Verziekt

hoofdstuk 19

Pov. Puck:
als we beneden zijn, zegt mevrouw Bakker:(zo heten ze van de achternaam) ik heb je moeder gebeld, ze is helemaal overstuur en ze komt naar huis.
Ik slik, zou ik dan weer naar huis moeten?
Natuurlijk komt jou moeder zo vaak mogelijk op bezoek, onderbreekt ze mijn gedachten.
Daar heb ik nog niet over na gedacht. moet ik nu naar het ziekenhuis? vraag ik.
Helaas wel, zegt ze.
Ze komen straks met de ambulance hier naar toe, ze zijn er over ongeveer een half uurtje.
Ik krijg een brok in mijn keel, en ik probeer mijn tranen binnen te houden.
Dylan knijpt zachtjes in mijn hand om mij moed te geven, maar het helpt niet.
op dat moment word er aangebeld.
mam! roep ik als ik haar zie.
Ik ren op haar af en we omhelzen elkaar.
Ik voel hoe haar tranen op mijn schouder vallen.
Ik maak me los uit onze omhelzing, en ik pak Dylans hand.
Mam, dit is Dylan.
Hij geeft haar een hand.
Mam, ik moet je nog wat vertellen...
Ze glimlacht.
Ik heb het al gehoord, zegt ze en ze geeft Dylan een knipoog.
Ik ga mijn spullen alvast pakken, zeg ik.
Zal ik met je meegaan? Vraagt Maya en ik knik.
Samen lopen we naar boven.
Als we op mijn kamer zijn, plof ik op mijn bed neer en opeens komen de tranen.
Ze blijven maar komen, en ze stromen als watervallen van mijn wang af.
Maya gaat naast mij zitten, en ze slaat een arm om mij heen.
Het komt goed, zegt ze.
Nou knapt er iets in mij.
Iedereen zegt het komt goed, maar dat doet het niet! roep ik overstuur.
Ik loop zonder iets te zeggen de kamer uit en loop naar de badkamer.
Als ik terug kom, zit Maya op het bed met de spullen al ingepakt.
Sorry, zeg ik dan.
Ik voel me behoorlijk schuldig.
Het geeft niet, zegt Maya. Ik snap het wel.
Ze schenkt me een glimlach en dan lopen we samen naar beneden.
als we beneden zijn zegt mijn moeder: ik ga mee met de ambulance, samen met Dylan.
Kan ik ook mee? vraagt Maya.
Er is maar plek voor twee personen, zegt ze.
Ik zie dat ze teleurgesteld is.
Sorry, zeg ik zacht.
Ze glimlacht en zegt: het geeft niet, Dylan is ten slotte jou vriendje.
Ik glimlach terug.
Ik omhels haar, en zij zegt: ik kom zo vaak mogelijk langs!
dankje, zeg ik.
Op dat moment gaat de bel...

Hooiii, wat vinden jullie?
ondanks mijn toetsweek probeer ik nog zo vaak mogelijk te schrijven.
Hebben jullie nog een idee voor een actie? ik heb namelijk bijna 500 reads!
xxx