Winter's Soul || RV x BTS

2: SeulMin

-February 10, 2006-

-Seulgi's Point of View-

"Jimin! Kamusta naman 'yung practice mo?" Pagkalabas pa lamang niya ng pinto ay binati ko agad siya. Kanina pa tapos ang practice namin. Tapos na din ang class namin. Ewan ko ba kung bakit palaging matagal ang practice ng mga boys. Siguro kasi mas mahirap 'yung ginagawa nila.

Sa Seoul, South Korea, ang mga Universities dito ay required na i-train ang mga estudyante. Kaya bago ka makapasok sa isang University, kailangan mo ng talent. Kung marunong kang sumayaw, kumanta, mag-rap, mag-acting. Tatanggapin 'yun. Required din na magpa-debut ng group. At dito nga sa SM ang 'nation's girl group,' Girls' Generation.

Pawis na pawis siya kaya naman kinuha ko ang face towel at pinunas sa kanya. "Grabe ka! Ano bang ginawa niyo?" Naupo muna siya. Kinuha niya ang face towel at pinunas sa mukha niya.

"Dance lesson."

"It must be tiring." Sandali lang naman ang lesson namin. Dahil bukod sa kakanta ka lang, nag-vocal warm up lang kami. 1 hour after, pinalabas na kami. "Kumain ka na ba?"

"Yeah. Bumili ako ng biscuit sa cafeteria."

I nodded. "Oh sige, maupo ka muna. Nakakaawa'yung mukha mo." Even though, naliligo siya kanyang sariling pawis, he still looks hot. I am not going to deny that one tho. "Grabe oh, basang-basa ka. Pwedeng hindi ka na maligo dahil ligong-ligo ka na sa pawis mo."

"Ba't parang medyo nandidiri ka?"

"Sino bang hindi mandidiri sayo? Pawis na pawis ka tapos ang lagkit lagkit mo pa. Maligo ka na nga! Hintayin kita dito. Atsaka hindi pa ako nakakain ng lunch ko. Dahil may mga ginawa pa ako. Homeworks and such."

"Kumain ka muna. Maliligo lang ako." May sarili din palang bathroom ang school na 'to. Malinis ito at pwedeng-pwedeng paliguan. Para ngang nasa bahay ka pa rin naliligo. Kaya, I'm so lucky to be here. So lucky na nakapasok ako dito ng maaga.

Kinuha ko na ang aking lunchbox.

Pero hindi pa ako nakakasubo ay may narinig akong hindi kaaya-aya.

"Oy, friend! Nabalitaan ko, may nag-leave na trainee ah."

"Oo nga, nabalitaan ko 'yun. Dati na kasi siya dito. Siguro sumuko na din. ."

"Grabe 'no? Sayang naman. Pero ako, ayokong mag-give up agad."

Mayroon na namang nag-leave na trainee. Ano bang bago? Halos araw araw, may umaalis na student. Dahil hindi sila makapag-hintay. Or nade-depress sila. But why do they have to quit? We all have one dream here, to be a singer. To be an idol. But why do they have to leave? Naubusan ng pasensya? For me, that's not really a valid reason to quit. All those years that you have gone through, wala lang patutunguhan 'yun? That's absurd.

I'm here for 4 years. Pero I didn't quit. Hindi ko inisip na mag-leave. Dahil alam kong megde-debut rin tayong lahat. Hardwork, for me, is the key to all. If you work hard enough to improve your talent, may good result na mangyayari, 'di ba? And whenever I am having a bad day. Iniisip ko na lang, 'that's life. Whenever you are happy, sadness will come. Whenever you are sad, happiness will come.' I am thankful that there is sadness and anger. It makes your life balance. Hindi naman pwedeng happy ka lang, 'di ba? Your life would be boring. Dahil everything that you do, makes you happy. Walang challenge sa buhay mo. And I think that's the purpose of life.