Changed || Teen Wolf || #2 ✔️

Hoofdstuk 7

Meteen slaag ik een van de beesten voor me. Maar natuurlijk heb ik te veel hooi op mijn vork genomen en lette ik niet op de andere twee. Direct wordt ik tegen de grond geslagen en kruip ik achteruit. Ik wil zo ver mogelijk van die beesten vandaan zijn als ik mijn hoofd voel bonzen.

"En nu?" Vraag ik mezelf luidop af als ik Malia en Scott ook achteruit zie deinzen.

Ze kijken niet eens om, maar ja wat had ik dan ook verwacht met zo'n grote vijanden voor ons. Helemaal uit het niets gromt Scott luid. Ik begin meer en meer het geluid onder controle te houden en zo loop ik geen gehoorschade op.

Kira springt onverwachts tevoorschijn en laat haar scherp samoerai zwaard zien om de berserkers af te schikken. Helaas helpt het niet en nogmaals verslagen de berserkers Kira.

Blijkbaar hoorde niet alleen Kira de grom van Scott maar ook Derek. Derek komt op de monsters af gelopen en valt aan.

"Derek Nee!" Roep ik maar ik kan niets doen. Door het roepen voel ik pijn in mijn hoofd dus grijp ik ernaar. Als ik weer naar mijn hand kijk zie ik wat bloed. Het doet me niet veel, zolang Derek maar oke is.

Vrijwel direct daarna kijk ik op en zie ik dat de berserkers weglopen. Ik probeer recht te staan en kijk Derek na. Hij staat er maar gewoontjes en raar bij.

"Derek?" Vraag ik hem bezorgd en wanneer hij omkijkt, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Hij is terug...

Ik loop naar hem toe, zonder ik aan mijn hoofd denk. Ik spring bijna op hem, maar gelukkig vangt hij me op.

"Thanks." Fluister ik zacht en ik voel dat hij een kus tegen mijn hoofd drukt.

Wanneer ik hem los laat, kijk ik weer achter me. Ik zie dat Scott en Kira Malia overeind proberen te helpen. Nu is het pas duidelijk dat ze een wond aan haar been heeft.

"Hé, wat heb je gedaan?" Hoor ik Derek zeggen en dan voel ik zijn hand op de wond op mijn hoofd.

"Auw." Zeg ik automatisch, maar voel niet veel pijn meer.

"Laten we dat gaan verzorgen." Zegt Derek en ik schud mijn hoofd.

"Ben blij dat je terug bent." Zegt Scott en glimlacht even.

"Ik ook." Zeggen Derek en ik op het zelfde moment. Beiden lachen we erom en zien dat Scott, Kira en Malia vertrekken.

"Kom, laten we ook naar huis gaan." Zegt Derek en ik knik.

Als we aankomen bij de loft, zien we dat Peter gefrustreerd naar boven loopt.

"Laten we niet op hem letten." Zegt Derek en knipoogt.

Ik lach kort en blijf bij de deur staan.

"Wat is er eigenlijk allemaal gebeurt?" Vraag ik hem als hij me vragend aankijkt. Waarschijnlijk omdat hij het raar vond dat ik niet verder binnen kwam.

"Laten we het er niet over hebben vandaag alsjeblieft." Zegt hij en ik zie direct aan zijn gezicht dat hij er absoluut niet over wilt praten, dus laat ik het onderwerp vallen.

"Ik ga maar weer eens naar mijn appartement. Morgen is het weer school." Zeg ik als ik met afschuw terug aan school denk.

"Je kan ook hier blijven." Zegt hij als hij naar me toe loopt, maar meteen schud ik mijn hoofd.

"Ik ga wel." Zeg ik, druk een kus op zijn wang en ga de deur weer uit.

Als ik bij mijn appartement arriveer, parkeer ik de wagen en loop ik meteen naar het gebouw. Als ik binnenkom, laat ik mezelf direct op mijn bed vallen. Even doe ik mijn ogen dicht en dan gaat mijn gsm af. Met een zucht grijp ik naar mijn tas en zoek ik mijn gsm.

"Hallo?" Zeg ik als ik opneem en ik hoor een zucht van de andere kant.

"Wat?" Vraag ik meteen, zonder dat ik weet wie het is.

"Scott zei dat Derek weer zijn eigen is en geen idee waarom, maar ik moest je horen." Hoor ik Stiles zeggen als ik zijn stem herken. mijn hart maakt een sprongetje bij het horen van die woorden, maar langs de andere kant maakt het me kwaad. Dus nu geeft hij wel om me? Maar niet als hij Malia voor mijn neus kust... Daar was er weer een steek van jaloezie.

"Oke en nu?" Vraag ik hem hard. Zo bedoelde ik het niet..

"Eumm, geen idee?" Zegt hij meer als een vraag alsof hij het niet weet. Tuurlijk weet je het niet! Het ene moment voel ik me belangrijk voor je en het andere ben ik onzichtbaar? Wat wil je nu?

"Kijk Stiles, wat wil je? Wil je dat ik je uitnodig om te komen kletsen of wil je dat ik je met rust laat? Want ik weet het echt niet meer. Je bent echt onduidelijk... anders..." Zeg ik als ik het laatste woord fluister. Alsof ik het niet wil toegeven, alsof ik het niet wil...

"Ik zit zo in de war, ik weet het n-" probeert hij te zeggen, maar direct onderbreek ik hem.

"Dan ik ook niet." Zeg ik en met dat leg ik af.

<<<>>>

A/N: DAAMMNNN STILES! :o

Oke laat me aub weten wat je van dit hoofdstuk vond, want ik ben wel benieuwd ;) Dit was een van de weinige hoofdstukken waarbij ik weinig uit de serie zelf heb gebruikt, dus laat me maar weten of je het goed vond of niet ;)

someone_special