Κεφάλαιο 18

298 31 2
                                    

Πέτρος

Όχι ρε γαμώτο. Άργησα να ξυπνήσω. Είναι 9. Δεν θα προλάβω!!! Ετοιμάζομαι όσο πιο γρηγορά μπορώ, κατεβαίνω από το δωμάτιο του ξενοδοχείου και πηγαίνω στο γκαράζ. Ανοίγω την πόρτα, κάθομαι και βαζω μπρος. Γκαζώνω και περνάω 2 κόκκινα φανάρια. Δεν με ενδιαφέρουν οι συνέπειες και ούτε το τι μπορεί να πάθω. Θέλω να την δω.

Φτάνω στο αεροδρόμιο. Έχει πολύ κόσμο. Δεν μπορώ να την διακρίνω σε τόσο πολύ κόσμο. Τρέχω μανιωδώς και φωνάζω το όνομά της. Γύρισαν 3 κοπέλες μα δεν ήταν η Ηρώ. Δεν ήταν η Ηρώ μου. Βλέπω στον πίνακα με τις πτήσεις αυτή της Ηρώς. Τρέχω κατευθείαν προς τα εκεί. Δεν με αφήνουν να περάσω. Φωνάζω για μια τελευταία φορά με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Μέσα στο πλήθος γυρίζει με δακρυσμένα τα μάτια. Ουρλιάζω ένα δυνατό «Να μ'αγαπάς» μου χαμογελάει και φεύγει.

Ούτε ένα φιλί. Ούτε μια αγκαλιά. Έτσι ένας στεγνός, πικρός αποχαιρετισμός. Δεν μου είπε ούτε ένα σ'αγαπώ. Το ξερω ότι ήθελε να μου το πει, μα δεν μπορουσε. Πολλες φορες τα λογια ειναι περιττα και βαρια σε τετοιες καταστασεις.

Το περπατημα μου βαρυ. Γύρω ζευγαράκια να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται. Άλλα να είναι αγκαλιά και να πηγαίνουν μαζί ταξίδι. Άλλοι πάλι άνθρωποι, μόνοι. Κάθομαι σε ένα παγκάκι που βρίσκω. Κοιτάζοντας απ'έξω βλέπω το αεροπλάνο να φεύγει μαζί με την αγάπη μου. Καθέται δίπλα μου μια κυρία έγκυος. «Τυχερή η κοπέλα σου. Δεν είσαι σαν αυτους που παρατανε γυναικες. Εισαι τιμιος. Ακομα κι αν δεν σε χαιρετησε θα σε αγαπαει. Μην αφησετε την αποσταση να σας καταβαλει». Ήταν νεα, ομορφη. Γυρισα το προσωπο που για λιγο, μα εξαφανιστηκε μεσα σε λιγα δευτερολεπτα.

Που ήξερε τι εγινε. Δεν με απασχολησε παραπανω. Το βλεμμα μου χανεται εκει ψηλα στον ουρανο. Δεν αντεχω αλλο και φευγω. Βαζω μπρος το αμαξι. Περνουν στο μυαλο μου οι σκηνες με το ωως γνωριστηκαμε.

Ηρώ

Φτάνω Αγγλία και ένα τηλεφώνημα απο τον αδερφο μου, με περιμένει.

«Τρακαρε σοβαρα. Ειναι στην εντατικη. Ειναι κρισιμα τα πραγματα. Έχει πάθει εσωτερική αιμοραγια. Χτύπησε σοβαρα τον αυχένα του και επαθε κάταγμα.»

Αυτα τα λογια ηταν αρκετα για να με κανουν χιλια κομματια.

Οτι πολυτιμοτερο ειχα, χανεται και εγω ειμαι Αγγλια. 

(....)

Να μ' αγαπάς...Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz