I'm Mr.Antipatiko's Official Girlfriend [UNEDITED VERSION]

Chapter 43: Fairytales do not Exist in Real Life

◆Ivy's Point of View

Ngumiti sakin si Ivan at Ginulo yung buhok ko. Tapos tumingin ulit siya sa kanila at tinuro isa isa.

"You, You, You, You, and Obviously You...Are not My Girlfriends. Okay? You heard her right. She is my Official Girlfriend. I dont even know you anymore. And What did you say to her? Bitch? Are you referring to yourselves? Tingin kayo sa salamin guys, you'll see a reflection of a  Witch trying to get envy at my Princess"

Woah. Natulala ang lahat sa sinabi niya. Yung mukha nga nung anim parang gusto nang maiyak. Bilib talaga ako sa pagiging Antipatiko ni Ivan. May pagka useful din pala minsan hahaha.

Pero bakit ba ako pinagpapawisan? Sobrang bilis din ng tibok ng puso ko. Bakit ako kinakabahan? Kanina pa kasi ito, paggising ko.

Bigla niya akong kinarga ng pang bride na style.

"Yah! Anong ginagawa mo? May paa ako!"

"Sobra ka bang kinilig kanina thats why you didn't feel that you're hurt? Lets Go to the Hospital" Oo nga pala. Nahulog ako sa hagdan.

"Lets Ride our white horse, shall we?" Sabay turo niya sa kotse niyang puti. Hahaha nakakatuwa. Para akong nasa isang fairytale na sinagip ng prinsipe ko.

Umupo na ko sa passenger's seat ng kotse niya. Pero bigla na lang niya akong ikiniss.

"What For??!!"

"Grabe ka kasi. First Day na First Day ko Ganun maabutan ko sayo. That serves you right. Its my price for saving a damsel in distress" Namula tuloy ako. Isinara niya na yung pinto at nagdrive na.

Konting gasgas lang naman at treatment tapos pumunta na ulit kami sa school.

"Nah, I changed my mind. I want to spend the day with my princess"

Sus para namang last day niya na ngayon sa mundo diba? Hahaha eh kasi pwede naman kaming pumasok sa school ng magkasama eh.

Hinawakan niya yung left hand ko at Nag U-turn na siya. Hindi pa nga kami nakakapasok sa Gate eh.

Tahimik lang yung biyahe. Inaantok na nga ako eh. Papikit pikit na yung mata ko. Kung hindi lang dahil sa pag vibrate ng cellphone ko ay tiyak nakatulog na ko.

"Hello? Ano? P-pero kasi....di pwede. Ngayon na? O..Oh sige papunta na ako diyan."

So kaya pala ako kinakabahan. Dahil mangyayari ito.

Magpapaalam na sana ako kay Ivan ng biglang magring yung phone niya. Ayaw niya ngang sagutin eh. Nakailang ring na din, at sa huli, napilitan din siyang sagutin iyon. He let out a sigh.

"Ivy/Ivan" sabay naming sabi na dalawa. Alam ko na rin naman kung sinong tumawag kay Ivan. Narinig ko usapan nila. Hindi ko naman sinasadya eh. Naka loud speaker kasi yung phone niya.

"I've got to go Ivy. I'm Sorry. Pwede ka nang bumaba"

Para akong nawawalan ng hininga sa sinabi niya.

"NO!! We have to do this together Van."

"I can do this. Trust me"

"Ivan..." namumugto na mata ko "....Be strong okay?"

Gusto ko sana siyang samahan pero may kailangan din akong puntahan. Si Ate Yvonne kasi umuwi na tapos nagkaroon ng problema yung plane. Kailangan kong imake sure na safe si Ate. Pababa na sana ako pedo nagsalita si Ivan. Making it harder for me to leave.

"Wait Ivy. Did I tell you that I love you and I will always love you? Tandaan mo ah? Kahit wala ako at di kita kasama mahal kita okay?"

Hinalikan niya ako for the last time At tsaka ako bumaba sa kotse niya. Naninikip na yung dibdib ko at hindi ko na kayang pigilan ang pagbuhos ng mainit na tubig mula sa mata ko. Anong ibig niyang sabihin dun? Bakit ang lalim?

Pumunta na ako sa lugar na sinasabi ni Kuya Vince. Nandun na si Ate yvonne. Salamat naman safe siya. Medyo unconcious pa ng konti pero okay na siya.

Nakabantay na ako kay ate dito sa ospital. Dapat nandun ako kay Ivan. Mas kailangan niya ako.

"Kuya...Alam mo bang may sakit sa puso si Ivan?"

Hindi siya sumagot.

"Bakit kuya? Bakit hindi mo sakin sinabi agad?"

So totoo nga yung narinig ko sa phone kanina. Dali dali akong pumunta sa ospital kung saan ooperahan si Ivan.

Nasa labas lang ako at nakaupo. Hoping na makasurvive siya sa operation.

Dumating yung mommy at daddy ni Ivan at tinabihan ako.

"Im sorry Iha. Hindi ako naging tutol sa relatationship niyo. Inaamin ko naging selfish ako nung kay Via dahil sa issue namin ng parents niyo but the truth is, Ayaw kong maging involved ka kay Ivan dahil sa kalagayan niya ngayon. Nagkasakit siya sa puso nung mamatay yung kapatid mo. And I know this day would happen... lets just hope for it dear"

Niyakap ko siya. Alam ko majirap din to para sa mommy at daddy ni Ivan.

May dumating din na isang matangkad na babae. Siguro ito yung ate ni Ivan. He never mentioned her to me but alam ko yan dahil naikwento sakin ni Kuya Vince. Ang galing niya nga. He knows everything.

Pagkatapos ng ilang oras, lumabas na yung surgeon in charge kay ivan.

"The Operation went well but his heart failed to make it after. Im Sorry for the loss"

"ANONG SILBI MO? BUHAYIN MO SI IVAN NAGMAMAKAAWA AKO....BUHAYIN MO SIYA!!!" Para na ako ditong desperada na nakaluhod sa harap ng doctor.

"There's nothing else we could do. even having a transplant couldn't make it"

"Antipatiko...." naibulong ko na lang sa hangin.

Nanlulumo na ako sa narinig ko. Hindi pwede ito. Bakit niya kasi tinago sakin yung nararamdaman niya? Bakit niya kailangan gawin yun? At bakit ayaw niyang magpa opera nung time na hindi pa huli ang lahat? Bakit niya ako iniwan? Bakiit?

Maya maya, bagsak na ako sa sahig. Who Knows this could all happen in one day. Sobrang dami ng nangyayari at sobrang bilis.

I was just joking kanina na last day na niya. Di ko iniexpect na magiging totoo. Hindi ko kaya eh. Ilang beses ba ako mawawalan ng taong mahal? Magkasama na sila ngayon ni ate.

One thing for sure, FAIRY TALES DO NOT EXIST IN REAL LIFE.