Droomprins Gezocht [oud]

27 | probeer

BLIJKBAAR WAREN AL NOLAN'S VRIENDEN de kermis onveilig aan het maken. Dae en Owen probeerden elkaar te verslaan bij een schietspelletje en alles wat ze wonnen, gooiden ze naar kleine kinderen die voorbij liepen.

Ik was leeg van binnen. Ik had het contact met Shadow verbroken en wat ik met Mateo had leek ook redelijk voorbij te zijn. Hij vond zijn geheimen belangrijker dan mij... dus misschien moest ik me daar gewoon bij neer leggen en geen hoop meer koesteren dat hij ooit eerlijk zou toegeven dat hij Shadow was.

In een vlaag van verstandsverbijstering begroef ik mijn gezicht in Nolan's borstkas. "Waarom is mijn liefdesleven zo gecompliceerd?" murmelde ik. "Als ik Shadow nou nooit had leren kennen..."

Nolan verstijfde onder mijn aanraking. "Wie is het?"

"Mateo. Denk ik." Ik haalde mijn schouders op. "Het maakt niet uit, want ik heb hem een soort van gedumpt. Hij wilde me niet vertellen dat hij het was en hij heeft allemaal geheimen voor me..."

"Typisch iets voor jou." Nolan's vingers gleden over mijn ruggengraat naar beneden, waardoor er rillingen door mijn lichaam schoten.

Ik leunde mijn kin tegen zijn borstkas en keek naar hem op. "Hoe zou jij het dan doen?"

Zijn kaak spande aan. "Weet ik veel."

"Je hebt een relatie met mijn zus." Mijn hart trok samen en ik werd overspoeld door een gevoel dat nog slechter was dan wat Mateo me bezorgd had. Het stompte me zo hard in mijn maag dat ik mijn blik afwendde en me beschaamd losmaakte van Nolan. "Wat is normaal in een relatie?"

"Ik heb toch niets met Lucy," snauwde hij. "Weet ík veel wat normaal is. Dit is waarom ik niet date. Veel te veel gezeur." Hij graaide in zijn zak en haalde er een joint uit.

Mijn ogen werden groot. "Wat? Hebben jullie het uitgemaakt?"

Hij had geen relatie meer met Lucy. Dat betekende natuurlijk niets, want hij was hetero, maar... oh god, er raasde van alles door mijn hoofd.

"We hebben nooit iets gehad. Ze wilde gewoon een grap uithalen en ik moest zo nodig meedoen." Hij klopte op zijn zakken en gromde. "Geef me een aansteker."

"Heb ik niet. En je gaat niet roken op een kermis. Er zijn overal politieagenten hier." Ik keek nerveus om ons heen. "Stop het terug in je zak."

Achter zijn zonnebril was een blik die kon doden verborgen, maar hij deed toch wat ik van hem gevraagd had. "Ik kan niet naar je zielige liefdesleven luisteren als ik niet high ben."

Mijn hart klopte zo snel dat ik dacht dat mijn borstkas kon exploderen. "Dus je hebt nooit iets met Lucy gehad? Het was allemaal een grap? Waarom heeft ze me dat nooit verteld?"

"Weet ik veel." Hij klemde zijn kaken op elkaar en draaide zich om. "Misschien is ze net zo'n leugenaar als Mateo. Ik ga."

Ik greep zijn hand vast voordat hij ook maar één stap kon zetten. "Wacht." Mijn stem was schor. Ik had hier niet goed over nagedacht: mijn handen trilden en waren klam van het zweet en dat kon hij nu vóélen.