1004

9

He said he loves me. He said he will take care of me. He said gusto nya tong bata.

But why is he leaving me?

Yung tyan ko 6 months na. Kung kelan tatlong buwan na lang eh tyaka sya aalis. What happened? Ganito.

His ex just came back from states nung nagpacheck up kami ulit. Hindi na nya ako pinansin pagkatapos nun. Andito na rin sila mama.

Nung una oo nagalit sila nung nalamang buntis ako. Pero eventually natanggap din naman dahil wala naman na daw sila magagawa kung magalit sila sa akin or what.

Kaya lang kasi ang masakit, iniwan ako ni jeonghan at di ko alam kung asan na sya ngayon dahil wala na rin sya sa katabing bahay namin.

Gusto ko na lang maiyak. I keep on holding to those words na wala naman na palang katotohanan. Tama nga sya, di ako pwede mainlove sa kanya.

"Cassandra. Time na nung check up mo." Katok ni mommy sa kwarto ko.

"Yeah. Coming." Binuksan ko ang pintuan ng kwarto ko at lumabas na.

"Okay na ba ang lahat?" Tanong ni mommy. Tumango naman ako at naglakad na papuntang sasakyan.

Pasakay na sana ako nang may tumawag sa akin mula sa malayo. Napatingin naman agad ako at nakita ko ang isang tumatakbong jeonghan.

Inismiran ko sya at tuluyan nang sumakay sa sasakyan. Asan ka nung mga nakaraang buwan? Ha? Ano na yung sinasabi mong aalagaan mo ko? Letche.

Kinatok nya ako ng kinatok sa bintana pero hindi ko sya nililingon. Napaharap sa akin si mommy.

"Cass, is he the father?"

"Sya nga ma. At pwede ba umalis na tayo? Malelate pa tayo sa check up" i said, coldly.

"But cass-"

"LET'S JUST GO!" agad na umandar ang sasakyan at tuluyan nang iniwan si jeonghan duon sa bahay.

Wala na ako balak makinig sa dahilan nya, kahit sa kung ano pang panghihingi nya ng sorry. All of those were lies. Kung ano lalabas sa bibig nya, purong kasinungalingan lamang.

Pero mahal ko eh. Bakit ganun, kahit anong gawin mong pagtataboy, pagsisinungaling sa akin mahal padin kita. Jeonghan bakit ka ganito sa akin.

Tumigil na kami sa ospital. Confirm nga na late na kami, at oo nga wala na ang obgyne. Umalis na lang kami sa ospital. Grabe jeonghan dahil sayo nalate kami.

Napasalampak na lang ako sa upuan ko at tumingin sa labas. Balak sana naming pumunta sa beach. Magpapahangin lang tyaka daw para di daw ako laging nakakulong sa kwarto sabi ni mama.

We were in the high way now and medyo mabilis magpatakbo si manong but hell i care, maluwag ang high way at walang madidisgrasya dyan.

"Cass, may relasyon ba kayo ni jeonghan?" Tanong sa akin ni mama.

"Wala ma." Wala naman talaga. Alam kong kahit kailan di mangyayari yun tapos eto pa, may magiging anak na kami.

"Cassandra. Alam kong meron hindi nyo gagawin yun kung wala. Isa pa, kaya kita iniwan sa kanya kasi-" naputol ang sasabihin ni mama dahil bigla na lang kaming huminto. Napatingin ako sa harap namin at may makakasalubong na kaming truck.

Parang slow motion ang mga nangyari. Bumangga ang harap ang sasakyan at halos nakakabingi na ang mga susunod na pangyayari. Hindi ko na din alam ang nangyari kaya naman pumikit na lang ako.

"Cass-" hindi ko na narinig ang sinabi ni mama dahil tumalsik ako sa labas at nakapa ko na lang ang duguan kong tyan.

Yung..anak ko...

Idinilat ko ang mata ko at nagbublur na ang paningin ko dahil sa hilo at sa luha. Sana maisalba pa ang anak ko. Yung anak namin ni jeonghan.

