1004

10

"PLEASE DON'T DO THIS TELL ME YOU ARE LYING!!!"

"sir please calm down we are doing our best to save her. "

"Doing your best?! Fuck it!!" Sigaw ko mula sa room nya.

She's been here within two months. Laging ganyan. Lagi syang nag aagaw buhay. Lagi akong nagwawala dito. Laging nila sinasabi yan. Lagi na lang ganito.

"Clear!" Puta. Awang awa na ako sa kalagayan nya. Di na kinaya ang kapit nung bata. Wala na kaming anak, pati ba naman sya bibitaw sa akin?

Naiyak na lang ako sa gilid habang pinapakalma ako ni shan. This is too much.

"Jeonghan please calm down. Ginagawa naman nila ang makakaya nila diba? Please trust her. Trust her with you heart. Kakayanin nya iyan" binaliwala ko ang sinasabi nya.

I can't bear to loose her. Not now. I'm still going to love her, to marry her, to be with her forever. So don't die, cass. Don't.

Tumayo ako at naglakad palayo kay shanice. pupunta ako sa lahat ng pinupuntahan ng mga taong nangangailangan. Sa chapel.

Pumasok ako at lumuhod sa isa sa mga pews. Tumingin ako sa kanya na nakapako sa krus.

'Why are you doing this? Oo alam ko, i am a jerk and stupid for not telling her the truth. Pwede syang mamatay na walang alam. Bumalik na sa iyo ang kaisa isa naming anghel, pati ba naman sya, kukunin mo? Please, i love her. I'll do everything just give her back to me.'

I am silently crying. Di ko na alam, pwedeng ngayon, mamaya, o bukas, mawala na sya. Di ko pa kayang tanggapin. Di ko kayang.. di ko kayang mawala sya.

Someone patted my back. Nung humarap ako sa likod ko wala naman. Then someone whispered.

"Everything will be fine."

No...sa mga nakikita ko it's not fine. It's turning worst.

Cass, please fight for me. Please. Hold onto me. Please.

CASSANDRA LIU'S POV

bright lights...pero ang gaan ng pakiramdam ko. Naalala ko nasa kalsada ako, nakahandusay na habang inaalala ko ang anak ko.

Parang walang sakit sa katawan ko, i just feel like kakapanganak ko lang.

I get up on my feet. I'm on the hospital. Diba dapat maraming nakatusok sayo kapag nasa ospital ka? Bakit sakin...wala? Pati galos wala.

Tumingin ako sa paligid ko hanggang sa tumigil ang mga mata ko sa isang tao na mahimbing na nagpapahinga.

Ako.

Binubuhay na lang ako ng machine..at..di na ako buntis...

Wala na kaming anak ni han.

Napaupo ako sa sahig at umiyak. I just lost an angel. Maybe it's not the time na magkaanak kami.

Mas lalong magkakaroon ng dahil si jeonghan na lumayo na sa akin.

Tama lang, iiwan ko na rin naman sya eh. Parang iiwan ko na sya.

Biglang nagloko ang heartbeat ko. Bumukas ang pinto at iniluwa si jeonghan na parang kagagaling lang sa labas kasama ang ex nya. Halos magpanic sya at nasigawan nya pa yung babae para tawagin ang doktor.

Agad na nagsipasok ang mga doktor para icheck ako.

I don't like the sight of myself right now.

I'm slowly dying. Humiwalay na nga ako sa katawan ko eh. Di malabo, i'll fade into this world later.

"She's being more critical each day." Sabi ng doktor kay jeonghan. Kinuwelyuhan nya ang doktor.

"PLEASE DON'T DO THIS TELL ME YOU ARE LYING!!!"

"sir please calm down we are doing our best to save her. "

"Doing your best?! Fuck it!!" Sigaw nya sa doktor. Pilit syang pinapakalma nung babae pero sige padin ang iyak nya.

"Clear!" maya maya tumayo si jeonghan at sinundan ko sya. Papunta sya ng chapel.

Umupo sya at lumuhod. Iyak lang sya ng iyak habang nakatingin kay Jesus. First time ko syang nakitang ganito. Is it because of me? Yes, it's because of me.

I patted his back. Lumingon sya sa akin pero agad din ibinalik ang tingin kay Jesus. i know he is suffering a lot right now. I leaned into his ear and whispered.

"Everything will be fine."

Maya maya tumayo na sya. Sumunod ulit ako sa kanya. Bumalik kami sa room ko at umupo sya sa higaan ko at hinawakan ang kamay ko habang pinagmamasdan ako.

Umupo ako sa tabi nya.

I'm sorry jeonghan. Hindi kita pinakinggan. Sana nakinig ako sayo, sana okay pa tayo, sana. Andaming sana.

Sana magising na din ako. I want to see you smile again. I love you jeonghan. I really do.

"C-cass..." pumipiyok na sya dahil sa kakaiyak.

"If you can hear me, i should tell you this. I love you cass. Everything i did when the time i left you was for our baby, for the both of you. I know marami ako pagkukulang sa iyo. Bumangon ka lang dyan cass, babawi agad ako. Basta...basta gumising ka lang please. Wake up for me baby...please... i don't care kung wala na tayong baby, we can make new one in the right time, i will still love you. I will still marry you baby. Please wake up cass. If you are still going to sleep there, i won't get tired saying things just for you to wake up."

H-he loves me? Han, is it true? But i don't know how to. I don't know how to wake up myself.

Bumukas ang pintuan at napatingin ako duon. Yung babae nagpapakalma kay jeonghan.

"Jeonghan, at least eat dinner." Di sya pinansin ni jeonghan at patuloy lang nya ako tinitignan. Napabuntong hininga ang babae.

"Jeonghan, she won't like it when she see you hungry. Gusto mo malungkot si cass kasi di mo iniingatan sarili mo?" I won't like it jeonghan.

"Leave me alone shan. I can't even sleep seeing her like this."

"jeonghan ano ba! Just eat will you?! gusto mo ganyan ka kapanget kapag nakita ka nya?! Ha?! Geez jeonghan dati nung inoperahan ako sa bato di ka ganyan kadevastated parang okay lang sayo. She changed you that a lot. I must learn from her." She laugh, trying to lighten up the mood.

Ah, sya ang ex ni jeonghan. She's not bad afterall. She's nice at tanggap nya na may iba na si jeonghan.

"Because she is something. She taught me a lot of things." And caressed my cheeks.

"And i won't live happily if she wants to leave me."