Keyifli okumalar:)
Resim Durukan:)
Annemin şaşkınlığı üstünde hala Durukan'ı inceliyordu. Durukan yavaşça elini uzatıp kafasıyla selam verirken onları izliyordum. Annem elini zorlanarak kaldırıp Durukan'ın elini sıkarken yüzünde bir gülümseme oluşmuştu.İçimde garip bir his olmuştu.
" İçeri geçin." annem gülümseyerek bizi içeriye buyur edince ne olduğunu hala anlayamamıştım.Biz içeri geçerken Durukan etrafı süzüyordu. Meraklı bakışları her yerde geziniyordu. Onun ne düşündüğünü merak ediyordum.Onu oturma odasına geçirip yalnız bıraktmıştım.Önce üstümü değiştirmem gerekiyordu. Odama gittiğimde aklımdan binbir türlü fikir geçiyordu. Annemin o gülüşü neyi ifade etmişti? Düşünmeyi bırakıp üzerime basit bir şeyler giyip heyecanla aşağı inmiştim.Annem aniden beni koridorda yakalayıp çekiştirmeye başlamıştı.
Birlikte mutfağa giderken " Sonra bunu hesabını soracağım. Erkek olduğunu neden söylemedin!" Annem fısıldayarak bana kızıyordu. Biraz korkmuştum.
" Anne onu tanıyor musun?" Annemin yüzündeki kızgınlık hali tamamen düşünceli bir hal almıştı.
" Hayır." Ses tonundan yalan söylediği hemen anlaşılıyordu.
" Sadece bir kere bilgisayarını açtığımda..." annem gözlerini benden kaçırmıştı.
Birden anneme öfkeyle bağırmıştım. " Sen benim bilgisayarımın şifresini nerden biliyorsun!" Acaba her şeyi görmüş müydü?
Biz annemle tartışmaya tam başlamışken kapıdan bir ses duyduğumuzda ikimizde mutfağın kapısına doğru başımızı çevirmiştik.
Durukan ikimize merakla bakıyordu. " Yardıma ihtiyaç var mı?"
El işaretleriyle sorunca annemin tepkisine baktım. Gözleri hafifçe büyümüş " O gerçekten konuşamıyor mu ?" hayretler içinde kalmıştı.
Neden bu kadar şaşırıyordu ki annemle kavga etmemek için hemen etrafıma bakındım. Yemek yapmayı tam bitirmemiş akşama hazırlanacak şeyler varmış gibi duruyordu. Koşup mutfak önlüğünü elime almıştım.
" Anne bugün sana fazladan iki kişi daha yardım edecek." önlüğü Durukan'ın boynundan hızla geçirmiştim.
Onun ne düşündüğünü anlamıyordum ama şuan paçayı kurtarmam gerekiyordu. Önündeyken ellerimi arkasına doğru uzattığımda göz göze gelmiştik. Kalbim annem varken daha hızlı atıyordu. En hızlı şekilde bağlayıp geri çekilmiştim. Aşırı gerginlikten avuçlarım terlemişti.
" Kızım ne yapıyorsun çocuğa!" Annem şaşkın bir şekilde sesini yükseltmişti
" Yardım edilecek bir şey var mı diye sordu.Ben de var olduğunu düşündüm." Anneme arsızca gülümsediğimde annem gözlerini kısarak bana bakmıştı. Yardım edeceğim diyene etme denmezdi.
" Oğlum sen o deli kıza bakma..." Annem konuşurken Durukan tezgaha doğru gitmişti.
" Anne yardım etmek istiyor işte." Ben bile heyecanlanıp anneme yardım etmek istemiştim.Normalde işlerden kaçardım.
" Peki çocuklar o zaman Nisa sen..." Annem yapacaklarımızı sıralarken biz de bir yandan annemin dediklerini yapmaya başlamıştık.
Durukan beceriksiz görünüyordu. Annem gidip ona nasıl yapılacağını gösterirken onları izlemeye başlamıştım. Durukan'ın yüzünde ufak bir tebessüm vardı anneme bakarken. Onun bir şeyler göstermesi hoşuna gidiyor olmalıydı.
Ama annemin bakışları çok garipti. Benim bilmediğim bir şeyler vardı ama ne? Annemi ilk kez bir çocuğu bu kadar incelerken görmüştüm.
