Achterom

39

Hoofdstuk 39:

Tessa keek op van het beeldscherm van haar telefoon en zag Viktor in zijn spijkerbroek in de huiskamer staan. Zijn blouse had hij nog niet dichtgedaan.

'Wil je me even helpen met de blouse? Ik krijg hem niet dicht,' vroeg Viktor beschaamd.

Tessa stond op van de bank en liep langs de bijzettafel naar Viktor toe.

Ze legde haar handen langs zijn buik en begon met het dichtknopen van de blouse. Met haar nagels priegelde ze expres was langzamer aan de knoopjes, zodat ze langer kon genieten van Viktor.

'Ben je klaar om je moeder straks te zien?'

Tessa knikte, maar was niet overtuigd van haarzelf. Zuchtend had ze toegestemd toen Sandra Viktor had gebeld. Hoe ze aan zijn nummer kwam was een raadsel.

'Als het niet meer gaat hoef je het alleen maar te zeggen, dan gaan we weer,' bemoedigde Viktor haar, waarna hij liefkozend langs haar kin wreef. Hij duwde hem iets omhoog zodat ze Viktor nu recht in zijn ogen aan moest aankijken. 'Desnoods doe je mij pijn.'

-

I hope you know, I hope you know
That this has nothing to do with you
It's personal, myself and I
We've got some straightening out to do
And I'm gonna miss you like a child misses their blanket

Viktor keek opzij naar Tessa, die met haar ogen naar het raam gericht was.

But I've got to get a move on with my life
It's time to be a big girl now
And big girls don't cry
Don't cry, don't cry, don't cry

Ze reden richting Groningen, langs de weilanden. Tessa genoot van het Noorden, en wou hier het liefst weer blijven.

'We kunnen wat eten bij Humprey's, als je dat zou willen,' stelde Tessa voor. 'Ik heb daar vroeger gewerkt met Jente.'

'Wie is Jente?,' vroeg Viktor geïnteresseerd. 'We kunnen daar wel eten trouwens.'

'Een vriendin van vroeger,' zei Tessa, om het niet pijnlijker te maken dan dat het al was. Ze slaakte een zucht en slikte de brok in haar keel weg.

'Waarom spreek je niet meer haar af?'

'Ze is over-erleden,' zei Tessa, met haar hoofd naar beneden geboden.

'Dat had je mij toch kunnen vertellen?'

'Het is een beetje een taboe geworden om er over te praten,' legde ze uit. 'Dingen die je in het verleden hebt meegemaakt moet je daar laten - althans, zo denk ik erover.'

'Hoe is ze overleden?'

'We hadden een auto-ongeluk. Er was een feestje in de stad waar we echt heen moesten als tieners. We zouden niet te veel drinken, zodat we nog naar huis konden rijden. Maar we wisten niet dat er GHB in haar drankje zat. Het ging mis-s.'

'Liefje toch,' zuchtte Viktor. Met zijn hand wreef hij over haar bovenbeen. 'Vertel mij zulke dingen alsjeblieft. Ik wil niet dat je hier mee zit.'

Tessa knikte, en keek weer weg uit het raam. Ze herinnerde zich dat ze nog wat moest vragen.

'Viktor. Ik- wat was er met Pepijn?'

Viktor zijn gezicht spande aan, en keek geschrokken naar Tessa. Hij had deze vraag niet aan zien komen.

'Tessje, ik kan het haast niet zeggen. Waarom kreeg je brieven van hem?'

'Brieven?'

'Ja, brieven!'

'Ik weet niets van brieven,' stamelde Tessa.

'Schei toch uit Tessa. Ik heb ze allemaal gelezen!'

'Ik weet echt niets van brieven.'

'Tessa, waarom zou Noëlla dit verzinnen. Leg mij dat eens uit?! Waarom zou ze brieven schrijven zodat wij ruzie met elkaar krijgen!?'

'Ik weet het niet Viktor. Misschien is ze jaloers. Ze is zwanger van Joël - althans dat zegt ze - maar volgensmij gaat het niet lekker tussen die twee.'

'Het klinkt niet logisch Tessa.'

'Het is ook allemaal niet logisch. Alles wat er de laatste tijd gebeurd.'