Να μ' αγαπάς...

Κεφάλαιο 4

Μετά από μια βδομάδα ξεκίνησαν τα μαθήματα στη σχολή. Το πρώτο μάθημα που είχα ήταν «Εισαγωγή στην θεωρία της Αθλητικής επιστήμης». Ήμουν αρκετά ενθουσιασμένη. Εντάξει, δεν είμαι παιδί της θεωρίας, αλλά ο καθηγητής ηταν εξαίρετος και το δίωρο μάθημα πέρασε ευχάριστα. Εκεί, γνώρισα μια κοπέλα, η οποία ήταν από Χανιά, την Ερμιόνη. Αμέσως, οι χαρακτήρες ταίριαξαν. Είχαμε κοινά ενδιαφέροντα. Μένει σε μια φοιτητική εστία. Κανονίσαμε μετά το μάθημα να πάμε σε κάποια καφετέρεια.

Έτσι κι έγινε.

Καθίσαμε σε μια καφετέρεια στο κέντρο, στα έξω τραπεζάκια. Η θέα που είχαμε ήταν πραγματικά πανέμορφη. Τα τρεπεζάκια μας ήταν απέναντι από ένα παρκάκι. Χιλιάδες λουλούδια και δέντρα το κοσμούσαν.

Ενώ συζητούσα με την Ερμιόνη, η άκρη του ματιού μου έπεσε σε έναν που έμοιαζε με τον Πέτρο. Μια στιγμή... Ο Πέτρος ήταν. Αυτός ο βλάκας θα με κυνηγάει ακόμα για πολύ;! Βέβαια, έχει και παρέα. Αυτόν τον καστανόξανθο νεαρό με τα μπλε μάτια τον αναγνωρίζω. Ήταν στην Γραμματεία και με βοήθησε να συμπληρώσω τα χαρτιά μου. Είναι πολύ γοητευτικός.

Ενώ τους παρατηρούσα, ο Πέτρος αντλαμβάνεται πως τους κοιτούσα. Τότε, γύρισα αμέσως το βλέμμα μου προς την Ερμιόνη. Με κοίταξε όμως απορημένη.

-Τρέχει κάτι με τον Πέτρο;, με ρώτησε εκείνη.
-Φυσικα και όχι! Μα πώς.. Πώς τον ξέρεις;, σουφρώνω το μεσόφρυο μου. Μα πώς τον ήξερε;
-Έχουν ακουστεί πολλά γι' αυτόν.., έφερε την καρέκλα της δίπλα σε έμενα και μου ψυθίρισε.
-Δηλαδή;, την κοιτώ απορημένη
-Εεε, λένε πως δεν είναι και το καλύτερο παιδί. Ξέρεις μωρέ αρκετές φορές στο κρατητήριο, γιατί τρέχει με την μηχανή. Μια φορά τον έπιασαν μεθυσμένο και καταλάβες..., με ενημέρωσε.

Τότε τον κοίταξα με μια κλεφτή μάτια. Έβγαλε από την τσέπη του το κινητό και κάτι πληκτρολογούσε. Με αντιλήφθηκε όμως ο φίλος του, ότι τους παρατηρούσε και μου χαμογέλασε. Ανταπέδωσα. Πραγματικά έχει υπέροχο χαμόγελο.

Είναι τόσο όμορφος. Είναι από τα άτομα που βλέπεις και σου αλλάζουν την μέρα, μονάχα με την παρουσία τους.

-Ααα μάλιστα, είπα στην Ερμιόνη, και ο φίλος του; Να φανταστώ το ίδιο άτομο δεν θα είναι;
-Χαχα, γέλασε και έφερε την καρέκλα της απέναντι μου. Κοίτα στην προκειμένη περίπτωση δεν ισχύει δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι. Είναι πολύ καλό παιδί, ευγενέστατο και συμπαθέστατο. Εκείνος με βοήθησε να φτιάξω τα χαρρτιά μου. Μάνο τον λένε.
-Ααα ναι! Σωστά Μάνο! Όντως υπέροχος άνθρωπος.
-Γυμναστική Ακαδημία σπουδάζουν και οι δυο σαν εμάς. Μόνο που ο Μάνος είναι τεταρτοετής και χρωστάει 3 θεωρητικά μαθήματα ήδη και ο..
-Πέτρος τριτοετής, της διέκοψα. Πόσο καιρό είσαι εδώ;, την ρώτησα.
-Είμαι περίπου ένα μήνα, γιατί έπρεπε να κανονίσω για την φοιτητική εστία. Γι' αυτό τα ξέρω όλα!, μου έκλεισε το μάτι.

Αφού καθίσαμε για αρκετή ώρα πήγαμε στο σπίτι μου. Η Ερμιόνη ξαφνιάστηκε που ήταν τόσο μεγάλο -για τις ανάγκες μου- και όμορφο σπίτι. Της έξηγησα πως προέκυψε.

-Αχαααμ! Βέβαια εσύ δεν είσαι σαν τα συνηθισμένα πλουσιοκόριτσα που το παίζουν κάποιες. Εσύ κρύβεις έναν ατελείωτο θησαυρό μέσα σου. Είσαι ξεχωριστή., μου είπε και μου έπιασε τα χέρια.
-Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός!, της απάντησε και σηκώθηκα από τον καναπέ για να πάω στην κουζίνα να φέρω χυμό.

Όλοι οι άνθρωποι είναι ξεχωριστοί με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Ο καθένας από εμάς έχει μια ξεχωριστή μαγεία, που άλλοτε έλκει και άλλοτε απωθεί τους άλλους. Έτσι είναι φτιαγμένοι οι άνθρωποι.

(Γεια σαας! Τι λετε; Η Ηρω νιωθει αισθηματα για καποιον απο τους δυο ή οχι; Ελπιζω να σας αρεσει η συνεχεια!)