Achterom

10

Hoofdstuk 10:

'Goedemorgen Noëlla,' Tessa stond in het appartement van haar beste vriendin en gooide de gordijnen met een rotgang open. 'We gaan vandaag winkelen, want daar ben ik wel aan toe.'

'TESSA!'

Alhoewel Tessa niets meer zei kon Noëlla het niet waarderen dat ze de gordijnen had opengegooid. Tessa kon er wel om lachen om te zien hoe erg haar beste vriendin vocht tegen de zonnestralen. De deken trok ze over haar hoofd heen, in de hoop dat Tessa haar met rust zal laten zodat ze eindelijk verder kon slapen.

Tessa had een week eerder de sleutels gekregen van het appartement van Noëlla, zodat ze ieder moment daar naar toe kon als ze dat nodig vond. Het was fijn voor Tessa dat ze een back-up plan had. Maar ze was daar in tegen wel nog steeds verloofd met Arjan. Ze kon niet anders dan dit huwelijk doorzetten.

'Kom op slaapkop! Het is al bijna half twaalf!'

Een geïrriteerde zucht verliet de mond van Noëlla. Het was weekend, en daar wou ze van genieten. En al helemaal naar de afgelopen dagen, die behoorlijk zwaar waren geweest.. Het was vreselijk geweest wat ze gedaan had. En nu had ze ook nog eens een groot geheim voor Tessa en Floris.

Floris was nu bijna ander half jaar de vriend van Noëlla, en tot nu toe was alles goed gegaan. Tot een paar weken geleden, en nu moest ze aan twee belangrijke mensen in haar omgeving vertellen wat er aan de hand was.

'Als je op schiet kunnen we vanavond uitgaan,' smeekte Tessa Noëlla. Die wist wat voor feestbeest Noëlla was.

'Nee, ik ga vanavond niet uit,' Noëlla sloeg de dekens van haar af en liep naar de badkamer om haar hoofd nat te maken en haar tanden te poetsen. Ze kamde haar haren door en deed ze in een strakke staart naar achteren.

Noëlla trok snel nog wat kleren aan en deed de nodige lagen make-up op, die haar slapeloosheid moest verbergen. Tessa was ondertussen op de bank gaan zitten en keek een beetje doelloos naar het nieuws van vandaag.

'We kunnen gaan hoor,' Noëlla stond met haar jas aan bij de voordeur. Nu was Tessa degene die nog haar jas aan moest doen.

-

'Doe mij maar een bakje koffie en een stukje schuimtaart.'

'Hetzelfde voor mij graag.'

De ober liep het restaurant dat vast zat aan het terras weer binnen. Het was nog steeds uitstekend weer, en ook vandaag was het weer ongeveer 25 graden.

Naar een aantal winkeltjes in te zijn geweest, nog zonder enig succes, hadden de twee maar een terrasje opgezocht.

'Hoe gaat het nu eigenlijk met je?' Tessa's vraag was dringend, aangezien ze de hele dag al door had gehad dat Noëlla niet zo opgewekt was als normaal.

Een traan rolde over de wang van Noëlla. Tessa kon er alleen nog niet uit opmaken waar die vandaan kwam.

'Hè meid, wat is er aan de hand?'

'Niets,' loog Noëlla, maar Tessa wist beter. Er was wel degelijk iets aan de hand, en zij zal er achter komen wat.

'Moet ik nou weer een detective gaan spelen? Je weet dat ik daar niet goed in ben!'

Tessa loog niet toen ze zei dat ze niet goed was in het spelen van detective. Stiekem had ze altijd gehoopt het wel te kunnen worden, maar ze had de gave niet ontvangen.

'Het is gewoon lastig oké?'

'Dat snap ik best, maar door het te verzwijgen voor mij maak je het echt niet beter.'