Hoofdstuk 15

965 58 12
                                    

Ik loop het vliegtuig in en ga op mijn plek zitten. Er komt een meisje naast me zitten van ongeveer 18 jaar.

"Was jij niet de vriendin van Luke Hemmings?" vraagt ze. Ik zucht licht, maar antwoord dan toch.

"Ja, dat was ik. Nu ben ik gewoon Melanie White." Zeg ik met een glimlach.

Ze glimlacht terug en gaat dan verder met waar ze mee bezig was. Ik pak mijn telefoon en ga naar Spotify. Ik scroll helemaal naar beneden en klik een van mijn eerste afspeellijsten aan. Eentje uit 2015. Ik druk op shuffle en gelijk hoor ik Focus, van Ariana Grande. Ik luister niet zoveel meer naar haar muziek. Ik vind haar nog wel leuk, maar ik ben niet echt meer fan.

Na een paar andere liedjes hoor ik ineens Tenerife Sea van Ed Sheeran. Herinneringen van nieuwjaarsavond een paar jaar geleden, komen mijn hoofd binnen. Luke die voor me zingt, ook al weet hij niet dat ik er ben. Snel klik ik het liedje weg waardoor er een ander liedje op komt en ik probeer te slapen.

-

Ik word wakker van een stem die door de speakers van het vliegtuig komt.

"Dames en heren, over 5 minuten gaan we landen in Sydney. Ik zou u willen verzoeken, uw gordels vast te maken. Alvast bedankt."

Ik doe mijn gordel vast en haal mijn oortjes uit mijn telefoon. Als het vliegtuig is geland, loop ik naar de bagageband. Ik pak mijn koffer van de band en loop naar buiten, waar ik word begroet door de warme buitenlucht van Australië. Ik houd een taxi aan, die me naar mijn oude huis brengt. Als de taxi stopt, pak ik mijn koffer uit de achterbak en loop naar de voordeur.

"Melanie, je bent er!" zegt mijn moeder vrolijk als ze de deur open doet.

Ik geef mijn moeder een knuffel en loop verder het huis in, waar ik mijn vader ook een knuffel geef.

Ik ga op de bank zitten en mijn moeder geeft me een glas water.

"Dus, waarom ben je hier?" vraagt mijn vader dan.

"Luke heeft gezoend met de vrouw van Harry, dus heb ik het uitgemaakt."

"De vrouw van Harry? Dat is niks voor Luke." Zegt mijn moeder vol ongeloof.

"Nou blijkbaar wel. Ik was ook verbaasd." Zeg ik een beetje verdrietig.

"Nou ja, het leven gaat verder." Zegt mijn vader.

"Precies, daarom ga ik zo snel mogelijk op zoek naar een appartement, zodat ik jullie niet tot last ben." Zeg ik. "Ik ga even naar boven om mijn koffer uit te pakken."

Ik loop de trap op met mijn koffer en ga mijn kamer binnen. Ik doe mijn koffer open en op het moment dat ik dat doe, valt me iets op. Dit is niet mijn koffer. Het is de koffer van een meisje, aan de kleren te zien. Ik kijk op het label wat aan de koffer zit en het is inderdaad van een meisje. Een meisje genaamd Lidia Fernandez. Die naam komt me niet bekend voor. Er staat een telefoonnummer op wat ik dus besluit te bellen.

De telefoon gaat een paar keer over en dan neemt ze op.

"Met Lidia Fernandez." hoor ik een stem zeggen.

"Met Melanie White, ik heb jouw koffer per ongeluk meegenomen van het vliegveld."

"Wacht, Melanie?"

"Ja? Wat is er?"

"Melanie, als in de Melanie die ik in Nederland heb leren kennen?"

"Lili?"

"Yup, it's me."

a/n

hiii finally een nieuw hoofdstuk AND LILI AKA outespace IS BACK

today's song:

play date - Melanie Martinez

xx

dani

Carry On 2 • lrhМесто, где живут истории. Откройте их для себя