Droomprins Gezocht [oud]

Een zon zal stralen

ALS HIJ DE ZON WAS, zou ik de aarde zijn. Hij was het stralende middelpunt van mijn universum, hetgeen dat alles in mij in leven hield. Ik denk dat hij dat ook voor anderen was, een soort eeuwige, onbereikbare redding die alles lichter liet lijken.
     Hij was dronken, die vrijdagavond rond een uur 's nachts. Eén à twee keer per week verloor hij de controle over zijn lichaam, zijn geest en zijn status. Hij liet het los als een kat die plots uit een vlinderstruik sprong, waardoor alle kleine insecten de hemel in fladderden als een levende regenboog.
     Ik wist niet waarom hij zijn nummer aan dat meisje gaf, want hij hield van blondines, niet van brunettes. Ik wist ook niet waarom het meisje van hem wegliep en het nummer achteloos naast de prullenbak gooide, want hij was zo knap, charmant en lief. Ik wist ook niet waarom ik het papiertje van de grond opraapte, want ik had hem niets te bieden.
     Maar als de wereld morgen zou vergaan,
     of mijn wereld zou verdwijnen,
     of die zon niet mijn zon bleek te zijn,
     zou vandaag nog in mijn herinnering bestaan
     en morgen als een illusie uiteenvallen.
En als ik hem zou kunnen aanraken, voor een seconde, een minuut, een uur of een dag, zou ik al het zoete water van mijn wereld daarvoor verzilten. Want naast een mens was ik een dromer, een Dromer, en wat was de aarde dan, als ik de hemel kon beleven?
     Wat was eeuwige eenzaamheid, vergeleken met een seconde van samen zijn?
     Wat was zomaar ik, als ik met speciaal hem kon zijn?