Tamara telt af en we beginnen alle 4 te spelen. Ik begin te zingen en eerst gaat het wat voorzichtig. Please laat ze niet weer boe gaan roepen. Ik zing door en de meiden zingen ook mee. Het publiek zingt ook heel hard mee. Ik zie niemand boos of geïrriteerd kijken. Zullen ze het dan toch niet slecht vinden? Dan merk ik dat de jongens weg zijn. Ik schenk er niet veel aandacht aan en speel verder. Dan ineens begint het publiek heel hard te gillen. Als ik omkijk zie ik Calum, Michael en Luke het podium op rennen met een andere gitaar/bass. Ashton gaat bij Tamara zitten om mee te drummen en zo maken we het liedje af. Daarna zingen we nog Rejects en dan gaan wij weer op onze plek staan.
Na het concert lopen wij backstage naar de kleedkamer en gaan op de bank zitten. Als de jongens zich hebben omgekleed komen ze bij ons zitten. Luke slaat zijn arm om me heen en ik kruip een beetje tegen hem aan.
We blijven zo zitten en praten wat met zijn allen. Dan komt de manager binnen.
"Guys, de meet and greets beginnen over 5 minuten en het zijn er 6 van allemaal 15 minuten." Zegt hij en hij loopt weer weg.
"Waar zijn de jongens van One Direction eigenlijk?" vraag ik dan.
"Die zijn nu waarschijnlijk op weg naar Engeland, daar is onze volgende show overmorgen." Zegt Luke.
"Oh nice."
"Komen jullie mee naar Londen?" vraagt Michael.
"Ja leuk!" zeg ik.
"Ik denk dat ik niet meega." Zeggen Abigail en Tamara tegelijk. Dan kijk ik Adinda hoopvol aan.
"Ja is goed!" zegt ze.
Na 5 minuten komen de eerste 2 fans binnen. Het gaat zoals gewoonlijk. Knuffels, gehuil, gelach, foto's en gewoon gezellig praten. En zo gaan de andere 4 meet and greets ook. Dan komt de laatste binnen.
Er lopen 2 meiden binnen die me erg bekend voorkomen.
"Daniëlle en Jennifer?" zegt Calum, die mijn vermoeden bevestigd.
"Jup, lang niet gezien he" lacht Jennifer.
Ik zie Luke alleen maar staren en Daniëlles lichaam scannen, Daniëlle doet hetzelfde. Ik word hier nogal ongemakkelijk van...
"Jongens ik ga even naar de WC." Zeg ik om weg te kunnen.
Ik loop de kleedkamer uit en loop naar buiten. Het is compleet donker en super helder. Ik zie een trap naar het dak en loop naar boven. Ik zie een bankje af en vraag me af waarom er hier een bankje staat, maar ga er gewoon op zitten. Ik kijk naar de sterren. Lang geleden dat ik dit heb gedaan. De laatste keer was eigenlijk toen ik van het podium af rende. 5 jaar geleden. Dan komt er iemand de trap op.
"Melanie?" hoor ik Michaels stem zeggen.
"Hey." Zeg ik zacht.
"Vanwege Luke?"
"Jup..." Sinds ik weer terug ben zijn Michael en ik beste vrienden geworden, hij begrijpt me echt heel goed.
"Hij vindt jou leuk, niet Daniëlle. Hij heeft het uitgemaakt voor een reden."
"Wie zegt dat zij het niet heeft uitgemaakt? Zag je hoe hij naar haar keek en andersom?"
"Nee? Hoe dan?"
"Net als de eerste keer, alleen nu dan wederzijds." Zeg ik terwijl mijn stem breekt.
"De meet and greet duurt nog maar 10 minuten, daarna is ze weg. Kom je mee?" zegt hij en hij trekt me omhoog in een knuffel.
"Thanks mikey." Zeg ik en we lopen naar beneden.
We lopen door de gang naar de kleedkamer en dan...
"WHAT THE FUCK LUKE"
a/n
decliffordhangers zijn er weer muhahahhahahhahahahahhaha die zijn er waarschijnlijk heel veel in dit boek gewoon omdat ik dat heel erg leuk vindt :p
xx
dani
