1004

7

"Y-you want the child? Di mo ako tatakasan? But how about you? I'm just your toy, pwedeng pwede mo ako iwan ayoko sirain ang future mo." Sagot ko sa kanya. Napasimangot naman sya sa akin.

"You don't get it do you? Matalino ka pero di mo naiitindihan na gusto kita." Napairap naman sya sa akin at nanlaki ang mata ko.

G-gusto nya ako? But nung nakaraan sabi hindi sya magkakainteres sakin na halos isampal pa sa pagkatao ko na wala talagang pag asa.

"P-paano-" he put his finger in my mouth to shut me up.

"Don't say anything. Just let me take care of you while you carry my child." And he kissed my forehead.

Alam kong hindi nya ako mahal, pero gusto nya ako. Pero di ko maiwasan isipin na gusto nya ako dahil sa anak nya na dinadala ko na ata ngayon.

Kinabukasan, pumunta kami sa hospital para magpacheck up. Nagpaschedule na pala sya kahapon nung natutulog na siguro ako.

Pagkarating namin sa obgyne, nanlaki ang mata nya. Di ko alam kung bakit, ah siguro ambata pa kasi naming dalawa ni jeonghan. Sino ba ang hindi magugulat diba.

"Iha..maaga ka pa.." bulong nito sa aming dalawa. Napayuko na lang ako. Alam ko naman yun, maaga pa.

"Just check on her will you?" Bakas sa boses ni jeonghan ang pagkairita.

"No..iho, listen, your girlfriend is young, pag nanganak yan may posibilidad na hindi nya kayanin at ikamatay nya. But anyway, i'll check on her."

Marami syang pinagtetest sa akin, mostly involved ang karayom na ayaw ko. Nahihiya man ako kumapit kay jeonghan, pero nagpakapit sya. halata siguro na natatakot ako.

Nakumpirmang buntis nga ako kaya napaisip na ako bigla kung paano ko sasabihin kela mama ang tungkol dito. Paniguradong di sila matutuwa.

Paano pa kaya yung kay jeonghan? Mataas ang expectation sa kanya, pero ito, nadisgrasya kami.

Pareho kaming naglalakad ngayon pauwi; ni isa samin walang balak magsalita. Nashock na totoo nga ang mga hinala ko.

"Han/cass" sabay naming sabi.

"Ikaw muna han." Tumikhim sya.

"Are you...disappointed?" Tumingin ako sa kanya.

"Sino ba ang hindi, han? Ni wala nga tayong commitment eh, ni hindi nga kita kilala ng personal, and ang masama pa, di ko alam kung ano sasabihin ko sa magulang ko kasi honestly, disappointed ako sa sarili ko." Nakatigil na pala kami sa harap ng bahay ko habang nag uusap kami.

"Gusto mo ako makilala ng personal? Hindi ba sapat na malaman mo na lang ang pangalan ko at kung ano ako? Commitment ba? Alam mong di pwede.paano mo sasabihin sa magulang mo? You can run away with me dahil honestly too, disappointed din si mama sakin."

Nakatitig lang sya sa akin ng matagal. Hindi ko talaga maitindihan ang emosyon nya dahil laging blangko ang mukha nya.

"Let's get inside, mapapagod ka lang." At hinila na nya ako papasok.

Pagkapasok namin agad ko syang tinanong kung kailan balik ni mama pero di nya ako sinasagot at basta na lang ako nilagpasan papuntang kusina.

"Han. Tinatanong kita." Nakasandal lang ako sa door frame ng kusina habang nakatalikod sya sa akin at inaayos ang lulutuin.

"Bakit mo pa ba inaalala ang sasabihin ng iba sayo kung andyan na yan, cass? As if their words will not make you pregnant anymore." At nagsimula na sya maghiwa.

"Han! Kailangan ko malaman kung tatanggapin ba ito ni mama! God, jeonghan. We're only 17! Too early to have a family!" Padabog nyang nilapag ang kutsilyo at ipinatong ang kamay sa counter.

Unti unti syang humarap sa akin.

"Cassandra, it's too late to regret. As i said we could always run away together. Yun lang ang option natin if everything goes wrong. Don't you trust me?" He asked.

