Ik en Louis liepen hand in hand door de straten, op weg naar een restaurant om te lunchen.
"Zullen we hier wat eten?" vraagt hij als hij bij een schattig restaurantje stopt. Ik knik en we lopen naar binnen. Als we zitten bestellen we allebei wat eten en praten we wat.
"Ik snap niet wat Lukes probleem is, als wij gelukkig met elkaar zijn, moet hij dat gewoon accepteren." Zeg ik. Louis grijnst.
"Tja, hij is nou eenmaal niet zo slim. En heeft geen begrip voor andere mensen."
"Hij was altijd zo begripvol, wat heeft hem veranderd?" Ik zie Louis even twijfelen, geen idee waarom.
"Waarschijnlijk heeft hij spijt van al zijn domme acties."
"Ach, het zal wel." Zeg ik dan. Dan komt de serveerster aan met ons eten. Als ze Louis ziet trekt ze ineens met haar vrije hand, haar shirt meer naar beneden en zet ze een 'zwoele' blik op. Daar gaan we dan, weer aan aandacht zoeker.
"Hier is het eten voor mevrouw en meneer." Zegt ze met wat nadruk op 'meneer' als ze het eten bij Louis neerzet buigt ze even extra naar voren, maar Louis besteed er geen aandacht aan.
"Alles naar wens?" vraagt ze overdreven.
"Ja prima, dankje." Zeg ik licht geïrriteerd. Dan loopt ze weg zonder me nog een keer aan te kijken.
"Wat een try hard."
"Wie?"
"Die serveerster, zag je het niet?"
"Nee, ik had alleen oog voor jou." Zegt hij met een glimlach, wat me laat blozen.
We eten ons eten op en een andere serveerster komt onze borden ophalen, zij is gelukkig wel normaal. Dan lopen Louis en ik naar buiten richting het park. We lopen wat rond en gaan dan op het gras liggen kijken naar de lucht, terwijl we wat praten. Als we honger beginnen te krijgen, komen we erachter dat het al 7 uur is, dus besluiten we weer wat te gaan eten. We kiezen een ander restaurant uit en lopen naar binnen.
"Is er nog een tafel voor 2 personen vrij?" vraagt Louis aan de persoon die de tafels aanwijst, als het best druk blijkt te zijn.
"Voor u altijd meneer." Zegt de man slijmerig. Ugh.
We bestellen de drankjes en bekijken de kaart. Uiteindelijk bestel ik zeebaars en Louis biefstuk. Terwijl we wachten op het eten praten we wat, totdat de ober aankomt.
"Een biefstuk voor meneer en een zeebaars voor deze mooie dame." Zegt hij met een knipoog. Alsjeblieft niet.
"Is alles naar wens?"
"Jahoor." Zeg ik. En dan loopt hij weg, na mij nog een knipoog te hebben gegeven.
Een paar minuten later komt hij terug en geeft me een briefje met een nummer erop.
"Sorry, maar ik heb een vriendje." Zeg ik kortaf.
"Is Louis Tomlinson je vriendje?"
"Dat hij beroemd is, betekent niet dat zijn vriendin dat ook moet zijn, doei." Hij kijkt beledigd, maar loopt dan toch weg.
We praten wat terwijl we van ons heerlijke eten genieten. Als we klaar zijn betalen we, nou ja, Louis. Hij stond erop dat hij betaalde. Dan lopen we terug naar huis. Als we binnen zijn vinden we een briefje waarop staat dat de rest met zijn allen naar een bar zijn. We lopen naar boven en blijven voor mijn kamerdeur staan.
"Dus we zijn helemaal alleen." Grijnst Louis.
"Blijkba-" probeer ik te zeggen maar ik word onderbroken door Louis zijn lippen op de mijne. Het begint teder, maar het wordt steeds vuriger. Hij duwt de deur van mijn slaapkamer open en vraagt om toestemming, die ik hem meteen geef. Onze tongen spelen met elkaar en ik trek zijn shirt uit, waarna hij die van mij ook uittrekt.
---
Ik word wakker van het gefluit van vogels buiten. Als ik merk dat ik geen kleren aanheb stromen de herinneringen van de vorige avond terug. Ik krijg er een naar gevoel van, ik weet niet waarom... Ik draai me om en merk dat Louis weg is en zie een briefje liggen. Aw hij heeft aan me gedacht toen hij wegging. Totdat ik het briefje lees...
a.n
jullie zullen me nu wel haten hehehe sorry
LAURENT VAN THE MAIN LEVEL IS VANDAAG JARIG HAPPY BIRTHDAY BAE
daarom een liedje voor hem:
Blackout - The Main Level
xx
dani
