Verziekt

Hoofdstuk 24

Pov. Puck:
Ik zit in mijn kamer, en ik verveel me kapot.
De laatste dagen had ik bijna geen visite, en ik heb Dylan al 3 dagen niet meer gezien.
Ik mis hem zo erg...
Op dat moment klopt er iemand aan mijn deur.
mijn hart maakt een sprongetje als ik de deur opendoe en Dylan daar zie staan.
Ik dacht net aan je, zeg ik zacht.
Ik ook aan jou,'
hij drukt zijn lippen op die van mij, en ik doe mijn mond een stukje open.
Onze tongen draaien rondjes om elkaar heen, en hij neemt mij mee naar het bed.
hij legt me neer en gaat boven op mij zitten.
Zijn hand glijd langzaam onder mijn shirt, en hij zoent me zachtjes in mijn nek.
Ik hou van jou, fluistert hij.
Ik hou ook van jou, zeg ik voordat ik mijn lippen weer op de zijne druk.
Ik sla mijn armen om zijn nek, en ik zoen hem terug.
Op dat moment komt er een Zuster binnen.
Snel gaat Dylan van mij af, en ik zie dat hij rood is.
Zelf moet ik ook blozen.
Ik zie dat de zuster een lachje probeert te onderdrukken.
Sorry dat ik stoor, zegt ze en ze geeft me een knipoog.
Als de zuster weg is, komt Dylan naast mij zitten.
Ondertussen heb ik mijn mobiel erbij gepakt, en ik begin mijn appjes te lezen.
Op dat moment krijg ik een appje van Lydia:
Je kan altijd bij mij terecht als je iets kwijt wil, maakt niet uit wat.
En je moet je gwn niks aantrekken van die sukkels!

Ik app haar terug:
ehh... okeyy

even later trilt mijn mobiel weer:
lydia: wat is er?

ik: gwn... dat je opeens zo aardig tegen mij doet.

Lydia: ik wil je gewoon helpen;)
het was stom van me om nooit met je om te gaan.

Ik: oke, dankje!

Lydia: geen dank;)

~laatst gezien om 16:12~

Sinds wanneer doet ze zo aardig tegen je? Vraagt Dylan.
Hij heeft dus blijkbaar mee gelezen...
Ik weet het niet, zelf vind ik het ook een beetje vreemd...
Even heerst er een ongemakkelijke stilte.
Zal... ik vanavond blijven slapen? vraagt Dylan om de stilte te doorbreken.
Ik dacht, misschien vind je het fijn, omdat je morgen je eerste chemo krijgt...
oh ja, mijn eerste chemo...
Als ik er al aan denk krijg ik buikpijn.
Ja eh... is goed, zeg ik dan.
Wat is er? vraagt Dylan bezorgt.
Hij kent me te goed...
Nou ehmm... door de chemo word ik kaal, en ik ben bang dat je me dan niet meer wil...
Als antwoord drukt hij zijn lippen op de mijne.
Ik zal altijd van je blijven houden fluisterd hij.
En we raken gewikkeld in een innige kus...

Heey allemaal!
ik zal proberen te blijven schrijven, maar ik ben een beetje inspiratieloos...
Xxx