Fake Smile (Kortverhaal)

Hoofdstuk 9, Weer terug op school

"Nou, mijn hele vakantie ging dus zo: slapen, eten, zoenen met Sam, naar het zwembad met Sam, zoenen met Sam, middageten met Sam, zoenen met Sam, naar het strand met Sam..." "Zoenen met Sam!" Zeggen Fleur en ik in koor. We moeten lachen. Nooit gedacht dat ik dat zou zeggen, maar ik ben blij om weer op school te zijn. Als we uitgelachen zijn begint Ilse weer verder te praten: "Maar hij is zó knap, en hij kan zó goed zoenen..." Ze zucht. Fleur begint Ilse erg overdreven te imiteren: "Maar hij is zóóóóóó knap! En hij kan zóóóóóóó goed zoenen! Mwoa, mwao, mwao, mwao" "Fleur, waarom doe je een bevallende walvis na?" Vraagt Ilse. En weer liggen we met z'n drieën in een deuk. Ik heb meteen weer spijt dat ik voor de vakantie zo bot tegen ze heb gedaan.

"En Nona," zegt Ilse als we elkaar weer een beetje normaal kunnen aankijken. "hoe was jou vakantie?" Ik heb nu drie mogelijkheden: 1. Ik vertel de hele waarheid en zie de gevolgen daarvan in. 2. Ik vertel deels de waarheid. 3. Ik verzin een geweldige vakantie. "Nou?" "Ehm..." "ZE HEEFT EEN JONGEN ONTMOET!!!!!" Oké, ze vullen het zelf al in. "Ja, het was echt zó geweldig! Het was superlekker weer, en op het begin was er dus echt he-le-maal niemand van mijn leeftijd! Alleen maar van die kleine kinderen. Nou, die plek naast ons ging dus de volgende dag leeg, en wie komen daar staan? Juist, de enige van mijn leeftijd! Het was een jongen, en ook nog eens superknap, wat wil je nog meer?" Ugh. Het populaire huppelkutje kwam weer in me naar boven. Ik haatte haar. Net zoals mezelf.

Argh! Stop! Dit soort gedachten had ik wel vaker, ik weet het, het is niet goed. Maar ik had wel gelijk. Nouja, ik, het meisje in mijn hoofd. Zij had altijd, overal gelijk in.

"En dus gaan we dan wat met wat aftrekken, Zack?" "Met een hand de...." "Ho, ja stop maar, erg grappig Zack. Dat jij dat thuis doet, hoeft niet de hele klas te weten. Weet jij het antwoord, Nona?" De hele klas lag helemaal dubbel, inclusief ik. En nu moet ik antwoord geven? "En nu moet ik een normaal antwoord gaan geven?" Zei ik lachend. De hele klas moest nog meer lachen en Zack keek me geamuseerd aan. Ik zuchtte, ik verdronk in zijn mooie bruine ogen. Net twee chocoladefonteinen, die met glitters bezaaid waren. Ik zuchtte nog eens. *TRINNNGGGG* Saved by the bell.

"Ik zie jullie weer..." De rest hoor ik niet, ik zie alleen Zack bij zijn vrienden staan en ik hoor ze lachen. Ik droom ervan om bij hem te staan, dat hij mij als zijn vriendinnetje behandeld, dat ik zijn vriendinnetje ben...

Na nog 5 andere, doodsaaie, chocoladefonteinachtige, glitterende, lessen, mochten we naar huis. Ik had vooral zin in de fietsrit, aangezien ik dan nog niet thuis was.

"Doei Nona!" Zeggen Ilse en Fleur tegelijk hartstikke vrolijk. "Doei meiden!" Zeg ik vrolijk terug en ik stap op mijn fiets. Ik zie Zack achter me fietsen. Hoe kan dat? Hij woont toch aan de andere kant? Misschien komt hij wel achter mij aan? Misschien wil hij mij verkering vragen? Dan schud ik mijn hoofd, dat zal nooit gebeuren. En fiets het schoolplein af.

-5 minuten later-

Shit, dat was mijn voorband... Dat word lopen, een boze vader en een boze heks.Ik stap van mijn fiets af en bekijk de diepe snee in mijn voorband. Lang leve de stukken glas op de weg. Grom.

Dit is het moment dat Zack achter me komt staan en me vastpakt bij mijn middel. Dan moet hij zeggen: Kom maar bij mij voorop, achterop kan niet, maar wil je op de stang? Dan haalt hij zijn hand door zijn supermooie haren en glimlacht naar me. Hij zet me op zijn fiets en zet me bij hem thuis af, we zoenen en hij brengt me naar huis. Maar niemand komt achter mij staan. Niemand geeft om me. Niemand. Niets. Noppes. Nada. N O B O D Y. Ik wordt steeds verdrietiger en dan schiet er een idee mijn hoofd binnen. Dat ga ik doen.

~ Talk happy, fake a smile, and everyone thinks you're okay ~