Pinilit kong gumapang sa sasakyan para abutin si mama na ngayon nakahandusay na pero di ko na kaya. Nagdilim na lang ang paningin ko.

YOON JEONGHAN'S POV

Shit. This is all my fault. Everything is my fault. I shouldn't left her. May inasikaso ako para naman samin yun. Para sa magiging anak namin yun hindi nya lang ako pinag explain.

Pero sana inexplain ko na sa kanya bago pa ako mawala. Hindi naman totoo dahil sa ex ko kaya nawala ako. Tinulungan ako ni shanice kaya ganun. I was able to get a job in short period of time para sa panganganak nya. Ayoko kasi na iaasa ko pa sa mama ko.

Nalaman ko din na gusto ako ng mama ni cass para sa kay cass what i mean is ikasal kay cass.

"Jeonghan." Hingal na hingal na binigkas ni shanice ang pangalan ko. Napatingin ako sa kanya at nanlalaki ang mga maliliit nyang mata.

"What is it?" Tanong ko sa kanya. Bigla nya akong niyakap.

"I'm sorry...sorry...nung dumating ako dito nagkalabuan na kayo nung cass...i'm sorry jeonghan please sisihin mo ako." Umiiyak sya sa akin. Hindi ko maitindihan. Bakit? Ano ang meron?

"Sh-shan, why? What happened?" I am confused. But kinakabahan ako. Parang may mali, parang feeling ko huli na ang lahat.

Inabot nya ang remote control at pinaandar ang tv.

Napaluhod ako nang mabasa ko ang headlines.

"....two dead bodies. And one survive in that accident. These are the people who died." Nagflash ang litrato ng mama ni cass, si cass, at ang driver.

Si cass... i am too late. Too late to explain.

Yung anak namin. Di kaya...shit. sabi ko na eh dapat kinulit ko muna sya. Shit.

"Jeonghan...sorry...im sorry...." iyak ni shanice sa gilid ko.

"N-no..it's not your fault. Let's find out kung saang hospital. Please shanice one last support...support me. Baka si cass ang nakaligtas...yung anak namin..." unti unti akong tumayo at tumango tango lang si shan.

Agad namin hinanap ang ospital kung asan sila. I really hope it's cass who survived.

Di pa ako nakakaamin. Andami kong gusto sabihin. Sa sobrang dami di ko alam kung saan ako magsisimula. This damn feelings. I love her because she's cass. I love her because she's my everything and i would sacrifice anything for her. Anything.

Am i that bad to her? She don't deserve any of these. i should be the one that needs to be dead. Ghad i am is so mess right bow i don't know what to do.

"Jeong, we're here. Mauna ka na sa loob susunod na ako." Agad ako bumaba ng emeegency room at naghahanap hanap kay cass.

"Sir, yung naaksidente kanina? Yung dalawa nasa morgue na po tapos po yung isa nasa operating room. Delikado po kasi dahil buntis" nabuhayan ako ng loob.

Nasa operating room sya. She's...fine.

"Thank you miss thank you." At agad ako tumakbo sa operating room.

Nag antay kami ni shan dun ng halos 13 hours. I walked back and fort, niyaya nya ako kumain pero tumanggi ako. I'm too worried.

May lumabas na doctor mula sa operating room at halatang pagod na. Agad ako tumayo at hinarap sya.

"Doc. Kamusta yung nasa loob?!" Taranta kong tanong sa kanya.

"She's in critical condition. The baby...patay na ang bata dahil malakas ang impact sa pagkakatalsik nya sa sasakyan. Who are you?"

"I'm her husband."

"I'm sorry for your loss son. And may isa pang bad news. She's 50/50 now." Natulala na lang ako.

Hindi pwede...wala na akong anak...si cass pa ba mawawala sa akin? Si cass...

"Jeonghan. Please stay strong" kalma sa akin ni shan.

"How can i stay strong, when my great strenght is now failing me?"