Wild Beat - BOOK 1 ✔

Chapter 9

Serena's POV

Nakatulala pa din ako ngayon habang nakahiga sa kama at nakatitig sa kisame.

Kasal na ako. Paulit-ulit ang salitang yan sa utak ko. Paulit--ulit hanggang nag-sink in na sa akin na KASAL NA AKO SA LALAKING MAHAL KO PERO HINDI NAMAN AKO MAHAL.

Ang sakit lang isipin na yan agad ang unang pumasok sa utak mo pag-gising mo palang sa umaga. Parang kahapon lang kinasal ako, last week lang Ms. Serena Xhen pa ang pangalan ko. Ngayon Mrs. Serena Xhen Yan na asawa ng isang Devon Lorenzo Yan.

Dalawang araw na ang lumipas, dalawang araw na rin akong kasama si Renzo sa iisang bahay. Dalawang araw na walang kibuan sa isa't-isa.

Well nagkausap naman kami at naaalala ko pa ang bawat sinabi niya.

"We can't deny now that we are husband and wife in terms of paper. At sa mata ng mga magulang natin at sa mga taong nakakaalam na kasal na tayo. As I told you before we are both good in acting so there nothing to worry about it right?" He said sarcastically with his straight face.

Naibuka ko ang aking bibig pero walang boses ang lumabas sa akin bibig. Napaupo ito sa sofa habang ako nakatayo sa harapan niya. Nakatitig lang ako sa kanya at siya sa akin.

"I just want to clarify this to you. I don't want anyone to know that we are married." Emphasizing the word 'anyone'. "Alam kong sa madaling panahon kakalat na ang balita at hindi na natin matatago pa. Ang ayoko ko lang na ipagsasabi mo." Tumayo siya sa kinauupuan at unti-unting lumapit. "Are we clear wife?" Napatigil ako sa paghinga ng maramdaman ko ang labi niya sa may leeg ko.

He was so close that i can smell him so well and that moment made me crazy.

"Have I told you that we well consommate this marriage. I know you also want this, you want me the way I want you." He started kissing and caressing me. Alam niyo na ang sumunod na nangyari.

Ang pag-uusap na iyon ay kahapon nangyari. I sighed, he just want me for his bed not because he loves me. But anyway what's new? Noon pa man hindi niya talaga ako mahal at swerte pa nga ako dahil gusto niya ako kahit hanggang kama lang.

Napalingon ako sa side table. Napatingin ako sa oras, 7:30 am.

Napatayo ako, late na ako! Hindi ko naman akalaing matagal na pala akong nakatitig lang sa kisame at nag-isip. Oo nga pala, magkahiwalay kami ng kwarto ni Renzo sabi niya na rin sa akin since wala rin namang makakaalam kasi kaming dalawa lang naman dto sa bahay at pupunta lang yung maglilinis sa bahay twice a week para linisan ang bahay except sa kwarto ko dahil hindi nga alam na nakabukod kaming dalawa.

Tumayo na ako at nagmamadaling dumeretso sa banyo. I am so dead.

-------------------------------

"Ms. Xhen you are late."

Told so, I am so dead with my Professor. Nararamdaman ko ang mga tingin ng mga classmates ko sa akin lalo na ang tingin ni Renzo na hindi kalayuan sa kinakatayuan ko ngayon.

"I'm sorry Maam."

"I accept your apology since this is your first time to be late in my class but please be sure not to be late next time Ms. Xhen." Tumango lang ako at deretso-deretsong naglakad sa upuan ko. Nakakapanibagong marinig sa tenga ko ang apelyidong 'Xhen' since ang tumatakbo lang sa utak ko ay ang apelyido ni Renzo.

I can still feel the stares around me. Kakaibang tingin.

-----------------

"What's with the people? Really!!"