis at puting puting sahig ay punong puno na ngayon ng dugo at katawan. Hindi ko lahat pinansin iyon at nag diretso lamang sa pag lalakad. I then aimed my gun sideways when I sense an attack coming from that direction. Agad kong narinig ang malakas na daing at kalabog.

Sumipol ako ng mahina. Pinupunasan ang ilang bahid ng dugo sa'king mukha. Ngayon na lang yata muli ako nakapatay ng ganito karami, the last time was years ago when we're still active. Chasey usually don't like killing and she wasn't fond of seeing blood, but then I'm not Chasey tonight. I'm no good girl tonight. I'm Silent Killer, the one who enjoys seeing a carnage.

Pag kaliko ko sa kabila ay nanliit agad ang mga mata ko nang may mapansin akong mga anino na nag tatago sa gilid ng pader. Agad akong pumunta sa kung nasaan ang mga anino na 'yun sa tahimik na paraan at tinutukan sila agad ng baril bago pa man sila makapalag. Pero mukhang ako ang nagulat nang makita ko sila. The fuck? What are they still doing here?

"Ella, Keith?" Hindi makapaniwala kong tanong. Binaba ko na ang baril na hawak ko.

"Chasey?" They asked in unison. Nanlaki rin ang mga mata nila sa gulat. Napababa ang tingin ko sa kasuotan nila, kagaya ko ay punit na rin ang ibaba ng dress na suot nila at kapwa may mga bahid rin ng dugo. Ella was wearing a white long gown so the splashes of blood was more visible to her, Keith, on the other hand is wearing the combination of the two and a rubber shoes. Mukhang iyon talaga ang footwear niya mula kanina pa, hindi lang nahalata dahil mahaba ang damit niya.

They seem prepared. I thought. As if they already expected this to happen. So, they knew?

"Anong ginagawa niyo rito?" I asked them in a calm tone.

"Ah, eh..."

"Hold on. Wait a sec." I shushed them as I tapped my watch at lumabas ang maliit na hologram ni Erickha.

"Okay na. Pwede ka ng pumasok sa loob." She said smiling.

"Good job." I shutdown the hologram immediately at tiningan ulit ang dalawa. Hindi ko alam kung bakit pa sila naririto pero ang mahalaga ay makaalis na sila dito ngayon. Ayokong isa pa sila sa mga iisipin ko mamaya.

"You two, hintayin niyo si Erickha sa baba at pareparehas na kayong lumabas ng hotel na 'to." Utos ko. Umamba namang mag sasalita si Ella, mukhang mag rereklamo, pero tinikom na lamang niya ang bibig niya at nag buntong hininga nang makita ang tingin ko.

"Pero paano ka?" Keith asked concerned. Both of them seems very worried so I tried to give them a small smile to calm them down.

"I can take care of myself. Sige na umalis na kayo, ako ng bahala rito." Tinanguan ko sila at lalakad na sana ako paalis nang hawakan ni Keith ang braso ko. Her hands were cold and I can feel her shaking.

"Mag iingat ka, Chasey."

Ngumiti na lamang muli ako at inalis na ang pag kakahawak ng kamay niya sa'kin. I can't promise her that but I'll try my best to stay alive. Hindi dapat ako madehado rito ngayon.

"I will, kayo rin mag-iingat kayo pababa. Salamat sa tulong niyo. Mag kita na lang tayo mamaya." And with that ay lumakad na ko papunta sa room kung na saan silang lahat. Mahigpit kong hinawakan ang baril ko. Inaalala ang ilang pangyayari. Bawat hakbang ko ay pakiramdam ko bumabagal ang oras.

Makakaharap ko nanaman ang taong 'yun. It' been years since I last saw her, it's been years since the tragedy happened. I may have forgotten a fragment of my memory from the past but the scars live on. And this time, hindi ko na hahayan pang masaktan niya ko katulad ng dati.