ACILAR VAR İÇİMDE

Benliğimi Kaybediyorum

Belli belirsiz duygular içerisindeyim Ne olduğunu veya ne olacağını bilmiyorum sadece etrafı izliyorum denizin sesini, kuşların sesini, hatta insanların duyamadığı o garip sesleri herşeyi duyuyorum hayatım alt üst oldu ve ben artık yoruldum sizden, senden ve kendimden bunlar bıkmışlıklar ve artık herşeyi unutmak istiyorum bazense geceleri dışarıya çıkıp yıldızlara bakıyorum en çokta onlarda huzuru buluyorum insanların göremediği ve hissedemediği birşey var ama kimse bunu farketmiyor, bazense yıldızlara baktığımda gözlerim doluyor sanki biri öldü ve gitti.

   Artık alışmalıyım diyorsun artık unutmalım bitirmeliyim bu hüznü, bu yaşları ama bitmiyor hergün gün geçtikçe daha da çoğalıyor kimse bunu görmüyor herkes sana bakıyor diyor ki

"bu kız mutlu yaa " ama değil, değilim iyi değilim, mutlu hiç değilim.

  Bazense küçük bir acıya hani sivrisinek ısırması olur ya bağırarak ağlamak istiyorum sanırım ben ağlamak istiyorum derdim bu içime attıklarımın istediği şey bu ağlamak istiyorum ama gözlerimden tek bir yaş akmıyor gittikçe daha da gözyaşlarımı kaybediyorum ve kaybettikçe benliğim gidiyor.

  Artık o uçurumun kenarındayım ve düşünemiyeceğim kadar dipteyim normalde korkardım ölmekten ama nedense bir an atlayasım geldi gözlerimi kapattım atlıcaktım ölecektim. Ama cesaret edemedim yapamadım o lanet olası uçurumdan atlayamadım belki yapardım ya atlayabilirdim neden yapmadım?  Neyden korktum kimse benim için ağlamaz zaten beni seven de yok neden yapamadım bu düşüncelerle boğuluyordum. Birden gözlerimi actım actığımda aynanın karşısındaydım ağlıyordum meğerse atlamamamın ölmememin tek sebebi bir hayal olmasıydı. Ve yine yıkılışımdı. Yine bitişimdi. Ben istemez miydim? Ordan atlayıp ölmeyi ama ya rüya oluyor ya da hayal insanlar mutlu şeyler hayal ederken neden ben ölmeyi hayal ediyordum?

     Cevapını bilmediğim bir soru daha beni yok eden herşey tam da bu sorularla başlıyor belki sorularımın cevabını bulursam mutlu olucam hep mutlu hayaller kurucam belki o da belki imkansız gibi birşey imkansız demişken benim acılarım artık gitmiyorlar. Onlarında gitmesi imkansız gibi birşeydi. Her zaman içimde onlarla yaşıcam onlarla ağlıcam ve ağlamam daha da artıcak ve daha da ölücem.

  Artık susmalıydım beni biri duysun istemiyorum ağlarken bile özgür değilim biri beni duyucak diye korkuyorum bu korkularım yüzden hayatım darmadağın.