Να μ' αγαπάς...

Επίλογος

10 χρόνια μετά...

-Ρε Κώστα δεν σου είπα να μην βάζεις τα χέρια σου στο χώμα και μετά να πιάνεις το πρόσωπό σου;
-Ασ'το βρε μωρό μου το παιδί να παίξει.. Παιδάκι είναι.
-Πέτρο μετά εσύ καθάριζε το παιδάκι.
-Ηρώ είμαι σίγουρος πως κι εσύ έτσι ήσουν μικρή.
-Καμία σχέση φιλτατ...ΚΩΣΤΑ ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΑΣΠΕΣ. ΤΩΡΑ.
-Αχαχαχα βρε Ηρω..
-Πέτρο σκάσε.
-Μπαμπάάά σέλω παγωτό!
-Πετρο μην διαννοηθείς!
-Βρε μωρό μου..
-Όχι.
-Το παιδί πρώτη φορά έρχεται στα Τρίκαλα. Είναι σε εξοχή. Στην Αθήνα τι να κάνει εκεί;
-Ηρώ, Πέτρο, Κώστα ελάτε για φαΐ!
-Ναι μαμά! Κωστάκη πάμε να πλύνουμε χεράκια και άσε τη μαμά με την γιαγιά να φτιάξουν το τραπέζι.

Ναι... Έχω ένα γιο 3 ετών τον Κώστα. Του δώσαμε το όνομα του πατέρα μου. Ο Πέτρος έχει ανοίξει γυμναστήριο στα Τρίκαλα και ομολογώ τα πηγαίνει τέλεια. Έχει αρκςτή δουλειά. Εγώ πάλι κάθομαι όλη μέρα με τον άντρα της ζωής μου. Βέβαια είναι κουραστικός, γιατί δεν παύει να είναι μωρό. Αλλά είναι για μένα μεγάλη ευχαρίστηση να είμαι μαμά.

Δεν σπούδασα. Προτίμησα να μείνω σπίτι με την μητέρα μου και να την κάνω να ξεπεράσει τον θάνατο του πατέρα. Τώρα πηγαίνει δειαρκώς ταξίδια στο εξωτερικό. Ήταν το όνειρό της. Εγώ εργαζόμουν σε μία επιχείρηση ως λογίστρια. Να πει κανείς βεβαια ότι πλούσια γυναικα και δουλεύει λογίστρια; Ναι. Την μισή μας περιουσία την δώσαμε στο «Χαμόγελο του Παιδιού», και την άλλη μισή την κρατήσαμε για τις μελλοντικές σπουδές του Κώστα.

Έχουμε μια ήρεμη ζωή. Χωρίς εντάσεις. Καλά βέβαια οι εντάσεις ξεκινάνε, όταν ο Πέτρος πάει με τον μικρό γήπεδο. Και βόλτα κοντά στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς. Και όταν τους αφήνω μόνους στο σπίτι.

Ο Γιάννης, παντρεύτηκε μια Βραζιλιάνα και μένει εκεί τώρα. Ναι ούτε εγώ ξέρω πως και γιατί. Ήθελε βλέπετε να πάει διακοπές Σύρο.

Τέλοσπαντων το θέμα είναι ότι περνάω μια υπέροχη ζωή με άτομα που αγάπω και με αγάπανε.

(Εμμ αυτά.. Λιγο αποτομο το ξερω.. Ελπιζω να σας αρεστε η ιστορια μου! Stay tuned για την επομενη!💗)