ÖZÜR DİLERİM | AFFET BENİ

ÖZÜR DİLERİM -10-

YORUMLARINIZ BENİ BU DÜNYADA MUTLU EDEN SAYILI ŞEYLERDEN BİRİ... İYİ Kİ VARSINIZ.

YENİ BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM. KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM. EGE NEDEN BÖYLE DAVRANDI SİZCE? TAHMİNLERİ ALALIM...

instagram hesabım: nurakyol.123 gelin daha yakın olalım, burada sadece yorumlarda konuşabiliyoruz : )

Gözlerimi az önce yere yığılan Giray'dan ayıramıyordum. Kollarımın arasından kayıp gidişi hafızamdan silinmiyordu. Onunla beraber bende yere çökmüştüm. Dizlerimin dermanı kalmamıştı. Kapalı gözlerine bakamıyordum. İçim yanıyordu. Bir elim yanağında, diğer elim göğsünde uyanması için onu sarsıp duruyordum. İyi değilim, demişti. Yaralı mıydı? Endişe... Yüreğimi ele geçiren, kalbimi sıkıp duran korkuyla can çekişiyordum.

Onun dışında Deniz ve Kurnaz elimizdeydi. Gözlerim Ahmet'i arıyordu. Ortadan kaybolmuştu. En çok ihtiyaç duyduğum zamanda neredeydi? Küstah bakışları, kibirle kıvrılan dudaklarıyla bana bakıyordu. Kurnaz... Bu hayatta az çok herkesten bir darbe yemiş, ihanetin tadına baktığımı düşünmüştüm fakat Kurnaz'ın yaptıkları kadar koymamıştı hiçbiri. Beni katil yapan adamdı. Bir polisi katil yapmıştı. Onu polis aracına bindirilmek üzereyken durdurdum. Görevli memr durması gerektiğini söylediğimde itiraz etti. Sadece iki dakika kalacağımı beden diliyle anlattığımda ikna olup geri çekildi. Adamın tam önünde durdum. Yumruğumu sıktım. Sinirimi tek yumrukta, yüzünü dağıtarak ondan çıkaracaktım. Bana kaşlarını yukarı kaldırarak, alaylı bir ifadeyle bakıyordu. Yumruğumu sıktım ve havaya kaldırdım.

''Bu oğlumu beş yıl boyunca babasız bıraktığın için!''diye bağırdım ve yüzünün tam ortasına yumruğumu indirdim. Burnu kırıldı. Kan akmaya başladı. Çok kan vardı. Tahmin ettiğimden daha kötü duruma tek yumruğumla gelmişti. Daha fazlasını yapmak için parmaklarım karıncalanıyordu. İçimde inanılmaz bir istek vardı.

Bir tane daha vurmak için atıldım. Beni durduran şey gözlerimin önüne kadar gelen küçük bir çocuğun yüzüydü. Kendime ve sinirlerime mukayyet olmayı son anda başarabildim. Sendeleyerek geri gitmiş, dengesini kaybedip yere düşmüştü. Arkadan kelepçeli elleriyle kalkamıyordu. Çaresizliğini, debelenip durmasını keyifle izledim.

Ambulans gelmişti. Siren seslerini duyarken adamın yüzüne son bir kez baktım.Ait olduğu yerde çürüyeceği için mutluydum!

Hastahaneye geldiğimizde çıldırmak üzereydim. Giray'ı acil müdahale odasına almışlardı. Kapılar kapatılmış, sabırsız bir bekleyiş başlamıştı. Kimseden çıt çıkmazken arada tepemin tası atıyordu. Ahmet yine yoktu. Hastahane koridorlarında yalnız başıma Giray'dan gelecek iyi bir haber bekliyordum. Onu bulduğum için mutlu, sağlığı için endişeliydim. Dakikaları,saniyeleri, saliseleri sayıyordum.

İçeriden sonunda bir doktor çıktığında derin bir nefes aldım.

''Durumu nasıl?''diye sordum çekingen bir sesle.

''Hastanın nesi oluyor sunuz?''

''Karısıyım.'' Sesim biraz çekingen, biraz da kısık çıkmıştı. Resmiyette karısıydım, evet.

''Durumu iyi, merak etmeyin.''

''Yanına girebilir miyim?''

''Elbette.''diyerek cevapladı gözden kaybolmadan önce. Sakin görünüşünden, rahatlatıcı tavırlarından kaynaklı Giray'ın gerçekten iyi olduğuna inanmıştım. Çok şükür... İyiydi.

Odaya girmeden önce titrek bir nefes çektim ciğerlerime. Parmaklarım nedenini bilmediğim bir sebepten ötürü buz gibi olmuştu. Sessizce kolu indirip içeri girdiğimde gözlerim doğruca yüzüne kaydı. Alçak adamlar onu dövmekten beter etmişlerdi. Yaklaşırken kalp atışlarımın hızlandığını hissettim. Aptal kalbime ne olduğunu anlamadığım şeyler oluyordu. Bu durumdan rahatsızdım.