Hiçbirşey sonsuz değildir, ama sayılar sonsuzdur ama insan sonludur insanları hep bir son bekler ve o sonlar hep acı olur. içimizi yakar bitirir insanı herkes birilerin sonunu görürken kendi sonunu göremez hale geliyor ve benim sonum ne zaman? İçim...
İnsan ne kadar sessiz kalabilir ki, ne kadar susabilir? Yapamaz. İnsanlar garip yaratıklar onlar caniler düşüncesizler ve bunlar yüzünden ben burdayım, bu haldeyim. Ben böyle olmak istiyor muyum sanıyorsunuz hayır. Biliyorsunuz değil defalarca ölmek isteyipte ölemeyen biriyim ben hala da ölmek istiyorum bunca zamana kadar bir sorunum vardı o çözüldü. Ve şimdi diğer sorunlar peki diğer sorunlar ne olucak? Hep böyle onlarla mı yaşayacağım? Hep onlarla mı öleceğim?
"ve bu düşüncelerle tekrardan ölmek istedim " aynanın karşısındayım. Sadece öle bakıyorum bana ne olduğuna yüzümü inceliyorum çok değişmiştim. Kendimi farkedemiyorum artık ölmüş olabilir miyim? Kendime tokat atarak kendime geldim
" allah kahretsin. Ölmemişim" bunu sinirli bir şekilde söyledim bir insan bu kadar mı ölmek ister. Bazense nefes alamıyorum yani böyle bir şey var nefesimi tıkatan ve beni nefessiz bırakacak ama ne olduğunu bilemediğim . Anlayamadığım bir şey bu
"belki de acılarımdır " kendimi kaybetmiştim sanki bildiğin kendi başıma konuşuyorum sonra aynaya tekrar baktım gözlerim doldu. Böyle göremiyordum kendimi sonra yanaklarımı bir şey ıslatmıştı. Ellerimi yanaklarıma götürdüm. Yanağıma dokundum. O ıslaklık gözyaşımmış ağlıyor muydum? Ben, bunu bile hissedemiyorum artık ölmüş durumdayım.
Hıçkırarak ağlıyordum baya bağırarak ağlıyordum o anda kapı çaldı ama ben umursamıyordum. Ağlamaya ve cığlık atmaya devam ediyordum.
Duman'ın anlatımından
Şimal'in evine gitmiştim kapıyı çaldım ama kapıyı açmıyordu. Sonra sesi dinledim ağlama sesi geliyordu baya içten ağlama bu endişelendim Şimal ağlıyordu baya hıçkırarak ağlıyordu kapıyı daha sert vurdum ama açmadı sonra bir hızla kapıyı kırdım sese doğru gittim
"Şimal nerdesin? " ses baya yükselmeye başladı daha çok cığlığq dönüştü o ses bir kapı açıktı korktuğum inşallah olmamıştır Şimal'in yanına gidene kadar bütün kötü şeyler aklıma gelmişti. Ve bu ağlama onun göstergesi kapıyı yavaşça açtım korkuyordum Şimal kapının arkasında dizlerini kendine çekmiş önünde de ayna vardı başınıda dizine koymuş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. İlkten anlamadım ne olduğunu.
"Şimal " yere hızlıca oturdum kafasını kaldırmaya çalıştım. Ama o inat ediyordu kaldırmıyordu.
" Şimal kötü bir şey yok dimi Şimal sana biri bişey yapmadı dimi bana bak "
" Şimal bana bak neler oluyor " ona baya yüksek sesle bağırmıştım. O sese kafasını yavaşça kaldırdı. Bana baktı sonra dönüp aynaya baktı. Yine cığlık atarak ağlamaya başladı.
" bu ben değilim her şeyi görüyorum her şeyi hatırlıyorum " neyi hatırlıyor. Ne görüyordu?
" Şimal anlat bana ne oldu " bana baktı. Ayağa kalktı.
" yok bir şey " yüzünü sildi hızlıca ne saklıyordu.
" sen nasıl girdin içeriye "
" şey ben senin ağladığını duyunca kapıyı kırdım "
" kapıyı mı kırdın? Aman Allahım "
" kusura bakma seni merak ettim yoksa yapmazdım "
" tamam ya bir şey olmaz kırılma"
"yok ne kırılıcam "
" hıhı " baya gülmüştü.
Şimal'in anlatımından
Duman kapıyı kırıp içeriye girmiş beni öle görmemeliydi ve ben neyse aklımdan herşeyi çıkarmak istiyorum şimdi bunu düşünemem. Ağlarım tekrardan.
Duman'a baktım bana kahvaltı hazırlıyordu neden benimle ilgileniyordu ki
"bu arada teşşekür ederim "
" ne için "
" beni merak ettiğin için "
" nasıl yani "
" yani ilk defa biri benim için endişelendi. Hiç kimse böyle beni merak edip kapıyı kıran olmadı da " o bana bakıp gülümsemişti.
" Duman"
"efendim "
" ben anlamıyorum "
" neyi "
" benimle neden ilgileniyorsun neden böyle gelip kahvaltı hazırlıyorsun beni ölümden kurtarıyorsun neden? " bana baktı yanıma oturdu derin bir nefes aldı bana baktı ciddi birşekilde
" ben de bilmiyorum sende bir şey var nereye gitsem hayat seni çıkartıyor karşıma ve ya bilmiyorum "
" ya ben seni ölüm döşeğindeyken bırakıp gittim. Kaçtım bu vicdan azabıyla hala yaşıyorum kendimi asla affetmiyeceğim. " bana baktı elini benim elime getirdi sıktı.
" ben seni affettim sende kendini affet acı cekme lütfen " ona baktım üzgün birşekilde.
" aa bu arada azize teyze nasıl? "
" iyi, seni çok merak ediyor neden ağladığını filan "
" sen birşey anlattın mı? "
" hayır " ohh iyi uçurumdan atlamak istediğimi bilmesini istemiyorum.
*****
Bir kaç saat sonra Duman gitti. Bende onun arkasından çıkıp sahile gittim yine aynı günlerde ki gibi oturup azize teyzeyi bekledim. Bekledim yine gelen olmadı. Sonra karşıdan baktım azize teyze geliyordu. Ayağa hızlıca kalktım. Koşarak yanına gittim ona sarıldım
"özür dilerim seni ölece orda bıraktığım için "
" şii sakin ol asıl anlat bakalım sana ne olduğuna " beni banka oturdum" dinliyorum" dercesine baktı.
"ben konuştuğum da böyle içimde bir şey oluştu. Ölücek gibiydim nefes alamıyordum birden Çığlık atarak ağlamak geldi içimden birden kendiliğinden gelişti. Ve hiç olmadığı kadar koşarak ordan uzaklaştım evime gittim kac kere ağladım ben nasıl konuşurum? Diye defalarca sordum kendime ve bu ağlayışım bu hıçkırıklarımın sebebi içimdeki acılarmış hala da konuşurken nefes alamıyorum. Bir şey var içimi hep bitiren ama kendime kabullendiremiyorum gittikçe ölücek gibi hissediyorum. " bana gözleri dolu birşekilde baktı sıkıca sarıldı.
" yavrum benim lütfen kendine bu kadar acı çektirme söyle anlat o kabullenemediğin şeyi anlat bana "
" yapamam "
Eğer söylersem, eğer konuşursam ölebilirdim evet ölmek istiyorum ama bu sırla değil bu sır sebep olmamalı ölmeme.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
