Chapter 25

19.9K 266 4
                                    










POV-SERENA









"Nandito ka lang pala S." Pinagpatuloy ko lang ang pagbabasa ko. Boses pa lang ng babaeng ito kilang-kilala ko na. Naupo na si Rezzy sa tabi ko.



"S lunch na tara na, sagot ko na ang lunch mo ngayon." Napatingin ako sa kanya.



"What's the catch?" Inayos ko ang eye glass ko.


"Pag-ililibre kailangan may kapalit agad?" Bulyaw nito sa akin. Minsan talaga parang hindi babae magsalita itong si Rezzy pag ako ang kaharap.


"Oo pag ikaw. O sige na nga tara na, gutom na din ako." Tumayo na ako at inayos ang mga gamit ko. Umalis na din kami salibrary at dumiretso sa canteen.






"So tell me, what is it?" Nakatingin ako sa kanya habang sinisipsip ko ang apple juice ko.




"What what?" Pinaglalaruan lang nito ang pasta nito. Iyang mga ganyang action niya means meron siyang hihingin na favor sa akin.



"Spill it." Binuksan ko ang buger at kumagat. Napatingin ako sa mga papasok sa canteen. Nasa gilid kasi ang pwesto ng table na parati naming inuupuan at nakaharap sa pintuan ang direksyon na inuupuan ko. Minsan pagkumakain akong mag-isa tinitignan ko ang mga taong pumapasok. Siguro nagiging kagawian ko na ang mag-obserba ng tao.


May isa taong hindi ko mabasa-basa kung anong nararamdaman, iyong expression ng mukha niya hindi ko mabasa-basa. Kahit na anong obserbasyon ko kay Renzo wala eh parating poker face ang mukha niya, iyong tipong expressionlesss. Hindi ko alam kung galit ba siya o masaya ba siya.


Speaking of Renzo, ito na siya papasok sa canteen ng mag-isa. Sinundan ko ng tingin ang mga galaw niya. Naupo ito sa usual na upuan nito. Mag-isa lang siya ngayon? Napatingin ako sa mga taong papasok sa loob ng canteen. Well hindi siya mag-isa since maarteng tumatakbo itong si Heidi kay Renzo at umupo talaga sa tabi nito.


Nakatingin lang ako kay Renzo sa mukha niya. Isang buwan na kaming walang kibuan, hindi ko alam kung anong ginawa kung mali o may ginawa ba akong masama? Minsan kinakausap ko siya sa bahay o gumagawa ako ng paraan para pansinin niya ako. Gumagawa ako ng tanong o kahit na ano para lang makabuo ng pag-uusapan pero oo at hindi lang sinasagot niya sa akin.


Minsan nga ginagawa ko ng tanga at bobo ang sarili dahil sa gusto ko lang talaga siyang kausapin may tinanong ako tungkol sa assignment na sinigurado kong maeexplain niya sa akin pero ayon sinulat niya lang in 2 minutes. Hanggang sa buong assignment ko na ang pinagawa ko sa kanya ng paisa-isa para lang makausap ko siya pero wala pa din.

Iyong mukha niyang expressionless habang nakatingin sa akin. Hindi ko na alam ang gagawin ko para lang pansinin niya ako.


Namula ako ng mapansin kong nakatitig na din pala siya sa akin pero hindi ko iniwas ang tingin ko sa kanya. Gusto kong malaman kung ano bang magiging facial expression niya. Nagkatitigan kami pero wala akong mabasa mukha niya, inalis na niya ang tingin niya sa akin at napaharap kay Heidi dahil may sinasabi ata ito kay Renzo.

Nakaka-inis isipin na parating nakaaligid ang babaeng iyon kay Renzo. Habang ako nakatingin lang ako sa kanya, hanggang tingin na alng ako kahit na nasa bahay kami ang lapit-lapit niya lang sa akin pero pakiramdam ko ang layo-layo niya pa din.



"Hey what do you think? Please say yes S! Are you even listening to me?!" Napatingin si Rezzy sa tinitignan ko at bumalik ang tingin sa akin.


