please vote & comment <3
Ik word wakker om 11 uur 's ochtends. Ik zie de brief van gister op mijn nachtkastje liggen en lees hem nog eens door. Als ik goed kijk zie ik tranen op de brief. Zullen het mijn eigen zijn? Nee dat kan niet want ik las de brief recht voor mijn gezicht dus daar kunnen geen tranen op zijn gekomen. Dan moeten ze van Luke zijn, maar waarom? Ik besluit het maar even te laten en loop naar de woonkamer waar de post op de tafel ligt. Ik zoek naar een envelop met mijn naam in Lukes handschrift erop. Ik zie de envelop en open hem. Er zit een heel dun 'pakje' in, het lijkt wel alsof hij gewoon een papiertje heeft ingepakt. Ook zit er een brief in. Ik besluit de brief eerst te lezen.
Hey Melanie,
Ik had je verteld dat je tot morgen moest wachten, oftewel vandaag. Ik zal je eerst even uitleggen wat ik allemaal aan het doen ben. Ik ga je nu een paar dagen, elke dag een brief sturen, tot en met een bepaalde, speciale dag. Je zult nog wel zien welke dag dat is. Maar nu de brief van vandaag. Weet je nog, die oudjaarsavond op Times Square waar we elkaar weer vonden? Ik trad op als gast bij wie ook al weer? Ed Sheeran. Dit was een van de gaafste dingen die ik ooit heb gedaan, maar daar gaat het even niet om. Het gaat erom dat jij daar heen ging voor Ed. Daaruit blijkt dus dat je hem een goede zanger vind, dus vond ik het een goed idee om iets voor je te kopen. Nee ik probeer je niet om te kopen, ik vond gewoon dat je dit verdiende. Veel plezier met Lili!
Luke.
PS. Probeer alsjeblieft geen contact te zoeken, dat maakt alles moeilijker, het spijt me.
Wat verdien ik? Hoe weet hij dat ik met Lili ben? En waarom zou contact zoeken alles moeilijker maken? Ik snap er niks van, dus maak ik het 'pakje' voorzichtig open. Ik zie 2 witte, rechthoekige papiertjes. Hij zal toch niet? Ik draai de papiertjes om en zie 2 tickets voor een concert van Ed Sheeran, in Sydney, vandaag. Ik gil van blijdschap en Lili draait zich geschrokken om.
"Wat is er?" vraagt ze. Zonder wat te zeggen geef ik haar trillend de kaartjes en de brief. Nadat ze alles heeft gelezen geeft ze me een knuffel en springen we blij in de lucht.
"We gaan naar Ed Sheeran!!!"
We beginnen na te denken over wat we aan moeten en plunderen onze kasten. Uiteindelijk kies ik voor zwarte skinny jeans met een zwarte crop top met daarover een denim jacket. Ook doe ik mij bordeaux rode vans aan. Ik doe mijn haar in een vlecht en doe wat make up op. Als Lili ook klaar is, lopen we naar buiten en houden we een taxi aan. Als we bij het concertgebouw aankomen gaan we in de rij staan. Gelukkig zijn er maar een paar mensen die me herkennen, maar ze komen niet naar me toe en zwaaien gewoon, wat ik vrolijk terugdoe. We wachten tot we naar binnen mogen en zoeken onze stoelen. Ze zijn front row. Waarom doet Luke dit toch voor me? Na wat wachten begint het concert. Het is echt geweldig en Lili en ik hebben echt een geweldige avond. Dan begint Ed te praten.
"Ik hoop dat jullie een geweldige avond hebben gehad, maar dit is het laatste liedje en dat zing ik met een speciale gast, hij is er niet bij, maar hij zingt het op een filmpje op het grote scherm! Dit is Tenerife Sea!!"
Dan verandert het beeld op het grote scherm. De begin melodie van Tenerife Sea begint te spelen en dan verschijnt er een jongen met een gitaar op het scherm. Luke. Hij glimlacht en begint te zingen. Hij ziet er anders uit, verdrietig maar toch hoopvol. Waarom heeft hij dit toch allemaal voor me over? Het liedje eindigt en hij heeft een zachte glimlach op zijn gezicht. Dan verdwijnt het beeld van Luke van het scherm, wat ik jammer vind. Ik genoot van het beeld van hem voor me, ik mis hem. Ik mis zijn lippen op die van mij, ik mis zijn knuffels, ik mis zijn handen die met mijn haar spelen, ik mis zijn blauwe ogen waar ik elke dag weer opnieuw voor viel, ik mis onze dagen samen dat we gewoon in bed lagen en films keken, ik mis de dagen dat hij liedjes voor me speelde op zijn gitaar, de dagen dat ik wakker werd door hem met zijn gitaar, ik mis alles aan hem, zelfs de dingen die me irriteerden, zelfs die dingen zijn beter dan het gemis wat ik nu voel. Dan besef ik pas dat ik tranen over mijn wangen heb stromen. Ik weet niet wat ik moet doen dus loop langs alle mensen de zaal uit, het concert was toch al afgelopen. Ik loop naar buiten waar ik tegen een muur aan zak. Wat heb ik gedaan? Waarom heb ik hem uit mijn leven gestoten? Oke, ik wist niet dat hij Chailey van Louis moest zoenen. Ugh ik haat dit. Lili komt naast me zitten zonder wat te zeggen.
"Mis je hem?" zegt ze na een paar minuten.
"Zo erg, ik voel me vreselijk. Ik ben bereid om alles te vergeten en gelijk weer opnieuw te beginnen, ik heb zoveel spijt dat ik hem heb laten gaan."
"Waar wacht je dan op, bel hem!"
"Dat kan niet. In de brief stond dat dat het alleen moeilijker zou maken." Zucht ik.
"Waarom zou dat alles moeilijker maken?"
"Ik heb echt geen idee!" zucht ik geïrriteerd. Ik mis hem zo erg maar ik weet niet wat ik moet doen.
"Misschien moet je maar gewoon wachten tot morgen en kijken wat hij je stuurt?" zegt ze alsof ze mijn gedachten kan lezen.
"Wat als hij niks stuurt?"
"Tuurlijk stuurt hij wat, hij zou toch dingen sturen tot een bepaalde datum? Dan gaat hij heus wel door." Zegt ze en ze heeft me een knuffel.
We staan op en roepen een taxi, die ons naar huis brengt. Daar loop ik zo snel mogelijk naar mijn kamer, doe een joggingbroek aan en zoek naar een shirt om aan te doen. Dan zie ik een shirt liggen waar ik al een tijdje niet meer van weet hoe ik eraan kom. Het is een shirt van blink-182. Ik kan me niet herinneren dat ik die ooit heb gekocht. Ik ruik eraan en gelijk weet ik van wie het is. Luke. Weer gaat er een steek door me heen, maar ik druk het weg en doe het shirt aan. Ik ga in bed liggen en sluit mijn ogen. Eens kijken wat me morgen te wachten staat.
a/n
(werd best emotioneel tijdens het schrijven van het emotionele stuk en iDK wHY)
hey guyss, ik ben een soort van terug met schrijven, want het gaat steeds weer beter met mn inspiratie en dit hoofdstuk is meer dan 1000 woorden ik ben proud. maar jammer genoeg is het bijna het einde van het verhaal en deze keer is het echt het einde, geen deel 3, dus nog een paar hoofdstukken te gaan. Maar ik heb wel een idee voor een nieuw verhaal maar ik heb dus een probleem want ik weet echt niet of ik het in het engels of in het nederlands moet schrijven :( pls help
song: tidal waves - all time low
xx
dani
