I'm not a Gangster!

Act 7 (3)

Lies and alibies

I have to run.
 
Faster. Faster.

Somebody. Someone. Save me.
 
"You can run, but you cant hide."

Napabalikwas ng bangon ang isang pupungas pungas na dalaga.
  
Panting. Eyes unfocused while pupils dilated. Cold sweats trickles down from her face to the white sheets of bed. Thoughts in chaos like her head in frenzy.
  
 
Habol ang hiningang nag-angat ng tingin si Nam. Nakahinga ng maluwag ng mapagtantong nasa loob sya ng silid at hindi kung saan pa man. Kayat tuluyang kumakalma.
 
"Panaginip lang pala. Phew."
 
Pagkatapos pahiran ang naglalakit na  noo ay pasalampak syang bumalik sa pagkakahiga. Napagpasyahang matulog ng buong araw dahil linggo naman. Pero lumipas ang ilang minuto ay nanatiling nakadilat ang pares ng mata. Sa paghahanap ng komportableng posisyon sa kinahihigaan ay napabaling sya gawing kaliwa. Akmang ipipikit na ang mata, nang muli syay mapamuglat.
 
Tingin.
 
Tingin pang mabuti.
 
Tingin pa ng ilang minuto.
 
"Omo!!!" gaya nya sa isang sosyaling kaklase at napatakip ng kamay sa bibig.

"You look like a retard."

"Ginoo anong ginagawa mo rito?!" animo bingi sa pagahayag ng lalaki ay agad na napabalikwas muli si Nam, kasabay ng paghablot sa kumot upang ipang takip sa sarili.
 
"And a piece of advice, your stupidity is more obvious, bakit hindi iyon ang takpan mo?"
 
Anong pinagsasabe ng bugok na 'to? 
 
Pinakatitigan ni Nam ang kasama sa loob ng silid. That gray hair seems so familiar, particularly that hateful pair of eyes...
  
Taeng pechay! Bakit.... bakit andito 'tong haring bombilyang 'to?!
 
"Fvckin bow down." pamilyar pang utos nito katulad ng huling pagkikita nila ng dalaga. "Or much better, get your arse out of here and scram—"
 
"Ice Villacruel! How rude you are hijo!"
 
 "Oo nga! Oo nga!"
 
Mula sa pinto ay pumasok ang may ari ng maawtoridad na boses, dahilan upang mabaling roon ang atensyon ni Nam. At sa likod nito ay sumungaw ang isa na namang pamilyar na mukha, na nagawa pang kumindat sa gawi ng dalaga...
 
Thinking back she remembered the girl she just meet yesterday.
 
 
Anong... anong ibig sabihin nito?
   
 
Naguguluhan pa man ang naturang dalaga sa kinasasadlakang sitwasyon ay lumapit na sakanya ang  ginang at hinawakan sa balikat.

"How are feeling hija? I'm Yumi Villacruel, call me Tita Yumi. My child told me youre called Nam? Anyway Nam, maayos na ba ang pakiramdam mo?"
 
"Ahm, mabuti po?" mahinhin at magalang ring sagot rito ng napangiwing dalaga.
 
"Naalala mo ba ang nangyari, hija?" tanong pa ng ginang kasabay ng nagsusupetsang sulyap kay Ice na mukhang ikinaiirta ng huli.
 
"This is ridiculous."
 
"Tumahimik ka dyan hijo at hindi ikaw ang tinatanong ko. Ano Nam girl?"
 
Like a stone throwed into a lake making the water ripples, images of earlier that morning flashed.
 
A mask of horror clearly visible on her face.
 
"Ay naku naku. You must have been so scared that you've fainted! I'm so sorry hija! Pagpasensyahan mo na si Pou pou, mapaglaro lang talagang ang asong iyon. Mabuti nalang at nakita ka nitong si Ice."
 
With that said, an pair of eyes glints with rustlessness.
  
"Can I kill it?"
 
"Pardon hija, may sinabe ka ba? Come on huwag kang mahiya."
 
Dahil sa mahina ang pagkakabulong ay walang ibang nakarinig sa sinabeng iyon ng dalaga. Pero sa kabilang silid, kung saan natutulog ang isang may katabaang aso. If one would look closely, it's furry tail lightly trembles. The fatso dog must have feel it. That killing intent that was awaken, it fill it penetrate into its fat belly.
 
"Hija?" pukaw ng ginang kay Nam.
 
"Huwag na ho kayong mag-alala, at maraming salamat."