Verziekt

hoofdstuk 27

Puck... puck...
Ik doe mijn ogen open, en ga rechtop zitten.
Een naar gevoel borrelt in mij op, maar ik probeer rustig adem te halen.
Toch moet ik er een bak bij trekken, en ik geef over.
Dylan wrijft zachtjes over mijn rug, en als ik gekalmeerd ben zegt hij: ga maar even rustig liggen.
Ik zak langzaam naar beneden, en leg mijn hoofd op het kussen.
Dylan geeft een kusje op mijn voorhoofd, en een zuster komt binnen met 2 pillen.
Hier, dit zijn slaappillen, zegt ze.
Waarom?
het is beter dat je nu gaat slapen, dan heb je minder last van de bijwerkingen van de narcose. Zegt de zuster.
Ik knik en pak de pillen aan.
Ik sluit mijn ogen, en val al snel in een diepe slaap.

Pov. Lydia:
het is inmiddels al laat, en nog steeds zit ik te piekeren.
Is het wel goed wat ik doe? denk ik bij mezelf.
Natuurlijk is het niet goed, maar anders krijg ik problemen met Sacha...

Pov. Sacha:
ik zit aan tafel, een beetje in mijn eten te prikken.
Ik luister naar de gesprekken tussen mijn pleegouders.
Zelf mag ik niks zeggen onder het eten.
Na het eten ruim ik zwijgend de tafel af, en wil ik naar boven lopen.
Sacha! Hoor ik mijn moeder roepen.
De afwas!
Waarom alweer!? vraag ik zuchtend.
omdat je vader en ik weg moeten!
hij is mijn vader niet! roep ik boos. En jij bent mijn moeder niet!
je pappie en mammie hebben je achtergelaten schat, zegt mijn moeder sarcastisch.
Nu word ik echt boos.
Geen kwaad woord over mijn ouders, sis ik.
Gaan we nu ook nog brutaal doen?! Schreeuwt mijn moeder en ze geeft me een klap in mijn gezicht.
Au! roep ik en de tranen staan in mijn ogen.
Ze knijpt in mijn arm, en sleurt me mee naar de keuken.
En nu afwassen! roept ze.
We kunnen je ook naar een weeshuis sturen hoor!
met tranen in mijn ogen begin ik aan de afwas.
Waarom moet dit mij gebeuren...

Hee schatjesss
Sorry dat ik zoo lang niet meer geschreven heb!
ik ben van plan een vaste dag in de week ga doen waarop ik van allebei mn boeken een hoofdstuk ga publiceren...
Xxx