ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ 2

Γλυκός ύπνος

    Παρκάρω ήσυχα το αμάξι εξω απο το σπίτι μας χωρίς να την ξυπνήσω,  κατα την διάρκεια της διαδρομής ως το σπίτι αποκοιμήθηκε ξανα..  είναι  εξαντλημένη και τα μάτια της έχουν αρχίσει να χάνουν την φυσική τους λάμψη. Τα βλέφαρα της παραμένουν κλειστά ακόμη και τώρα που άνοιξα την πόρτα και ο δυνατός αέρας χτυπάει με ορμή το κορμάκι της,  σαν χαϊδεύει τα ανακατεμένα μαλλιά της τα σπρώχνει πίσω απο τους ώμους της και αφήνει ακάλυπτο το χλωμό πρόσωπο της.
  Με τα σχεδόν χωρίς δύναμη χέρια μου την σηκώνω απαλά για να μην ταράξω τον βαθύ ύπνο της , σιγα σιγά ανεβαίνω την ξύλινη εξωτερική σκάλα που τρίζει και ο ήχος της μοιάζει σαν κάποιο παράξενο ζώο του δάσους που ίσως να έχει χαθεί,  παίρνω τα μεταλλικά κλειδιά απο την τσέπη του μαύρου παντελονιού μου και ανοίγω την βαριά πόρτα που οδηγεί στο εσωτερικό του σπιτιού μας.
  Ενα κύμα ζεστασιάς τριγυρίζει τα σώματα μας και η γνώριμη μυρωδιά του σπιτιού μας χαλαρώνει τα μυαλά μας απο τις κακίες σκέψεις...  Ακόμη κοιμάται το κοριτσάκι μου μα είναι η ανάσα της βαριά πολύ...  Φαντάζομαι πως βλέπει ενα κακο όνειρο,  ίσως κάποιος στο σκοτάδι που την τριγυρίζει να της κάνει κακο ή κάποιος χωρίς καρδιά να παίρνει το σπλάχνο της...
Την αφήνω απαλά στο μαλακό κρεβάτι μας και αρχίζω σιγά σιγά να της κατεβάζω το στενό φόρεμα, της ταίριαζε απόλυτα σαν να ήταν ραμμένο πάνω της... Αλλα δεν είναι καλό για νυχτικό. Αφαιρώ σιγα σιγα και τα εξίσου υπέροχα εσώρουχα της και για λίγο μένω να κοιτάζω την θέα του γυμνού κορμιού της,  ύστερα της φοράω ενα άνετο μαύρο νυχτικό και την σκεπαζω απαλά με την ζέστη κουβέρτα. Κλείνω και το φωτιστικό δίπλα της που χάριζε ελάχιστο φως ωστε να μπορέσω να της αλλάξω τα ρούχα.
  Κλείνω και κλειδώνω την λευκή ξύλινη πόρτα της τουαλέτας,  εχω ανάγκη να μείνω λίγο μόνος μου.
Ξεκουμπονω αργά αργά τα επτά κλειστά κουμπιά απο το μαύρο μου πουκάμισο και το πετώ στο πάτωμα,  ανοίγω την ζώνη μου αγνοώντας τον ηχο που κάνει καθώς χτυπάνε τα μεγάλα μεταξύ τους σκύβω και κατεβάζω το παντελόνι μου. Ανοίγω το νερό και το κοιτάζω καθώς βγάζω το εσώρουχο μου,  αρπάζω το τηλέφωνο του μπάνιου και επιτρέπω στο καθαρό νερο να πάρει μακριά όλους μου τους φόβους,  τις κακίες σκέψεις και τα αγχοι μου.
