Taken by a DEMON (PUBLISHED UNDER RISINGSTAR)

CHAPTER 19

Yva's POV~

Parang namamanhid ang pakiramdam ko sa katawan ko. Nakatali ang mga kamay ko sa likod. May isang taong nagsasalita sa harap ko. Hindi ko sya kilala. Napatingin ako sa baba. Nakikita ko si Astaroth na nakabitay at nakatali. Napatingin sya sa gawi ko na may sinasabi. Hindi ko ito marinig. Maya-maya pa ay nakita ko nalang na may pinakawalang mga lion sa baba kung saan nakabitay si Astaroth at dahan dahan syang ibinababa. Sobrang takot ang lumukob sa katawan ko nang maisaisip ko ang maaring mangyayari kapag tuluyan na syang nababa.

Halos namanhid ang pakiramdam ko nang tuluyan na syang mababa at pinakain sa mga lion. Pinag-aawayan pa ang parte nang kanyang katawan. Unang nakain ang kanyang mga paa dahilan nang mapasigw sya sa sakit. Wala akong magawa upang tulungan sy dahil ako mismo, hindi ko matulungan ang sarili ko n pakawalan sa tali.

Kanang kamay nlang ang nakikita kong natira sa kanyang katawan.

Ilang sandali pa at nakadama na ako nang init. Nakakita ako nang mumunting usok. Pinaplano nilang sunugin ako nang buhay.

Ano ang kasalanan ko? Anong ginawa kong mali? Bakit ganito?

Hanggang sa kumakapal na ang mga usok at unti-unti na akong hindi makahinga.

Yes.

I died that way.

Napabalikwas ako nang bangon. Pinapawisan ako dahil sa panaginip na iyon.

I remember now. I remember Astaroth. No, Eddan. I remember him. Niyakap ko ang sarili ko dahil sa natandaan at ilang sandali pa ay naglandas na sa aking pisngi ang mga luha.

I remember it all. I died horribly! And so does he! Ang sakit! Ang sakit sakit!

"Aaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhh!!!" I screamed. I can't contain myself. Ang takot, ang sakit at ang init nang apoy na dahan dahang sumusunog sa akin ay nararamdaman ko ulit. Why did it happened? What did I do to experience those sufferings?

Nakarinig ako nang katok sa pinto.

"Yva! Yva!" tawag nito sa kabilang pinto. It was Astaroth.

Hindi ko ito pinansin. Nakaupo lamang ako sa kama habang umiiyak. Maya-maya pa'y narinig ko nalang ang pagkasira nang pinto. He broke my door.

"Yva.." sabi nya saka agad na lumapit sa akin. "Sa wakas at gising kana. What's wrong? Why did you screamed? And.. why are you crying?" he asked. Hindi naman makikita na umiiyak ako kasi madilim ang paligid but him, being a demon, his eyes are 5 times clearer than an eagle.

Hindi nalang ako umimik sa mga tanong nya. He hug me.

"May masakit ba sayo? Tell me?" he sound so concern.

I cry harder.

"Ssshhh.. It's okay. Nandito lang ako sa tabi mo." Sabi nya na mas lalong nagpalakas nang iyak ko.

I remember I promise him before that I'll stay beside him. But where have I been? I left his side for centuries.

I hug him back. Tighter than his hug.

"It's alright now. It's alright." He said trying to calm me down.

"A-astaroth..." I called him.

"Hmm?" he answered.

I look at him. I can't see him cause it's dark but I know that he can see me clearly. I grab his head and kiss him on the lips. A kiss that would express my sorry for leaving his side, for forgetting him and for let him suffer alone for so long.