My Enchanted Tale

Charm 28 ❀ Strange Feelings

When jealousy strikes, reality shows, and emotion flows.

***

Ayisha Ryleen's POV

Pinunasan ko iyong luha na nanggagaling sa mata niya. Saka huminga ng malalim. Tumingin din ako sa kalangitan na kasalukuyang kulay bughaw at mayroong mga puting ulap na tila naglalakbay.

Kung iyong binanggit man ni Louie na pangalan ay pangalan ng babaeng mahal niya, wala namang masama doon hindi ba? Bakit ba ako mangingialam kung may mahal siyang iba? Kaibigan lang naman niya ako, at wala akong karapatan mainis.

Subalit, bakit ganito? Iyong puso ko parang may sariling isip na kumikirot, pagkatapos parang nag-o-over think pa ako ngayon. Ano ba ito, hindi ako sanay sa ganitong pakiramdam.

Napa-iling iling na lang ako dahil doon. Hindi, wala lang itong nararamdaman ko ngayon, baka nabigla lamang ako dahil sa biglang binanggit niya. "Wala lang iyan, Ayisha. Pabayaan mo na." Mahinang banggit ko sa sarili ko.

Sobrang tahimik ng paligid at ang presko pa ng hangin, kaya't unti-unti akong nakaramdam ng antok. Saka ko ipinikit ang mga mata ko.

***

Nakaramdam ako ng mga matang nakatitig sa akin habang nakapikit ako, kaya't medyo naalimpungatan na ako ng tuluyan mula sa pagtulog.

"Ryleen." Parang nanigas ang buong katawan ko noong bigla na lamang may mag-salita malapit sa tainga ko. Napamulat din agad ako at umayos ng upo.

"Ah?" Naiilang na sagot ko. Nakatulog din pala ako, tapos nakadntay na pala ako ngayon sa balikat ni Louie. "Kanina ka pa gising?" Tanong ko. Nakakahiya naman kasi kung matagal na pala akong nakatulog sa balikat niya.

"Kagigising ko lang din." Maikling sagot niya, kaya't napatango tango na lang ako. Tiningnan ko si Louie at nakita ko na seryoso pala siyang nakatingin sa akin. Nakapagdulot naman sa akin ng pag-kailang ang titig niya.

"B-bakit ka ganiyan makatingin?" I asked him as I tried to avoid his gaze.

Nanatili siyang tahimik at nanatiling nakatingin sa akin. Pagkatapos ng ilang minuto bigla siyang nagsalita. "There's nothing special about you. Tss." Mahinang imik niya saka siya tumayo mula sa pagkakaupo.

"Eh?" Nagtatakang banggit ko. Alam ko naman sa sarili ko na walang espesyal sa akin. Anong pinagsasabi nitong si Louie?

Imbis na pansinin ako, tuloy tuloy lang siyang nag-lakad paalis dito, kaya't sumunod na din ako sa kaniya. Napatingin tuloy ako sa paligid. Maliwanag pa pero mag-sa-sun set na din. Hindi ako nakapasok sa klase ko. Patay.

"Oy, teka, Louie intay." Paghabol ko sa kaniya, ang bilis kasi maglakad. Hindi nagtagal nakaabot din ako sa kaniya.

Nanatili pa din siyang tahimik habang naglalakad. Sanay na akong ganiyan siya kadalasan kaya't hindi na din ako nagsalita. Patuloy lamang kami sa paglalakad hanggang sa tumigil siya kaya't napatigil din ako.

"Huwag mo ako sundan." Napatingin ako sa kaniya noong sabihin niya iyon gamit ang seryosong boses. Kumabog din ng kauntian ang puso ko dahil doon. Galit ba siya sa akin?

"B-bakit?" Nauutal na tanong ko. Para kasing may kakaibang aura na bumabalot sa kaniya ngayon, para bang naiinis siya sa akin. Kitang kita mo naman kasi sa mga mata niya iyong expression na iyon.