Καθε σταγόνα που πέφτει πανω μου είναι σαν να λυτρώνει την ψυχή μου,  σαν να καθαρίζει το μυαλό μου. Κλείνω τα μάτια και ρίχνω το κεφάλι μου πρός τα πίσω για να το απολαύσω περισσότερο , η ανασα μου τώρα είναι σταθερή και την ελέγχω,  νιώθω τα πόδια μου αδύναμα σαν να μην μπορούν να με κρατήσουν άλλο.  Κάθομαι ήρεμα στον πάτο της μπανιέρας και αφήνω το νερό να τρέχει ανάμεσα στα πόδια μου καθώς κάνω αφρό στο στήθος μου περνώντας τα δάχτυλα μου μεσα απο μερικές τρίχες.  Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάζω το σώμα μου,  θαυμάζω τον τρόπο που το φεγγάρι το. Φωτίζει,  είναι το μοναδικό φως γύρω μου...
Νιώθω ενα απαλό άγγιγμα στον αριστερό ώμο μου γυρίζω και βλέπω την Μελίνα μου χαμογελάει χωρίς να πεί λέξη,  στηρίζεται στούς δυο μου ώμους για να μην πέσει και κάθεται αντικριστά και πολυ κοντά μου μεσα στην μπανιέρα,  παίρνει το τηλέφωνο και αρχίζει να ρίχνει το νερό πάνω της και καθώς κλείνει τα μάτια της την πλησιάζω και ψάχνω τα χείλη της για να ενωθούν με τα δικά μου...  μα το μοναδικό που νιώθω είναι το νερό να καταβρέχει το πρόσωπο μου...  Αποκοιμήθηκα στην μπανιέρα και αυτο ηταν ενα γλυκό όνειρο.
Τυλίγω γύρω μου την λευκή πετσέτα και κοιτάζω το πρόσωπο μου στον καθρέπτη είναι φανερά ταλαιπωρημένο με τα σημερινά γεγονότα,  παρατηρώ πως το μούσι μου εχει να μικρύνει πολύ και αποφασίζω να το ξυρίσω.  Ενας όγκος απο μαύρες τρίχες πέφτει μεσα στον νεροχύτη και ανοίγω το νερό για να τις διώξω.
Ίσως και να μου πηγαίνει πιο πολύ το μουστάκι τελικά,  με δείχνει πιο ώριμο και πιο άγριο απο ότι με έκανε το μούσι πριν απο λίγο...
Φοράω ενα κλασικό μαύρο κοντομάνικο και μια φαρδιά φόρμα και πέφτω στο κρεβάτι μας,  απλώνω το χερι μου και την τραβάω πάνω μου,  νιώθω αμέσως την ζεστασιά του κορμιού της να διαπερνά την παλάμη μου η οποία καλύπτει σχεδόν ολη της την μέση.
Φέρνω κοντά τα χείλη μας χωρίς όμως να ακουμπάνε μεταξύ τους κλείνω για λίγο τα μάτια μου και απλά νιώθω την ανασα της να χτυπάει πανω στα χείλη μου ρυθμικά,  μυρίζω το άρωμα της και ανατριχιάζω ολόκληρος.  Μόλις ανοίγω ξανα τα μάτια μου βλέπω οτι με κοιτάζει νυσταγμένη και γλυκιά όπως πάντα...

-τι είναι κοριτσάκι μου;  ψιθυρίζω κοντά της ενω εκείνη κουλουριαζεται στην αγκαλιά μου

-καληνύχτα.... Λέει με πολύ κουρασμένη φωνή και εγώ της δίνω ενα πεταχτό φιλί στα απαλά της χείλη για να κοιμηθεί με την γεύση μου στο στόμα της.

Περνώ το χέρι μου κατω απο το κεφάλι της και κρατώντας την γερά με το άλλο αρχίζω να χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά της για κάνω τον ύπνο της πιο γλυκό... Πιο όμορφο... Πιο τρυφερό,  αφήνω ενα τελευταίο φιλί πάνω στα χείλη της και κλείνω τα μάτια μου χωρίς να την αφήσω απο την αγκαλιά μου...

😁Γεια σας!  Αυτο είναι το 7ο κεφάλαιο και είμαι χαρούμενη που δεν άργησα να το βάλω... 😘Καλη απόλαυση και καληνύχτα σας!!