A TABLE FOR TWO

It all ends.

Part 17
Erin

"Erin. You're hopeless."
"Erin. You're hopeless."
"Erin. You're hopeless."

Nong mga sandaling yun, yan lang ang salitang nag-eecho sa utak ko.
Parang may bato ang paa ko na ang bigat ihakbang.
Diretso lang ang lakad ko at blurry na rin ang paningin ko. I must have been crying.

I'm really hopeless. Nagpadala ako sa emotion ko. Tangina.
Ang tanging alam ko lang ay nasa overpass ako ngayon.

Siguro kung tatalon ako dito, hindi man ako mamatay sa pagkakahulog. Mamatay parin naman ako pag sinagasaan ako ng mga sasakyan.

Parang nabingi ako at wala akong ibang marinig kundi ang sariling pagtibok at kinakapos na paghinga ko.

Ang sakit-sakit na Damon. Pagod na ako.

Hinawakan ko ang railings at hinubad ang sapatos ko.

"What the hell! Erin! Awatin niyo siya"
Sigaw ng isang tao. Hindi ko ito nilingon at diretsong tumingin sa babagsakan ko.
I was about to jump ng may humablot sa akin at naout of balance ako kaya napaupo ako sa matigas na semento ng overpass.

Napaangat ako ng tingin at kumunot ang noo ko ng makita ko si Kaye. Basang-basa siya ng pawis at hinihingal na din. Marahil ay tinakbo niya mula sa bistro hanggang dito. Bakit nya pa ako hinanap?!

"Magpapakamatay ka ba?!" Galit na tanong niya sa akin.

Tumayo ako at pinagpagan ang mga tuhod ko.

"Hindi. Magpapahangin lang!" inis na asik ko sa kanya.

Marami ng nakiusyoso at vinivideohan kami. Bwisit. Nawala na ang momentum ko. Dapat sana ay wala na ako ngayon.

"Sir, girlpren nyo po ba yan? Lahat ng away, nasosolusyunan" sabi ng isang lalaking dumadaan din sa overpass.
"Pasensya na po." sagot niya dito.
Inabot niya ang kamay ko at hinatak palayo doon.
Hindi na ako nakapag-react hanggang sa nakarating kami sa isang shop.

"Bitiwan mo nga ako, bakit ka ba nandito?" inis na tanong ko sa kanya at iwinakli ang kamay niya na nakahawak sa akin.
He este She was looking intently at me.
"You were just about to end your life because of that guy. " aniya.

"I know that, and now I'll have to live another miserable day" sabi ko sa kanya. At pinagpatuloy ang paglalakad.
"Alam mo ba kung gaano karami ang nagmamahal sayo?" Hinawakan niya ang balikat ko. Humarap ako sa kanya.

Napaisip ako sa tanong niya. Images flashed in my eyes.

Si Mama, sina Sab, Theresa, Sophie, Angela.
Yung pamangkin ko. Si Lola. My friends. My family.

Bakit hindi ko naisip kanina yun?
Why did I let my emotions control me and to think that I was about to commit suicide because of that?
What the hell am I thinking? You stupid girl!

Napaangat ang tingin ko sa taong nasa harapan ko ngayon. I owe her my life.

"Salamat" sabi ko sa kanya at nilagpasan siya.

"Sandali." Pagpigil niya sa akin. Lumingon ako.
"San ka pupunta?" tanong niya sa akin.
Lumakad ako.
Hindi ko siya sinagot at sumakay ng jeep. Akala ko hindi na siya sumunod pero nagulat na lang ako ng tumabi siya akin.

"Ba't nandito ka?!" May halong inis na sabi ko. Goodness. I need to clear my mind and siya ang taong dumadagdag pa sa sakit ng ulo ko.

"Bakit? Sayo ba ang jeep?" asik niya.
"Bakit mo ba ang sinusundan?" Napipikon kong tanong sa kanya.
Pinagtitinginan na kami ng nga tao at baka sabihin pa nilang magsyota kami at nagkakaLQ. Bwisit.

"Baka kasi maisipan mo na naman ulit. Alam mo na nagchange location ka lang?" Sagot niya sa akin.
Hindi ba to nababagabag na baka masira ang image niya sa ginagawa niya ngayon?

"Salamat pero uuwi na ako."
Nagbayad na ako at bumaba sa jeep.
Bumaba rin siya at patuloy niya akong sinundan.

"Umuwi ka na nga" asik ko sa kanya.
Pumara ako ng taxi at sumakay.

Bago ko sinarado ang pinto ay may sinabi siya.

"You should be thankful your still alive. Take care Erin.
Stupid girl, you'll drive me crazy."

At tuluyan ng umandar ang taxi, I looked back to watch her walk away pabalik sa bistro kanina.

Napasabunot ako.
I was so stupid.

I opened my phone to see 100 miscalls from them.

I dialled Sophie's number and she answered immediately.

"Oh my god Erin. Asan ka na? Are you okay?" Umiiyak niyang tanong sa akin.
I'm sorry guys. Pasakit talaga ako ng ulo.
Inagaw ni Sab sa kanya ang phone.

"Erin? Erin? Sumagot ka naman!" sigaw niya sa kabilang linya.

"Ma'am kaibigan po ba kayo ng may'ari ng cellphone na to? Uhmm" sabi ko sa kabilang linya.

I heard gasps.
Ang sarap nilang pagtripan.
"What? Oo! Bakit may nangyari ba?" Tanong niya.

"Ummm. Kasi po.......

Kausap niyo siya ngayon. Sorry guys, I just need some air. Hahahahahahaha"

Narinig ko ang mga mura nila sa kabilang linya. Hahahahaha.

Kahit si Sophie ay napamura na lang din. Hahahahaha

"Umuwi ka na Erin. Ako mismo ang papatay sayo!" asar na sabi ni Sophie
She ended the call and iniwan ako ng tawang-tawa pa rin sa reaction nila.

Hindi ko na sana nagawa to kung nagpakamatay ako kanina. I am really sorry guys.

Now, what do I do now?