Changed || Teen Wolf || #2 ✔️

Proloog

A/N: Lees het vorige verhaal van deze reeks aub! Dit was het einde van het vorige boek en ik ga er ineens mee verder.

2 maanden geleden

"Er is niemand voor je. Wat houd je hier? Je vrienden? Schat, je hebt nooit vrienden gehad. Deze zijn gewoon hetzelfde en gebruiken je alleen maar!Je vader? Hij heeft nooit voor je gezorgd, wat zou hij nu voor je doen?! Je nonkel? Die kan net zo goed de hel in als Allison!" Zegt ze en daar gaat ze te ver! Ik draai me om en wil weglopen, maar ik moet mijn gedacht tegen haar zeggen.

"Zij zijn mijn familie! Het zijn mensen die om me geven en die me niet willen afsluiten van de wereld als jij! Sinds ik hier ben, leef ik gelukkiger als ooit! Ik denk niet dat dat aan Derek of Chris ligt! Nee het is jou schuld dat ik altijd ongelukkig was! Door jou daden! DOOR JOU!" Schreeuw ik als ik me snel weer omdraai.

"Oh dus je bent een van hen nu. Letterlijk en figuurlijk.." Zegt ze en houd haar hoofd schuin als ze naar mijn handen kijkt. Ik bekijk mijn handen goed en zie klauwen in plaats van gewone nagels.

"Liever dat als jou dochter." Zeg ik serieus, stap de wagen in, die oorspronkelijk van haar is en rijd weg.

Als ik aankom bij de bekende straat, parkeer ik de wagen meteen en ga ik op zoek naar Derek. Ik probeer zo voorzichtig mogelijk de deur van de wagen dicht doen, want ik wil geen krassen maken. Nee mijn klauwen zijn nog steeds niet verdwenen en daarom moet ik opzoek naar Derek. Hij is de enige die me kan helpen en die ik vertrouw op dit moment.

Ik loop naar boven en schuif de deur van Derek zijn loft open.

"Derek!" Roep ik meteen, nog steeds in paniek, als ik naar binnen ga.

"En jij bent?" Vraagt een man die net van de trap af komt.

"Dat kan ik evengoed aan jou vragen." Zeg ik snel, kruis mijn armen om zo mijn klauwen te verbergen.

"Die klauwen kun je niet zomaar laten verdwijnen. Je ogen verraden alles, Beta." Zegt hij en ik schrik. Ik loop naar het raam en bekijk mijn weerspiegeling. Hij had gelijk. Mijn ogen hebben nog steeds een gele kleur. Damn..

"Daarom heb ik Derek nodig. Ik heb hulp nodig." Zeg ik uit paniek en de man komt rustig naar me toe gelopen.

"Weet je, je komt me echt bekend voor.." Zegt hij als ik tegen de muur sta en zijn duim over mijn wang glijdt.

"Peter, laat haar met rust!" Zegt Derek die de loft net binnen komt. Dan herinner ik me wat Peter me heeft aangedaan.

"Jij!" Schreeuw ik en spring op hem af. Meteen valt hij op de grond en ik begin hem te slaan!

"Jij hebt mijn moeder vermoord! Jij hebt mijn moeder vermoord! Jij hebt mijn moeder.." En dan stort ik neer. Derek neemt me bij mijn schouders vast en haalt me bij Peter weg. Ik begin hopeloos te huilen en weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb niks meer..

"Wie is zij, Derek?" Vraagt Peter als hij recht staat. Ik verberg mijn gezicht in Derek zijn omhelzing en wil Peter niet meer zien.

Derek zegt niets, dus voel ik me verplicht om het zelf te doen.

"Je hebt Kate vermoord, mijn moeder." Zeg ik als ik wat gekalmeerd ben.

"Maar wie is je va- ooohhh ik zie het al. En daarom vraag jij je pappie om hulp." Zegt hij en lacht me gewoon uit.

"Peter stop!" Zegt derek als hij gromt.

"Oh wauw, al helemaal de beschermende vader aan het spelen Derek. Het staat je niet." Zegt Peter en gaat de trap op.

"Let maar niet op hem. Hij kan nogal-"

"Onbeschoft, irritant en vervelend zijn? Iemand waarvoor je een drang hebt om hem te vermoorden dus?" Vraag ik hem sarcastisch en beide schieten we in de lach. Ook al weten we maar al te goed dat wat ik zei, waar is.

"Kijk." Zegt Derek en wijst naar mijn handen.

"Eindelijk weer normaal!" Zeg ik en draai vrolijk rond.

"Wel, daarom moet je het leren controleren." Zegt hij en ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik wil het nog steeds niet geloven.

"Ik zal het je leren, maar je moet blijven oefenen." Zegt hij en ik knik.

"Vakantie begint, dus we hebben tijd." Zeg ik vastberaden, maar Derek is niet echt overtuigd.

"Als we doorwerken, kan je in september weer naar school, zonder dat je zou veranderen." Zegt hij en ik glimlach bij die gedachte.

"Tot die tijd blijf je hier, zodat we elke dag kunnen oefenen." Zegt hij en ik schrik.

"Maar dat is niet de bedoeli-"

"Weet ik, maar dat is voor het beste. Dat is voor jou het beste en zo leren we elkaar beter kennen. Je bent tenslotte ook mijn dochter." Zegt hij lief en meteen voel ik mijn wangen warm worden.

"Dankje." Zeg ik en geef hem een stevige knuffel.

<<<>>>

A/N: Zo dit is eigenlijk het vervolg van het laatste hoofdstuk van Poisoned en het eerste hoofdstuk zal beginnen met seizoen 4. Hoop dat jullie het al een goed begin vinden! Veel leesplezier!

someone_special