We zijn inmiddels alweer een tijdje verder, papa en Hadewich zijn nog steeds bij elkaar. Alles ging goed tot vandaag. De laatste dagen waren al raak, maar niet zo erg als dit. We waren in het huis van Hadewich, waar we tegenwoordig veel vaker waren, ik begon haar steeds aardiger te vinden, ookal kon ze soms ineens heel erg onaardig doen.
"KLOOTZAK DIE JE BENT! VUILE KLOOTZAK!" Hoor ik een half huilende vrouwenstem uit de keuken, ik zag papa en Hadewich net niet, maar ik zat gewoon in de huiskamer. Wat gebeurde er nou ineens? Laatst hadden papa en Hadewich een klein 'meningsverschil', toen papa een grappig bedoelde opmerking maakte, kwam die verkeerd over. Ruzie ruzie ruzie. Ik ben maar met Boy even naar boven gegaan. We gingen samen boven spelen. Na een tijdje kwam papa naar boven met de woorden; "Het was niets hoor". Yeah right, dat moest ik geloven."ACH WIJF, HOU TOCH JE BEK!" "GORE KLOOTZAK, HUFTER! JUIST, LOOP MAAR WEER WEG!" Dat was Hadewich weer. Ze mocht niet zo tegen papa praten, toch deed ik niets. Ik durfte niets. Papa kwam heel rustig naar ons toe en zei: "Pak jullie jassen maar, we gaan." Hadewich bleef maar schreeuwen, ik had gezien dat ze allebei hadden gehuild. "Vinden jullie niet dat jullie papa gemene opmerkingen maakt?" Dat zei Hadewich tegen ons. Terwijl papa ons meteen de auto in duwde en nog iets naar Hadewich schreeuwde. De hele weg was het stil, gelukkig duurde de rit maar een kwartiertje.
Ik had niet in de gaten dat dit het begin was van een hele periode gevuld met alleen maar ruzie's.
Ik heb Boy zo veel mogelijk proberen te beschermen, op een gegeven moment kon het niet meer. Hij was erbij, en niet zo'n beetje ook. Hadewich werdt boos op hem als papa er niet was. Ja. Hadewich. Ze was nog steeds bij papa. Ik weet niet hoe het kwam, maar ze hadden volgens mij een soort knipperlichtrelatie.
Ik had het moeilijk, maar dat besefte ik niet. Ik woonde nu ook al bij papa, omdat het bij mama gewoon niet fijn was. We gingen erg vaak naar Hadewich, en papa werd steeds verdrietiger. Soms zag ik heb pillen slikken, ik dacht dat het medicijnen waren tegen hoofdpijn, waar hij de laatste tijd vaak over klaagde.
Papa en Hadewich gingen op zoek naar dokters, papa ging zich slechter voelen. Iedere dokter zei hetzelfde, maar Hadewich zei dat ze ongelijk hadden en bleef doorzoeken naar dokters.Zo ging er een hele tijd voorbij, het begon allemaal toen ik 9 was, mijn 10e, 11e, 12e, 13e, verjaardag ging voorbij. Ik dacht dat dit het leven was, en sommige ouders ook gewoon even ziek konden worden. Ik had niet in de gaten dat je dit geen ziek kon noemen. Want toen ontdekte ik wat mijn vader slikte, alles viel op zijn plek.....
~ Behind every fake smile is a story ~
JE LEEST
Fake Smile (Kortverhaal)
Teen Fiction|||NIET VERBETERD VERHAAL||| Met zweet op mijn hoofd ren ik door het bos, ik heb het helemaal gehad, met iedereen. Ik wil niet meer, echt niet meer. Nona is op het eerste gezicht een vrolijk, lief, aardig meisje. Maar de vrolijkheid die ze met haar...
