Daar zag ik haar, ze zat aan tafel. Zomaar aan onze tafel. Hoe kon ze? Ik wilde het niet toegeven, maar ze zag er aardig uit. Wat ik ook niet wilde toegeven was dat ze een leuke kledingsmaak had. "Eh, hoi, ik ben Nona..." Zei ik toen maar. "Hallo, aangenaam, ik ben Hadewich." Zei ze tegen mij en Boy. "Wist jij hier iets van?" Fluisterde ik een beetje boos naar Boy. Hij knikte nee. "Dus, eh, pap, waarom ruikt het hier ineens zo lekker? Zo ruikt het hier nooit voor het avondeten." Zei ik een beetje uitdagend. En Boy knikte instemmend. "Nona, wat zeg jij nou weer? Haha, eh Hadewich, excuseer me even." En wenkte mij naar de gang terwijl ik een fake smile opzette. "Wat is dit nou weer voor gedrag?" Zei hij boos. "Welk gedrag?" Zei ik onschuldig, ik wist dat k verkeerd bezig was, maar toch, hoe durfte hij zomaar een vrouw mee naar huis te nemen? Probeer eerst eens goed voor je kinderen te zorgen! "Je weet best waar ik het over heb Nona, ik heb eindelijk iemand gevonden, dan wil je dat toch niet voor me verpesten? Of wel soms?" "Nee, nee zeker niet papa, maar, het komt gewoon zo plotseling, ik moet het nog verwerken." "Oke, dan snap ik het meisje, ik dacht gewoon dat je weer eens egoïstisch was en dat je mij niets gunde." "Nee papa, tuurlijk ik gun je alle liefde en plezier." Antwoordde ik, hopend dat hij klaar was met zijn preek. Wat had hij toch? Wat had ik gedaan? En hoezo 'Weer eens egoïstisch'? Was ik dat dan? Terwijl de vragen door mijn hoofd spookten liep ik weer terug naar de huiskamer. We hadden een huis voor 4 personen, terwijl we er eigenlijk maar met z'n tweeën in woonden. Papa en ik altijd, en Boy om de week. "Daar zijn jullie weer, wat was er?" Vroeg Hadewich beleefd. "Niets hoor, gewoon even een vader-dochter-dingetje." Zei hij vlug en zette het eten op tafel. "Wat heeft hij nou weer?" Fluisterde Boy naar mij. "Gewoon weer een verliefdheids-momentje, hij is weer gelukkig Boy, eindelijk weer." Boy begreep de helft niet van mijn zin, maar liet het maar zo. "Hadewich, het lijkt wel een heksennaam" Zei hij toen maar. Ik grinnikte.
"Eet smakelijk allemaal" Zei mijn vader, en ik nam een hap. Nooit gedacht dat papa zó lekker kon koken...
~ Head up, stay strong, fake a smile, move on ~
YOU ARE READING
Fake Smile (Kortverhaal)
Teen Fiction|||NIET VERBETERD VERHAAL||| Met zweet op mijn hoofd ren ik door het bos, ik heb het helemaal gehad, met iedereen. Ik wil niet meer, echt niet meer. Nona is op het eerste gezicht een vrolijk, lief, aardig meisje. Maar de vrolijkheid die ze met haar...
