Ang Aswang sa Baranggay Maligaya (Book 2)

Kabanata 14

Happy 5.7k reads. Salamat po sa mga nagbabasa. Keep supporting. Malapit na pong matapos ito abangan niyo po kung paano nila mapapatay ang mga abwak o kung paano sila makakatakas.
***

Reynalyn's Pov

Patuloy parin ako sa paghampas sa mga abwak na patay na at nakahandusay sa sahig. Puot at galit lang ang nararamdaman ko. Tumutulo ang mga luha ko na nagmumula sa aking mga mata, umiiyak ako dahil may nawala nanaman.

Naramdaman ko na lang na may yumakap muli sa aking likuran. Iniharap niya ako sa kanya at niyakap. Ipnatong ko ang ulo ko sa kanyang balikat habang pasigok-sigok.

"B-bakit ga-ganun. Palagi n-na lang na may na-namamatay na k-kasamahan namin." umiiyak na pahayag ko sa kanya.

Naramdaman ko ang kanyang kamay na humahaplos sa aking likod. Napapikit ako kasabay ng pagkawala pa ng mga luhang nagmumula sa aking mga mata.

"Ma-malalagpasin niyo rin 'yan. M-malalagpasan rin n-natin ito." sabi niya.

Alam kong pinapatatag niya lang ang loob ko peo bali-wala 'yungkanyang sinabi. Alam kung hindi magiging'ok ang lahat, hindi. Mga kaibigan namin na nawala maibabalik pa ba? Hindi na diba? Paano ngayon magiging ok kung hindi na sila makakbalik pa sa amin.

Umigiting ang panga ko habang nakapatong ang ulo ko sa kanyang mga balikat.

Sa totoo lang. Malapit na akong sumuko, malapit na malapit na, kinakaya ko lang ang lahat. Talagang malapit na akong sumuko baka bukas o sa makalawa hindi ko na kaya pa. Kahit ako na lang ang mamatay para maligtas lang ang mga kasamahan ko gagawin ko.

Bakit ganito na lang ang nangyayari sa amin? Mas mahirappa ito kaysa noon, mas mahirapito dahil hindi basta-basta ang kalaban namin, hindi tao kundi mga aswang at hindilangsila iisa o dadalawa, marami sila. Can't you imagine that? Howm are we suppose to survive in this case. Hindi ko na talaga alam ang gagawin namin, mababaliw na ako.

Inalalayan niya ako papunta sa gilid ng kalye at pinaupo niya ako doon.Umupo rin siya sa tabi ko at isinandal niya mismo ako sa kanyang balikat.

"Just rest at kinabukasan everything will be alright." anito sa akin.

Hindi na ako nagsalita pa. Walang tinig na lumabas sa aking bibig ipinikit ko na lang ang aking mga mata at ninamnam ang sariwang hangin na bumabalot sa lugar.

What are we suppose to do? Somebody help us....

Chester's Pov

Nang matapos kaming kumain at magkwentuhan ay sinamahan nila kami sa aming matutulugan.

"Dito na muna kayo pansamantala. Bukas na bukas rin aalis tayo. Tutulungan ko kayo." ani Sir JP.

Napatingin ako sa kanya na hindi makapaniwala.