"Hindi ka ba nagsasawa sa pagtitig sa lalaking iyan? Nasa iisang bubong na nga kayo at magkatabi pa kayo sa iisang ka----" tinaan ko ang bibig niyo. Aphay oo iyan na naman ang sasabihin sa akin ng babaeng ito. Kung alam mo lang Rezzy!



"Shhhhh wag ka ngang maingay." Tinanggal ko na ang kamay kong nakatabon sa bibig niya dahil sa kinakagat na niya ang kamay ko. Adik lang.


"So it's a yes?!" Excited nitong bulaslas sa akin.


"Yes wag kang maingay." Bumalik ang atensyon ko kay Renzo na kumakain din ng burger na katulad sa kinakain ko ngayon.


"Yes! Sabi mo iyan, wala ng bawian ah!" Ngingiti niyong sabi, anong sinasabi nitong babaeng ito?




"Anong babawiin ko? Wait a minute Rezzy. Now, anong sinsabi mo?" Napunta ang buong atensyon ko kay Rezzy na ngayon ay ngi-ngiti.



"I told you to listen to me but basically you didn't so it isn't important since you said yes already. S, you'll be a ramp model again with me." Nanlaki ang mga mata. I didn't see this coming.



"Wait--- what? Me? Ramp model again? Kelan ako nagsabi sayo ng oo?!" Uminit na ang ulo ko. No! Absolutely no! Ayoko!



"You said yes a while ago. Gusto mo basahin mo ang nasa taas ng chapter na ito at malaman mong umoo ka o kaya tanungin mo na lang ang author na manang ng storyang ito. Just choose." Umupo ito ng maayos at tinitignan ang mga kuko nito na parang sinasabi nitong wala na akong choice.


AUTHOR NAMAN HINDI MO NA AKO BINIGYAN CHOICE! Tamad na nga gaganyan-ganyan pa.

[A/N: wag niyo akong isali dito baka gusto niyong may masamang mangyari sa inyo *evil laugh*]


Hindi ko na lang pinansin ang author na tamad at epal. Wala na rin naman akong magagawa kung nagsabi nga ako ng oo, nakakatamad din i-check sa itaas ng chapter na ito kung nagsabi nga ako ng oo, hindi ko rin naman maalala. Hindi ko matatalo ang tamad na author at ang napakaganda kong kaibigan *sarcastic*



"O ano tapos na usapan niyo? Diba sabi ko naman sayo S! Wala ka ng choice bwahahaha." Sinamaan ko ng tingin ang babaeng ito.




"I don't really want to do this again Rez. Tama na iyong wala akong nagawa noon ng dalhin mo ako sa europe. Sinabi mo pang vacation but basically dinala mo ako doon para maging ramp model at pinagpraktisan mo pa ako at wag mong kalimutan iyong nasa New York tayo ginagawa mo na anamn ito."



"You did enjoy it right? Please S! Do it for me! Please since oo ka na dahil busog ka na sa libre ko. Hehehe" napabuntunghinga na lang ako at napatingin sa dako kung saan nandoon si Renzo.



"You want to get his attention right?" Napatingin na naman ako kay Renzo. Wait, napansin niya ba ako? "Don't look at me like that, kilala kita at alam ko kung anong iyang tumatakbo diyan sa utak mo."




"Okay! Okay! Gagawin ko na." Biglang umaliwalas ang mukha ni Rezzy at ngumiti ng pagkalaki-laki.



"Wala na iyang bawian." Tumayo na agad ito at hinalikan ako sa pisngi. "I gotta go S. Babalikan na lang kita." Then she wink at naglakad palayo.



Ngumiti ako ng hindi ko namamalayan, kung hindi ko lang talaga kaibigan ang babaeng iyon hindi talaga ako papayag. Mahirap kasi akong mapapayag katulad ng mga ganyang bagay. My best friend surely loves modeling but it's not my cup of tea. I don't really hate it, ang ayoko lang iyong humaharap sa maraming tao.


Napatingin ako kay Renzo, I can do this and I will surely get his attention with this. Kung akala mo Renzo magagawa mo akong baliwalain na lang.




Your definitely wrong.

Wild Beat - BOOK 1 ✔Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum