η επιστροφη

2.5K 128 44
                                    

Όσοι έχετε διαβάσει το προξενιό και το αγαπήσατε ελπίζω να αγαπήσετε και το προξενιό 2! Πραγματικά.. Δεν μπορω να σας περιγράψω ποσο ομορφα νιωθω που ετοιμάζομαι να γραψω και το 2ο! Λοιπον...  Πατήστε το βίντεο λιγο πιο πανω για να σας κανει πιο ζωντανή την διήγηση μου...

Λένε η αγάπη πως νικά κάθε μεγάλο πόνο,  πως ανεβάζει την ψυχή σε ενα ουράνιο δρόμο και εγω αισθάνομαι ευτυχής που γνώρισα εσενα,  χιλια τραγούδια και αν σου πω παλι μου φαίνονται ενα ...

Ακομη και αν η ζυναικα κοιμάται της αξίζει ενα τραγούδι... Την παρατηρώ ωρα να εχει κλειστά τα υπέροχα ματια της και να τα ξεκουράζει μετα απο μια κουραστική νύχτα που περασε με το παιδι μας..  Ειχε ανήσυχο ύπνο και η μητέρα του ηταν εκει.. Οπως θα πρέπει να κανει κάθε μητερα. Απλώνω το χερι μου και με το τραχύ δέρμα μου χαϊδεύω απαλα το μεταξενιο μάγουλο της ... Σαν να αρχίζει το κοριτσάκι μου να ξυπνάει,  με λιγο γκρίνια και αργες μικρές κινήσεις,  τοτε εγω επαναλαμβάνω το κρητικό τραγούδι.  Ο μονος λογος που το κάνω αυτο ειναι γιατι θελω να δω το υπέροχο χαμόγελο της να σχηματίζεται στα χείλη της.
Με την παραδοσιακή κριτική προφορά μου αρχίζω να τραγουδώ χαμηλόφωνα κοντά στο αυτί της,  τα ανακατεμένα της μαλλια απο τον ύπνο και τα πρισμενα μάτια της μου δημιουργούν έκσταση.

-ξύπνησες κοριτσάκι μου;  σιγοψιθυριζω με βραχνια φωνη και εκεινη γυρίζει το κουρασμένο βλέμμα της πανω μου

-ναι!  Και ειμαι ακόμη πολυ κουρασμένη ... Δεν παραπονιέμαι όμως αυτη η κούραση ειναι γλυκιά

-γλυκιά σαν και εσενα μάτια μου

Ο χειμώνας εφτασε και πάλι,  κρυο , αέρας και βροχή ειναι τα χαρακτηριστικά του,  χιόνι ακόμη εν είδαμε και ουτε και ο ήλιος λάμπει οπως το καλοκαίρι, μολονότι θα ελεγα πως ειναι πιο θαμπος και πως συχνα δεν λάμπει. Σημερα ομως μια αδύναμη ακτίνα του διαπερνάει τα ξύλινα παραθυρόφυλλα σχηματίζοντας μια σκια που μοιάζει λιγο με καρδιά.

-Μελίνα βλέπεις εκεινη την σκια;  πλησιάζω στο πρόσωπο της και εκείνη ψάχνει με το βλέμμα της να βρει την σκια

-ναι...  Λεει διστακτικά

-θαρρείς πως ο ήλιος μας κατάλαβε;  ρωτώ σμιγοντας τα φρύδια μου

-τι εννοείς; 

Καμια απάντηση δεν δίνω,  μονάχα ενώνω τα χείλη μου με τα δικα της,  δαγκώνω άγρια το κατω χείλος της και το τραβάω με μανία ποσο πολυ μου αρεσει να νιωθω την γεύση της μεσα στο στομα μου..  Ποσο θελω να κανουν παιχνίδι οι γλώσσες μας..  Το υγρό φιλί μας διαρκεί και οι γλώσσες μπλέκονται μεταξύ  τους,  κανουν το δικο τους παιχνίδι.  Μη μπορώντας να αντισταθώ περνώ βαριά ανάσα χωρις να αφησω τα χείλη της και τυλιγω τα μαλλια της γυρω απο τους καρπούς μου χωρις να τα τραβάω,  ετσι καθ οδηγω το φιλί της που οσο περνάνε τα δευτερόλεπτα γίνεται ολο και πιο παθιασμένο.  Η μικρή μου βγάζει σιγανες κραυγές απόλαυσης μεσα στο στομα μου...  Αλλά κάποια αλλη μας διακόπτει με ενα γκρινιαρικο κλάμα..  Η Μελίνα ξεκολλάει βιαστικά τα χείλη της απο τα δικα μου και πετάει απότομα το πάπλωμα απο πανω της για να παει στο δωμάτιο της μικρής..  Μόλις πρόσφατα της καναμε δικο της δωμάτιο.. Πολλα παιχνίδια.. Ρόζ πραγματάκια,  ενα μικρό κρεβατάκι πολλες φωτογραφίες της στον τοίχο,  συννεφάκια και πολλα αλλα που την ξετρελαναν.. 
Πλησιάζω ξυπόλητος παρατηρώντας τις φλέβες στα πόδια μου που δεν τις καλύπτει η φαρδιά μαυρη φόρμα μου,  ανοίγω την πορτα του παιδικού δωματίου ακούγοντας γελια.  Καθώς μπαίνω μεσα βλέπω την Μελίνα καθιστή στο χαλάκι και η μικρή στεκει απέναντι της και της δινει οδηγίες πως να παίξουν με το κουκλόσπιτο ..

ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ 2 Where stories live. Discover now