Verziekt

Hoofdstuk 11

Pov. Puck:
voor mij had het eeuwig mogen duren, maar jammer genoeg
Waren we na 10 minuten alweer thuis.
als ik afstap vraag ik: wat gaan we morgen eigenlijk doen?
Ik zeg niks, zegt hij en hij lacht geheimzinnig.
Ik geef hem een duw en hij valt op de grond.
Ik voel me heel schuldig, en wil hem overeind helpen.
Maar dan schiet hij in de lach en trekt me op de grond.
Ik lig op hem, en we komen steeds dichter bij elkaar...
Ik kan dit niet, denk ik en snel zeg ik: misschien moeten maar naar binnen.
Ja, zegt hij en hij staat op.
Hij helpt mij overeind en ik bloos.
we gaan naar binnen.
Inmiddels is het al 6 uur.

Pov. Maya:
ik kom beneden en zie dat Dylan en Puck allebei stil zijn, en dat ze aan het zoeken zijn naar woorden om te zeggen.
om de stilte te verbreken zeg ik:
wie wil er wat eten?
prima! zegt Dylan dankbaar omdat ik de stilte heb verbroken.
Na een half uurtje zijn we klaar met eten.
Puck! wil je even meelopen? vraag ik.
Hoezo? vraagt Puck, maar dan ben ik al boven.
Puck komt achter me aan, en vraagt: wat is er?
dat kan ik beter aan jou vragen.
wat is er gebeurt?
hoezo? Ik..euh, en ik zie dat ze bloost.
Kom even zitten zeg ik en ik plof op mijn bed neer.
Ben jij Verliefd op Dylan? vraag ik.
Ik weet het niet, zegt Puck.
Ik heb dit nog nooit eerder gehad.
En wat als hij niet op mij is?
ik schiet in de lach.
Puck kijkt me verbaasd aan en zegt een beetje beledigd: dit is heel serieus hoor!
dat weet ik, zeg ik.
Maar denk je echt niet dat hij op jou is??
Duidelijker kan je het niet hebben!
echt? vraagt ze.
Ja! ik merk het de hele tijd al.
Je moet niet zo onzeker zijn!
bedankt, zegt Puck en ze geeft me een knuffel.
veel plezier morgen hé! zeg ik plagend en ik geef haar een por.
Haha, grappig hoor zegt ze sarcastisch en we schieten allebei in de lach.