Hij Heeft Mij Ontvoerd Om Erna Van Mij Te Houden [2]

Deel 6

Salam Aleykoum,

**Nog steeds in de vel van Kais**

Ik stond op en ging naar beneden. Ik gaf mijn sleutels aan de man die zich achter de balie bevond en ging naar buiten. Vandaag is het maandag dus ik werk niet, ik besloot om wat nieuwe broeken te gaan halen. Toen ik in een winkel aankwam zag ik Myriam met Anaas en Zayn, maar ze zagen mij niet of had ik het toch mis.

Zayn: Coach !

Ik probeerde zo verder te stappen, maar hij kwam lopend naar me toe.

Zayn: Coach?

Ik: Dag Zayn. Ik had jou niet verwacht.

Zayn: Ja, ik moet wat nieuwe kleren kopen daarom ben ik hier. Bent u alleen?

Ik: Ja.

Zayn: Ah oké. Mijn mama roept mij. Daag coach.

Ik: Daag Zayn tot woensdag.

Dat was op het nippertje.

Ik stapte verder wanneer iemand naar mij lopend toekwam.

Myriam: Kais? Kais?

Ik draaide mij om en vanaf daar wist ze dat ik het was. Hoe dom kon ik zijn om mij om te draaien? Ik begon te panikeren.

Myriam(terwijl ze tranen begon te krijgen): Ik wist dat jij het was. Mijn gevoel zei dat je nog leefde en El Hamdoulillah ik heb mij niet vergist.

Ze nam mij aan mijn gezicht en bleef verder huilen. Eerlijk gezegd ik kon haar niet aankijken. Wat moet ik nu doen?

Ik: ....

Myriam: Je bent het gewoon echt.

Ik:....

Myriam: Wat doe je hier?! Waarom ben je hier?! Hoe komt het dat je nog leeft?! Dit kan niet. Ya Allah.

Ik: Dat is een lang verhaal.

Myriam: Een lang verhaal?! Waarom heb je 6 jaar lang gewacht om daarna pas ineens terug te komen? Je weet dat het nu te laat is !

Ze begon de hele tijd te roepen waardoor iedereen ons raar begon aan te kijken.

Ik: Te laat voor wat?

Myriam: Voor ons...

Ik: Myriam, wat zeg je nou? Je bent getrouwd en je hebt een zoontje van 5-6 jaar. Zeg geen domme dingen.

Ik probeerde hard tegenover haar te zijn, want ik weet zelf dat ik in de fout zat. Ik wou haar zo graag in mijn armen nemen en gewoon zeggen hoeveel dat ik van haar hield... houd... ik weet het niet. Maar dit kan gewoon niet meer. Daar is het allemaal te laat voor.

Myriam: Domme dingen?! Heb je ooit is aan mij gedacht?! Ooit?! Ooit afgevraagd hoe het met mij ging?! De begin eerste jaren?! Je bent gewoon een egoïst en altijd al zo geweest !

Ik: Maar, je snapt het niet. Ik wou gewoon het beste voor u... Ik heb dit allemaal met een reden gedaan, maar dat maakt toch nu niet uit? Je bent gelukkig en dat is wat ik wou.

Myriam: Misschien voor u niet? Maar voor mij wel ! Ik heb uitleg nodig. Ik wil alles weten van A tot Z !

Ik: Myriam... Het heeft geen nut. Het is daar te laat voor, ook al leg ik het je uit, er gaat daar niks aan veranderen. Je bent gelukkig en dat was wat ik wou bereiken. Ik leid mijn leven en jij die van u.

Myriam: Maar?! Je hebt geen hart Kais geen hart ! Ik kom uit een dode hoek te weten dat jij dat bent en zie hoe je reageert.

Ik: Myriam, dit is gewoon de realiteit. Ik kan nu niks voor je doen. Ik vind het jammer voor je dat je het zo moet weten.