Achterom

31

Hoofdstuk 31:

De kalme klanken van de piano klinken, en vullen de lege kamer op. Viktor buigt zijn hoofd naar voren en drukt een kus op haar voorhoofd.

Zijn hand haalt hij los van die van haar, waarna hij aanstalten maakt om de kamer te verlaten.

Hij zag zijn moeder al diep kuchend op de gang staan, maar Viktor had er lang over gedaan om afscheid te nemen van Tessa.

Het voelde zo definitief. Alsof het allemaal fout zal gaan als hij de kamer zou verlaten. Hij moest er maar bij blijven staan als bewaker.

De deur sloot hij achter zich dicht. Zijn ogen bestudeerde de gangen, op zoek naar verdachte dingen die hij niet vond.

-

Het broodje met kaas werd voor hem neer gezet door zijn moeder. Ze zaten in de kantine van het ziekenhuis, waar hij snel ging eten.

De speakers van het ziekenhuis lieten zachtjes het liedje van Pink afspelen.

I've spent enough time alone
Up in my bedroom at home
Been kinda bored lately
I hate on all I see
It's all mundane to me
This box I painted pains me

Viktor zuchtte diep en probeerde nog een hap door zijn keel te krijgen, maar zijn maag stootte deze poging af en lieten hem het broodje terug op zijn bord gooien.

But you could watch me
You could help me down the rabbit hole with you
I could go with you
You could lead the way I'd go hand in hand with you

Viktor pakte zijn trillende mobiel uit zijn broekzak en las het berichtje dat hij had ontvangen.

Nicolai:
Mijn vliegtuig landt om 18:34. Ik zorg dat de taxi mij straks bij het hotel afzet. Als ik er ben zal ik het laten weten.

Viktor:
Thanks, ik zal naar je toe lopen als je er bent.

Viktor drukte zijn telefoon weer uit en stopte hem weer in zijn zak. Zijn moeder keek zwijgend vanaf de andere stoel toe.

'Ga je straks even naar het hotel om te douchen en nieuwe kleren aan te doen?'

'Ik wil niet dat Tessa nog langer alleen is.'

'Ik ga wel bij haar zitten, oké?'

'Net alsof jij zoveel kan doen als er iemand binnenkomt en haar wat aan wilt doen.'

'Jij wel dan, met je gebroken arm?'

'Ja.'

'Viktor,' sliste zijn moeder. Haar stem wou ze verheven, maar het ziekenhuis was niet de juiste plek om dat te doen. 'Jij gaat zometeen naar het hotel, en doet wat ik je zeg!'

Viktor zuchtte diep, en liep weg van zijn moeder.

-

De warme stralen tintelde toen ze op zijn huid terecht kwamen. De shampoo verfriste hem.

De wekker gaf al half zeven aan. Met een ruk draaide hij de douche dicht en droogde zich af.

Zijn kleren had hij al klaargelegd en ook deze deed hij snel aan. Buiten zal de taxi wel wachten. Nicolai moest snel aankomen, zodat ze weg konden gaan.

Er stond een storm te wachten, die heel Curacao voor een aantal uur plat zou gaan liggen. Voor dat moment zou aanbreken moesten ze in het ziekenhuis zijn.

-

Nicolai:
Ik ben beneden. Kom je mij halen?

Viktor haalde Nicolai op bij de balie en liep met hem mee naar zijn kamer. Zijn koffer zette hij om de hoek van de kamer, waarna hij achter Viktor aanliep.

'Bedankt dat je er bent Nicolai.'

'Geen probleem, alhoewel ik hier liever om een andere reden zou willen zijn.'

Viktor grinnikte even, maar meende het niet.

De taxi stopte voor het hotel, waar Viktor en Nicolai snel instapten.

'Hoe gaat het maar haar.'

'Slecht.'

'Wat heeft ze?'

'Een schotwond onder in haar buik,' slikte hij. 'Ik vond haar een paar dagen later in bed. Ze ademde niet meer, maar dat kwam niet door haar omstandigheden. Iemand heeft een tweede poging gedaan om-.'

Viktor kon zijn zin niet afmaken, maar Nicolai begrijp hem meteen.

'Ik hoop dat het goed komt.'

'Ik hoop het ook.'

-

Viktor draaide voor de laatste bocht om in het ziekenhuis, met Nicolai peinzend achter hem aan. Nicolai moest niet nadenken over wat hij aan zou treffen.

De deur ging met aardig wat gekraak open, maar net voor hij hem opende werd hij tegengehouden door één van de verpleegsters die dringend wat te zeggen had.

'Er is iemand bij haar.'

'Een dokter bedoeld u?'

'Nee, nee. Een groot persoon, ik kon hem niet goed zien. Maar hij loopt hier wel vaker rond.'

Viktor zijn hart klopte snel, en sloeg misschien wel een aantal slagen over.

Hij moest snel zijn, hij moest opschieten.