Changed || Teen Wolf || #2 ✔️

Hoofdstuk 3

Als ik bij de Jeep van mijn moeder aankom, stap ik meteen in. Ik grijp naar het koffertje onderaan de passagiersstoel en leg het op mijn schoot. Ik open het oude koffertje voorzichtig en zie de foto's liggen. Wanneer ik te horen kreeg dat mijn moeder stierf, heb ik alle mogelijke foto's bijeen gesprokkeld. Als ik bij Derek een tijd heb verbleven had ik die doos met alle foto's opgeborgen. Ik dacht dat Derek het niet fijn zou vinden als hij mij met mijn moeder haar foto's ziet. Daarom ben ik op het idee gekomen om een paar foto's op te bergen in mijn auto. En wanneer ik dan even alleen ben in de wagen, zal ik mijn moeder groeten en tegen haar praten over mijn dag. Ik had niemand toen en de foto's waren voor mij een luisterend oor. Van Scott hoorde ik niets voor 2 maanden, ookal was hij de alpha die ik eigenlijk nodig had. Lydia hoorde ik af en toe nog maar ook niet al te veel. Waarschijnlijk had ze me nodig als vervanging voor Allison en omdat ik op sommige vlakken ook op Allison lijk. Kira en Malia? Ik ken hen niet echt persoonlijk, dus met hen had ik ook geen contact. En Stiles? Sinds die keer dat hij me is komen bezoeken in het ziekenhuis heb ik hem niet meer gezien of gehoord.

Ik wordt uit mijn gedachten gehaald door Scott die op mijn raam tikt. Ik doe het raam open en kijk hem met een glimlach aan.

"We gaan opzoek naar Derek bij een kerk hier niet ver vandaan. We krijgen een gids, dus volg Stiles zijn jeep. Wij volgen de gids." Zegt hij en ik knik.

Hij wilde net vertrekken en zag dan de foto's in mijn handen zag.

"Je mist haar, toch?" Vraagt hij me en ik knik.

"Ik weet dat jullie haar niet kennen op de manier als ik haar ken en dat maakt heel de situatie eens zo moeilijk. Mijn moeder heeft tegen mij jaren lang gelogen, ze heeft me bedrogen met haar vuile spelletjes en als ze nu Derek iets aandoet... Ik weet gewoon niet wat te doen en wat te denken. Alles is zo vaag nu in mijn hoofd." Zeg ik eerlijk en hij knikt meelevend. Hij legt zijn hand op mijn schouder en probeert me zo te troosten.

"Alles komt goed met Derek. We zullen alles eraan doen om hem terug te krijgen." Zegt hij gemeend en ik glimlach bij die gedachte.

...

Als we op verlaten wegen door de woestijn rijden, stopt Stiles zijn jeep plots en moet ik snel reageren en uitwijken of ik zou een accident veroorzaken. Ik maak snel mijn gordel los en spring kwaad uit de wagen.

"Wat heeft jou zo brutaal laten stoppen?!" Vraag ik Stiles kwaad als hij de jeep uitstapt.

"We hebben iets geraakt!" Zegt hij doodnormaal en ik zucht met ongeloof in mijn stem. Weer voel ik dat ik kwaad word op hem, terwijl het gewoon aan mij ligt.

"WE MOETEN DEREK VINDEN, STRAKS IS HET TE LAAT EN DAN.. DAN GA JIJ OVER, WEET IK VEEL WAT RIJDEN, ZODAT JE STOMME JEEP KAPOT IS?! WAUW GEWELDIG, ECHT dankjewel.." Schreeuw ik en bij het laatste valt mijn stem weg.

Ik slaag mijn handen over mijn ogen en schrik wanneer in scherpe Klauwen tegen mijn voorhoofd voel. Geweldig.. Doordat ik me steeds kwaad maak en omdat ik wanhopig ben, wordt het moeilijk om alles onder controle te houden. Ik sluit mijn ogen en doe hetgeen dat Derek me heeft geleerd.

"Alfa, Beta, Omega.. Alfa, Beta, Omega...  Alfa.., Beta, ... Omega." Zeg ik rustig achter elkaar en voel dat ik kalm word.

"Waar heb je dat vandaan?" Vraagt Stiles als hij maar een halve meter van me vandaan staat.

"Derek." Zeg ik met een glimlach als ik aan hem denk.

"We zullen hem terug halen, maar ik kan nu niet verder." Zegt hij zacht als hij teleurstellend naar zijn blauwe jeep kijkt.

"Scott, we moeten er zijn na zonsondergang, dus we moeten nu vertrekken!" Zegt Breaden, de gids die ons de weg leid.

"Ik ga mee." Zeg ik en Scott schud zijn hoofd.

"Je moet hier blijven, hier is het veilig." Zegt hij zacht.

"Hallo?! Het gaat hier wel over Derek en Kate, mijn ouders remember?! Denk je dan dat je me hier kunt houden?" Vraag ik hem als ik mijn armen over elkaar kruis.

"Goed dan, maar de rest blijft hier. Ook Stiles en Lydia hebben bescherming nodig, je weet maar nooit." Zegt hij en Kira wandelt direct naar hem toe. Ik wandel door naar de wagen, maar Lydia houdt me tegen.

"Wees voorzichtig.." Zegt ze serieus en bezorgd en ik knik.

"Zie dat er niemand iets overkomt." Zeg ik haar als ik mijn hand even op haar schouder leg. Automatisch wordt er een beeld van Stiles in mijn hoofd gevormd. Ze knikt en gaat Stiles helpen aan zijn jeep.

Ik stap de wagen in en we vertrekken naar La Iglesia, de kerk.

<<<>>>

A/N: Wow, hoofdstuk 3 al?! Zeg me wat je ervan vond aub! 

Ik wist niet goed welke gif ik bij dit hoofdstuk moest plaatsen, maar deze is gewoon geweldig en ik kon het niet zomaar op het internet laten staan. 

someone_special