Nowe życie

Rozdział 13

~~Ross~~

Wsiadłem do auta Rikera.

- To gdzie cię podwieść?

Podałem mu mój telefon.

- Okej. Jedziemy.

Ruszył.

- Co jest na tej ulicy?

- Psycholog.

- Czyli jednak idziesz?

- Mhm.

- Co ci się stało? Jesteś cały poobijany.

- Nic takiego.

- No powiedz.

- Nie.

- Czy ty kiedykolwiek komuś zaufasz?

- Ufam Rydel.

- A mi?

- Średnio.

- Ale to właśnie mnie poprosiłeś, a nie Rydel, to musi coś znaczyć.

- Nie. Po prostu nie chciałem, żeby robiła mi wyrzuty. A Marka i Stormie nie chciałem martwić.

- Czemu nigdy nie powiesz o nich jak o rodzicach?

- Bo nimi nie są. Opiekowali się mną i jestem im za to bardzo wdzięczny, ale moimi rodzicami nie są.

- A co z twoimi biologicznymi rodzicami? Nigdy o nich nie mówiłeś.

- Mark i Stormie wiedzą, ty nie musisz.-warknąłem.

Nie chcę, aby ktoś znał prawdę o moim poprzednim życiu.

- Muszę, jesteś moim bratem.

- Nie jestem.

- Jesteś.

- Kiedyś uważałeś inaczej.

- Zmieniłem zdanie. Proszę, możesz mi zaufać.

Nie zaufam.

- Nie żyją.- skłamałem.

- Rozumiem, przykro mi.

Mi nie. Skłamałem. Ale przecież nie powiem mu, że tak naprawdę to nie oni zniszczyli mi życie, zniszczyli mnie, tylko moi biologiczni rodzice. A konkretniej tata, mama była wspaniała.

- Mam jeszcze siostrę.- oparłem głowę o szybę.

- Siostrę?

- Tak, ma na imię Maia. Jest starsza. Ją pierwszą adoptowali, nie wiem gdzie jest.

Przytaknął.

- Już jesteśmy.

- Dzięki za podwózkę.

Wysiadłem, a on odjechał.

Wszedłem do dużego budynku i podszedłem do jakiejś kobiety.

- Dzień dobry, emm.

- Dzień dobry. Pan do kogo?

- Do doktora House.

- Schodami w górę i w prawo. Gabinet numer 12.

- Dziękuje.

Poszedłem jak mi kazała i zapukałem do drzwi. Usłyszałem ciche 'proszę' i wszedłem do środka.

- Pan Ross Lynch?

- Tak.

- Proszę usiąść.

Usiadłem na fotelu przed jego biórkiem.

Rozmawiał ze mną całe dwie godziny o jakiś głupotach, więc uznałem, że tylko wydam na niego moje pieniądze. Podziękowałem i wkurzony wyszedłem z budynku.