I'm not a Gangster!

Act 25 (1)

Eyes meet

••nam's••

Mabagal at mahinhin akong naglalakad palabas ng mansyon.

"A fine young lady must walk with poise and grace."

Maganda ang umaga. Panibagong araw na naman. Another day to put an act. Katuwa.

Mabuti nalang at hindi na gaanong kumikirot ang kamay ko.

Hair, check.

Nakakapanghinayang man at hindi na iyon katulad ng pagkaka-'ayos' ni Blake, now I have to bare with this. Hindi na rin masama kasi kapag ginagawa ko yung natutuhan kong flips hair parang mas madali gawin at hindi sumasabit ang daliri ko.

*flips hair*

Katulad nyan. Smooth. At hindi narin masakit sa anit. Tama, not bad afterall. Convenient.

"O kay ganda ng aking umaga kung isa marikit na dilag ang bubungad at makikita."

Shoulder bag, check. Mikaela, check.

"Sa hangin sumasabay ang kanyang mapaglarong buhok, bawat pag-hawi at paglipad ay animo nanghihimok."

Glasses, check. I will never get rid of this one. Mukha akong may maraming alam kung tingnan, katulad ni Nowah.

Medyas, check. Puti na ito ngayon sakto ang sukat at tabas na kumakapit lagpas tuhod, itinapon na kasi ni Haru ng nakaraang gabe ang mga medyas ko na galing rin kay Blake.

Napansin nya iyon ng umuwi kami kahapon.

"Will just drop you by the mansion Nam. We need to get back there..." ani ni Haru na nakupo sa harapan ng sasakyan. Tumingin muna ito sa rearview mirror bago nagpatuloy.

"May klase pa kami, in an hour. At gabe na makakauwi." nag-aalangang dagdag nya pa.

"I told you, kaya ko ang sarili ko. Sabe nga ng nurse, sprain lang ito. Don't fuss."

"Responsibilidad ka pa rin namin Nam. Don't forget that."

Naramdam ko namang mukhang sasabat si Yuki kayat sinulyapan ko ito. Nakabukas na ang kanyang bibig pero itinikom din. Natakot ata baka hindi lang sya madaplisan ngayon, at may tumama na talaga sakanya.

"I also can take care of myself, dont forget that. I'm Namika Diaz. You should know better."

Napabuntong hininga ito animo sumusuko sabay bulong. "I, we do know that. For someone who you'll spend the rest of your life together, serving, kahibangan ang pagiging ignorante."

"Ano?" hindi ko sya gaanong narinig.

"Mangmang na nga, bingi pa." pero rinig na rinig ko naman bulong ni Yuki dahil katabe ko lang naman sya sa likod ng sasakyan.

Kasabay ng pagbaling ko sakanya ay ang paggalaw ng maayos at mabuti kong kamay sa direksyon nya. It connected with an with a loud tud..

"Ump." rinig kong pagkapos ng hininga ni Yuki. Habang sapo sapo ang parteng tyan. Namimilog ang matang nakatunghay sakin.

"Y-you brat. Nakakarami ka na talaga ah. Dammit!" impit nya sa sakit.

Inosenti ko syang tiningan. "Oppsy. I saw lamok, so I try to make patay patay it." panggagaya ko kung pano magsalita ang mga sosyalin kong kaklase.

Nagsalubong ang kilay ni Yuki at halatang hindi naniniwala. I dropped my act. Para ano pa?

Akala ko matalino sya para makuhang dapat itinitikom nya nalang ang bibig. But now I think his not.