Nasurprised ako sa nakita ko sa mata nya; sadness. This is the first time i saw an emotion in his eyes. They are not cold.

"I... i trust you but-"

"But what cass? Forget it. Pumunta ka na sa taas at magpahinga. Tatawagin na lang kita pag ready na yung tanghalian. " nagbalik na sya sa pagluluto.

Hindi naman sa hindi ko sya pinagkakatiwalaan, takot lang ako sa pwedeng mangyari. Bata pa kami at high school students pa. Wala kaming mararating sa pagmamatigas namin dahil di magtatagal uuwi at uuwi padin kami.

Napahiga na lang ako sa kama ko at napatitig sa ceiling. If hindi ako umamin ng gabing iyon, may mangyayari ba?

Kasalanan ko talaga eh, hinayaan ko lang sya dahil ginusto ko lang rin naman. Walang kasalanan si han, ako ang nagdala sa kanya nito.

Maya maya kumatok na sya sa pintuan ko para tawagin na ako. Kakain na kasi kami.

Agad ako tumayo para bumaba na sa kusina. Tignan nyo, hindi to deserve ni han.
"Stop spacing out cass. Wag ka mastress makakasama sa bata yan." At nagsimula na syang mag asikaso ng pagkain sa plato ko.

"Sorry han. Kasalanan ko to." Yumuko na lang ako. Iniangat nya ang mukha ko para mapatingin sa kanya.

"Walang may gusto ng nangyari okay? Sabi ko nga kanina walang mangyayari sa pagreregret mo dahil andyan na yan. Now, eat and stop worrying about it."

Agad ko namang sinunod ang gusto nya. Sayang rin lang ang niluto nya kung di ko kakainin diba? Ganito ba pag buntis? Lakas maka mood swings.

Sya na din ang naghugas pagkatapos namin. Ayaw nya daw ako pagurin. Kahit na kaya ko naman kumilos, ayaw nya, kokontra at kokontra sya.

Umupo na lang ako sa sofa sa sala para manood ng tv. Wala namang magandang palabas pag tanghali. Nilipat ko lang ng nilipat ang channel hanggang sa matigil ako sa isang food network.

Naglalaway ako sa buko.

"HAN!" sigaw ko mula sa sala. Saktong tapos na sya maghugas kaya lumapit sya sa akin.

"Ano?" Tanong nya. Itinuro ko ang buko na nasa screen.

"Ano gagawin ko dyan?" Clueless nyang tanong. Napa face palm na lang ako. Di ko alam na may itatanga pala si jeonghan.

"Gusto ko nyan. Ngayon na." Utos ko sa kanya. Napakunot sya ng noo.

"Kakatapos lang natin kumain diba? Kakain ka na naman? Tyaka cass, saan ako bibili nyan? Alam mo ba kung gaano kalayo palengke dito?" Bigla na lang ako naiyak. Di ko maitindihan sarili ko. Ayaw ako bilhan ni han ng buko. Kahit buko lang.

"Shit. Stop crying i'm going to buy that okay?" Agad syang lumabas para maghanap na ng buko sa tabi.

--------------------------------

"Thank you jeonghan!" Sabay niyakap ko sya habang mag hawak na buko sa isang kamay.

"Yeah right. Ang hirap maghanap nyan cassandra liu. Siguro enough na yung dalawang sako sayo ano?" Sabat turo nya sa dalawang sako ng buko sa kusina.

Napag alaman naming naglilihi ako. Kaya medyo natakot si jeonghan dahil baka hating gabi na eh gigisingin ko pa sya para lang hanapan ako ng pagkain.

"Pregnant ladies are scary." Bulong nya sa sarili nya. Napaakbay na lang sya sa akin habang nanonood kami ng tv.

"Di naman ako nakakatakot han diba?" Hinawakan ko ang pisngi nya pero iniiwas nya ito sa akin. Nasaktan ako sa ginawa bya kaya naiyak na naman ako.

"Aish!" Hinawakan nya ang kamay ko at inilagay nya iyon sa mukha nya.

"Satisfied? This is what i am talking about, cass. You are scary." Hinawakan nya din ang pisngi ko at hinalikan ako.

"...and i like you very much cass."