ACILAR VAR İÇİMDE

İyi Ki Hayatıma Girdin

Şimal'in anlatımından

   Canım yanıyor. Hiç olmadığı kadar yalnız hissediyorum çaresiz, pişman ve üzgün. Ben hala o kaldırımda oturuyordum ağlıyordum evet kaç gün oldu bilmiyorum ama iki kere güneş doğdu. Ve ben hala buradayım ayağa kalkmaya güçüm kalmadı artık. Sessizim hani zaten bir şey olduğunda insan kendini sessizse alır düşünür ya da ben ne oldum  veya ben ne yaptım, ne olacağım....  Bu benim yüzümden olduğu kesin o çocuklar benim yüzümden öldüler onlardan kalan sadece sesleri gülümsemeleri ve çaresizlikleri ben üzgünüm affedin beni Ali'nin kolyesi ve fotoğrafı vardı bitek onlara bir şey olmamış koynunda duruyordu kendi.... Bunu düşünemeyeceğim o yandı allahım yapamıyorum ben bunları düşünmek istemiyorum ama aklımdan da çıkmıyor onların sesleri ve cesetleri hepsi yanmıştı. Ama bu kolye ve fotoğraf olduğu gibi duruyordu. Affet beni seni sizi koruyamadım. Oysa söz vermiştim allahım onları kurtaracağıma söz vermiştim. Neden bu oldu neden?  Veya neden benim canımıda almadın bir tane çizik yok suratımda bacaklarımda kollarımda neden ben bunları gördüm ya artık nefes alamıyorum yaşamak bana haram geliyor. Defalarca söylüyorum allahım beni affet ama ben bu dünyadan kendimi öldürmeden gitmeyeceğim. Senin sebebin olmayacak. Bu benim hatam olacak ben bunu hakediyorum kendimin katili olucam elbet birgün gelecek ve Şimal'in katili kendisi diyecekler. Bende ağlayacağım ama asla pişman olmayacağım.

  Hala kaldırımın kenarında oturuyordum o çocukların öldüğü yerde duruyordum sürekli ağlıyordum insanlar geçip duruyordu bana bakıyorlardı. Ve bu patlamanın olduğu gün yanıma biri gelmişti o geldi. Yanıma oturdu. İlkten beni farketmeden yanımdan geçti sonra geri dönüp oturdu.

"sen o kızsın"  bense ona bakmadım fotoğrafa bakıyordum ağlıyordum. O benim saçlarımı çekti yüzümü görmek için

"ahh yapma lütfen bana bak benimle konuşabilirsin " ona baktım.

" canım yanıyor. Pişmanım yalnızım çaresizim "o bana baktı sonra sarıldı. Neden sarıldı?  Ben hiç tepki vermedim ama bana sıcaklık hiseettirmişti yani iyi gelmişti.

" hala o çocukların yüzleri aklıma geliyor sesleri, gülümsemeleri en önemliside mutlulukları umutları ama ben onlara umut mutluluk sağlayamadım. Kendim gibi onlarıda mutsuz ve umutsuz bıraktım. Sonunda ne oldu onlar öldü ben buradayım neden buradayım ben neden ölmedim neden yaşıyorum?" o bana baktı ağlıyormuydu.

"bende buraya çocukları kurtarmaya gelmiştim ama " hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

" anlatabilirsin ne oldu? " kendini toparladı. Gözyaşlarını sildi.

" ben öğretmenim onlara bir şeyler öğretmek için buraya geldim ve bir sınıf ortamı oluşturdum. 10 öğrencim vardı birbirinden farklı hayatlar, faklı yüzler, farklı yalnızlıklar, çaresizlikler ve kimsesizler ben onlara bir şey öğretmek istiyordum hatta öğrettim de  6 ay sonra bir patlama oldu. Onlar.. " ağlıyordu kendine bile söyleyemiyordu.

" öldüler zor bunu söylemek hala da kendime bunu söyleyemiyorum. Benim sadece ayağama bir şey  oldu 2 ay boyunca yürüyemedim. Ama şimdi iyiyim aradan çok zaman geçsede ben onların yüzlerini aklımdan çıkaramıyorum. Sizde lütfen bu sizin suçunuz değil sen onları mutlu etmek istiyordun ama olmadı. Olmadı ya lütfen artık kendini suçlama ben bunu şimdi anladım bu zamana kadar kendimi suçladım ama sizi görünce vazgeçtim kendimi suçlamaktan. " ona baktım

"  peki neden buradan gitmedin, eski hayatına dönmedin. "

" ben gitmeyi seçmedim belki yine tekrar çocukları toplayıp bir şeyler öğretmeye calışırım düşünüyordum ama hiç bir çocuk okumak istedikleri haldr gelmiyorlar o ölem çocuklar gibi ölürüz diye korkuyorlar. "ona baktım aklıma o ara bir şey geldi.